Die fortuinsoekers. Lerina Erasmus

Mac. Een kyk van sy vrou is genoeg om hom sy protes summier te laat staak.

      Meneer Benny skarrel weg om Meg se bevel te gehoorsaam.

      Heelwat later, in die eetkamer waar die stomende bakke warm kos en die sjampanje wat vloei die oorstelpte gemoedere reeds suksesvol gelaaf het, waag Mac dit vir die eerste keer om witvoetjie te soek by sy formidabele vrou. Half versigtig bied hy haar ’n glas van hulle beste vonkelwyn aan.

      “Och, Meggie, ek weet wat jy dink,” probeer hy saggies verduidelik. “Mans is nou maar eenmaal mans …”

      “Mans is nou maar eenmaal barbare!” antwoord Meg hom lakonies.

      Maar Mac merk verlig die ou glinstering in sy Meggie se oë.

      “Dit sluit jou ook in, meneer MacIntyre! Ek het jou dopgehou!”

      Mac lag saggies. “Ek pleit skuldig, mevrou MacIntyre! Wat is my vonnis? Is daar enige manier waarop ek kan vergoed?”

      Meg glimlag skalks. “Ons sal later vanaand daaroor gesels, meneer MacIntyre!”