Hy glimlag. ’n Brug-marathon, bid jou aan. Hy wonder soms watter onheiligheid alles in daardie aftreeoord aangaan.
Hy lag toe hy sien hoe Tess skrik toe hy die sleutel in die slot draai. Wat dink sy gaan hy met haar maak noudat hy die deur gesluit het? Hel, die vrou het omtrént vooropgestelde idees en dalk ’n skroef ook los.
Nie dat hy sal omgee om daai parmantige mond van haar ’n les of twee te leer nie. Hy is al heeltemal te lank sonder ’n vrou in sy lewe, en ’n man het behoeftes, maar sy dink dan al klaar hy is ’n tiener, ’n gigolo en boonop ’n laatslaper. Buitendien is sy nou ’n pasiënt.
“Stap voor.” Hy beduie in die rigting van die smal gang.
Die vrou is klein en fyn en lyk beslis nie soos wat sy oor ’n foon klink nie. Toe hy so pas aan haar hand gevat het, kon hy sweer ’n skok het deur sy lyf getrek. Sy het haar hand so vinnig weggepluk dat hy wonder of sy dit ook gevoel het? Dit moes sy verbeelding gewees het.
Daar is geen ring aan haar hand nie – en dít het hy hom nie verbeel nie. Mevrou Tessa Meyer, of liewer Tess soos sy haarself noem – hy is nie meer so seker van die “mevrou” nie – is verdomp sexy as dit net nie vir haar bitterheid was nie. Dit herinner hom te veel aan sy eks.
“Die eerste deur links,” sê hy toe sy huiwer.
Jan-Daniel kyk haar geïnteresseerd agterna terwyl sy vooruit stap. Onmiskenbare begeerte slaan hom soos ’n vuishou in die maag. Tess se perfekte klein agterstewe pas volmaak in die denimbroek wat sy aanhet. Daarby dra sy ’n T-hemp en swart-en-wit sneakers. Blonde hare wip oor haar skouers. Glad nie die beeld wat hy in sy kop gehad het na daardie twee boodskappe op sy foon nie. Nee, hy het ’n stewige, veeleisende, prim en propperse VLU-tannie verwag.
Net jammer Tessa Meyer is so kwaai, anders het hy dalk Carla se raad gevolg en weer begin date. Hmm, as vriendin sal Carla verheug wees, maar as sy ontvangsdame sal sy dit dalk nie goedkeur dat hy een van hulle pasiënte date nie.
“Hoe kan ek help, mevrou Meyer?”
Jan-Daniel merk hoe Tess alles om haar inneem: wit mure, beige mat. Wat dink sy? Hy weet die plek lyk nog nie reg nie. Dit kort nog… iets … maar daar was nog nie tyd sedert hy sy praktyk na hierdie gebou geskuif het om uit te werk presies wat daardie iets is nie. Dalk moes hy tog maar vir sy eks gevra het om ’n paar voorstelle te maak. Nee wat, noudat sy ’n nuwe man in haar lewe het, sal dit seker ’n bepaalde grens oorskry. Hy sal maar ’n interieurontwerper kry om die plek te kom omtower.
“Ek is jammer om so vroeg te pla, maar ek het gister aan die tand laat werk en nou is hy vreeslik seer.” Sy sit haar handsak op die toonbank neer.
Jan-Daniel knik.
Sy vroetel met haar handsak. “En … jammer oor die boodskap.” Tess byt haar lip en loer na hom.
Die verskoning kom onverwags. Hy kan nie van haar mond af wegkyk nie.
Terwyl sy op ’n antwoord wag, pruil sy haar mond. Hemel, daar is dit weer: die begeerte wat hom met volle krag tref. Daar was duidelik iets in die plaatkoekies wat hy vanoggend geëet het of dalk is hy net te lank alleen.
Hy kyk liewer weg en begin peuter aan die radio om die atmosfeer ’n bietjie ligter te maak. “Dit is regtig oukei, Tess. No hard feelings,” antwoord hy haar uiteindelik. “Buitendien gaan ek my dikste naald kies vir jou verdowing, dan is ons kiets.” Voor hy kan keer, knipoog hy.
Haar oë rek.
“Van wanneer af het jy die pyn?” vra hy gou.
“Van laas nag af. Dokter De Gouveia het die tand gister gestop. Ek vermoed hy het ’n fout gemaak.”
Jan-Daniel knik. “Was die tand voor die tyd ook seer?”
Tess skud haar kop. “Glad nie. Ek was bewus van ’n gaatjie en daarom is ek tandarts toe, maar dit was nog nie seer nie. Dit was juis om dié tipe krisis te voorkom en kyk nou!”
Jan-Daniel probeer konsentreer op wat Tess sê, maar die beweging van haar mond smokkel met sy kop.
Nadat Tess ’n paar vorms ingevul het, gaan sit sy in die tandartsstoel waarna Jan-Daniel haar beduie. Die stoel se koue leer laat haar ril toe haar lyf daarteen terugsak. Sagte musiek speel in die agtergrond. Dit laat haar ’n bietjie ontspan.
Toe die man nou net vir haar geknipoog het, het dit vir haar gevoel of die res van haar woorde agter in haar keel vasslaan. Sy het eerder stilgebly voordat sy dalk nog ’n sarkastiese opmerking maak. As hy net weet hoe sy naalde haat, sal hy verstaan hoekom sy nie vir sy grappie gelag het nie. Altans, sy hoop dit was ’n grap.
“Skuif bietjie boontoe. Nader aan my.”
Sy skuif haar gewig op sodat sy gemakliker met haar kop lê. Die helder lig bokant haar is amper verblindend.
Dokter Dan het nou ’n masker oor sy mond en ’n paar rubberhandskoene aan.
Vir ’n oomblik kyk sy reg in die man se oë vas voordat sy gou wegkyk. Sy gesig is heeltemal te naby aan hare.
Sy durf skaars asemhaal. Wat op aarde? Is dit haar skildklier of het die vervlakste man se blik so pas haar hormone op hol gejaag? Laat sy maar eerder haar oë toemaak. Die prosedure moet nou net vinnig verbykom. Sy sal haar voet nie weer hier sit nie.
Sy knyp haar oë gespanne bottoe.
“Maak lekker groot oop.”
Sy skrik effens by die aanhoor van sy stem. Tot die klank daarvan is aangenaam vir haar sintuie. Vir ’n millisekonde dink sy hy bedoel dalk haar oë, dan onthou sy hoekom sy eintlik hier is. Sy het sowaar alles omtrent haar ondraaglike pyn vergeet.
Met haar oë steeds toegeknyp, volg Tess sy instruksies. “Argh!” kreun sy van pyn toe hy by haar seer tand begin peuter.
“Jip, daar’s ons culprit. Goed dan.” Jan-Daniel neem blykbaar plate om sy vermoede te bevestig.
Toe sy die man hoor opstaan, dink Tess dat dit veilig is om weer haar oë oop te maak. Net betyds om die inspuitingnaald te sien wat die liewe dokter uithaal.
“Ek gaan die senuwee liewer uithaal … Ek vermoed dokter De Gouveia het dit beskadig toe hy in jou tand geboor het.”
Tess knik en haal diep asem. Dit lyk beslis of hy ’n spesiale naald vir marteling het wat hy hou vir oomblikke juis soos dié. Die lig weerkaats van die naald af. Dokter Dan druk saggies aan die agterkant en ’n druppel vloeistof vorm by die vlymskerp punt voordat dit stadig teen die naald afrol.
Tess ril weer. Ag tog, dit gaan seermaak.
Toe Jan-Daniel die naald in Tess se kies druk, rol ’n traan skielik oor haar wang. Vervlaks, hier huil sy sowaar voor die man. Sy knyp haar oë weer styf toe, maar is verbaas toe hy veersag die traan afvee met die papierhanddoek wat op haar bors lê.
“’Skuus, ek weet dis seer, maar jy sal nou beter voel,” troos hy.
Tess hoor hom skaars. Is hier iewers dalk ’n gat waar sy haar kop kan indruk? Het hy regtig so pas haar traan afgevee? Hierdie dag wat pas begin het, duur al hopeloos te lank wat haar betref. Sy kry so skaam. Hy sal dink sy is ’n regte sissie wat nie eens ’n inspuiting kan vat nie. Sweerlik lag hy nou agter daardie simpel masker.
Soete wraak.
Terwyl Tess haar mond oopmaak, merk Jan-Daniel ’n strepie geel verf op haar voortand. Dieselfde kleur wat hy netnou onder haar wysvingernael opgemerk het.
Vir ’n oomblik kyk hy na die vrou voor hom. Sy knyp haar oë styf toe, maar die bietjie wat hy kon sien toe hulle oop was, was soos die uitspansel op ’n bewolkte dag. Al het haar oë vir hom hartseer gelyk, is hulle tog mooi op ’n manier.
Tess dra nie ’n greintjie grimering nie. Van die ma’s by sy kinders se skool plak dit behoorlik aan. Om nie te praat oor hoe van hulle deesdae oor hul voete val om geselsies met hom aan te knoop nie. Nee, dié vrou is beslis anders. Sy hoef regtig nie met make-up te bodder nie. Haar vel is perfek. Dit lyk sag