Openbaring. C. Johan Bakkes

is nie meer vandag se kind nie. Hy klim al lankal nie meer hoog nie. Dit laat my dink aan wat skrywer Piet Haasbroek eendag gesê het: “Ouderdom raak toenemend ’n verleentheid. Uiteindelik word jy ook daardeur verneder.” Tog in ons almal se koppe bly ons koeëlvas. Dis miskien daar waar die vernedering lê – die ou lyf wil nie meer nie.

      Geen Russiese operateur was bereid om ons in die middel van die Russiese winter na Oimjakon, die koudste plek op aarde, te vat nie … behalwe Sergei. Want Sergei is ons vriend en hy sou self saam, want vriende maak so – veral as jy ’n Rus is.

      Dis minus 18 grade Celsius toe Sergei ons op Nowosibirsk se lughawe inwag. Dis voorwaar ’n blye weersiens. Dis asof ons weer aan’t huis is.

      Sergei boek ons in die Azimoet-hotel in. Kalie bestel vir hom ’n afsonderlike kamer. En vir die res van die reis (en moontlik toekomstige avonture) sou ons van bed maar nie van tafel geskei wees.

      Die blye weersiens kry groter dimensie toe Anesckha Ivanowa, oftewel Anja ons kok (of “slaaimakertjie”, soos Fellies na haar verwys het) en tolk van die Altai-ekspedisie, in ’n tradisionele Siberiese restaurant by ons aansluit.

      En die wodka vloei … soos tussen ou Russiese vriende. Ek dink ons Suid-Afrikaners het op ’n kol “Die lied van jong Suid-Afrika” gesing – dit op antwoord van hulle “Wolgabootsman”-lied. Ietwat onder die prop groet ons ons Russiese vriende en suiker deur dik ys, sneeu en sliert terug hotel toe. Ons is tans nie juis bestand teen die koue met ons Suid-Afrikaanse sneeupakkies nie – môre is die groot klere-aankoop – maar die wodka-hitte help tog.

      Hierdie keer duik die span kort. Menende, ons deurdink nie die gevolge van ons optrede nie. Dit mag wodka, ouderdom, koue of moedswilligheid wees, maar ons neuk by nog ’n drinkplek in. Nou om vreemd-vreemd in ’n Russiese drinkplek in te luier kan gevaarlik wees as jy nie die reëls ken nie. Dis Roland se eerste besoek aan Rusland en ons ou hande het vergeet om die reëls te verduidelik. Reël een: Jy begin nie sommer oor koeitjies en kalfies met die naassittende Rus te praat nie. Nog minder as die naassittende ’n Pool is. Reël twee: Jy kyk nie eens na sy vriendin nie.

      Met die instapslag plak Roland hom by die toonbank neer, leun oor ’n moerse Pool en vra dié se vriendin in Engels: “So where are you from?”

      En Kalie kyk vir my en ek kyk vir Fellies en Fellies kyk vir Roland. “Is jy mal?” vra Fellies in Afrikaans en ons laat spaander.

      Ons mag miskien koeëlvas wees, maar ons is nie stupid nie. En vier middeljarige mans haak ’n taxi hotel toe.