Szelmostwa Skapena. Мольер (Жан-Батист Поклен)

pan w dobrym zdrowiu, jak widzę.

      ARGANT

      Dosyć dobrym.

      do Sylwestra

      Ty nic nie mówisz, łotrze! Nic nie mówisz?

      SKAPEN

      Podróż pan miał szczęśliwą?

      ARGANT

      Owszem, bardzo. Pozwólże mi się wyzłościć!

      SKAPEN

      Pan chce się złościć?

      ARGANT

      Tak, chcę.

      SKAPEN

      Aj! Na kogóż to, panie?

      ARGANT

      wskazując na Sylwestra

      Na tego łajdaka.

      SKAPEN

      Dlaczego?

      ARGANT

      Nie słyszałeś, co tu się stało w czasie mej nieobecności?

      SKAPEN

      Tak, słyszałem o jakiejś drobnostce.

      ARGANT

      Jak to! O jakiejś drobnostce! Postępek tego rodzaju!

      SKAPEN

      Poniekąd ma pan słuszność.

      ARGANT

      Zuchwalstwo tak niesłychane!

      SKAPEN

      To prawda.

      ARGANT

      Żeby syn ośmielił się żenić bez pozwolenia ojca!

      SKAPEN

      Tak, można by temu wiele zarzucić. Ale ja byłbym zdania, aby pan nie robił z tą historią hałasu.

      ARGANT

      A ja jestem innego zdania i chcę robić tyle hałasu, ile się zmieści. Jak to! Nie uważasz, że mam wszelkie prawo wściekać się o takie hultajstwo?

      SKAPEN

      Owszem. I ja zirytowałem się zrazu, skorom się o tym dowiedział i przejąłem się pańską sprawą tak dalece, że poszedłem wyburczeć pańskiego syna. Niech się go pan spyta, jaki mu paternoster wsypałem i jak mu zmyłem głowę za ten brak uszanowania dla ojca, którego ślady stóp powinien by całować. Sam pan by mu lepiej nie wypalił tego wszystkiego. Ale cóż! Musiałem wreszcie wejść w jego położenie i po namyśle doszedłem do przekonania, że, w gruncie, nie zawinił tyle, ile by można przypuszczać.

      ARGANT

      Co ty mi pleciesz? Nie zawinił tyle, żeniąc się tak, prosto z mostu, z jakąś przybłędą?

      SKAPEN

      Cóż pan chce? Los go do tego zmusił.

      ARGANT

      Aha! Dobra racja. Można zatem dopuszczać się największych zbrodni; oszukiwać, kraść, mordować i powiedzieć na swą wymówkę, że los do tego zmusił.

      SKAPEN

      Mój Boże! Pan bierze moje słowa zbyt filozoficznie. Ja chciałem powiedzieć, że się nieszczęśliwie zaplątał w całą sprawę.

      ARGANT

      A po cóż się zaplątał?

      SKAPEN

      Skądże chcieć, aby był tak roztropny jak pan? Młodzi są młodzi, nie mają tyle statku, aby zawsze robić same rozumne rzeczy: przykładem nasz Leander, który, mimo wszystkich moich nauk, przestróg, nabroił gorszych jeszcze historii. Chciałbym bardzo wiedzieć, czy pan sam nie byłeś młody i czy za dobrych latek nie robiłeś szaleństw jak inni. Słyszałem nawet coś nie coś, że pan się niegdyś tęgo kręciłeś koło spódniczek; żeś się ponoś kumał z najładniejszymi kobietkami swego czasu i że gdyś na którą zagiął parol, toś nie popuścił, pókiś swego nie dopiął.