– wat? Sneezy. – vroeg de korporaal.
– Ruik aan je hand en maak een sanitaire en epidemiologische conclusie van de samenstelling van de stof die op de huid wordt aangebracht. Begrepen
Incephalopath zwaaide instemmend met zijn hoofd en liep met tegenzin naar het kind en bracht zijn hand op zijn neus. Ik snoof de dampen die uit de palm van mijn hand verdampten en schudde de punt van de neus, vervolgens de brug van de neus, en toen door inertie ging de golf naar de nek, het voorhoofd en de lippen, en het was duidelijk hoe hij alles inslikte. De hoed en vingers van Idots handpalm staken scherp vast, grepen Arutun’s zeer lange neus vast en trokken hem naar zich toe.
Harutun greep zijn vuist met beide handen, rimpelde zijn gezicht en probeerde het uit zijn neus te trekken, maar het kind had eerder zijn vingers ontspannen en abrupt verwijderd. Incephalopath trok zijn hoofd naar de kont en viel bijna op zijn kont. Hij herstelde zich en gaf een klap aan Idot. Hij, die zoiets meer dan eens had ontvangen, ontweek en Harutun miste, gevolgd door handinertie en viel in een bloembed.
– Nou, stinkt het? vroeg Klop en gaf zijn handje aan een collega zodat hij kon opstaan.
– Mdaa, apchi. – Arutun stond zelf op en wees de aanbiedingen van Klop af.
– Wat is «Mdaa»?
– Ik heb het niet uitgemaakt, Apchi, – stotterend en bij de neus houdend, ging Harutun door.
– Heb je zijn documenten gecontroleerd?
– Ja, dit is een bezoeker, apchi, uit Kazachstan, waar een chuyka is.
– Wat een geur?
– Nou, apchi, Chuiskaya-vallei, daar groeit hennep.
– En wat kwam hier? – vroeg Idota Klop.
– En wat ben je hier gekomen? – antwoordde Idot.
– Ben je een windhond? Ik ben hier geboren.
– Ziet het er niet naar uit dat hij hierheen is gekomen? – Wijst met een vinger naar de Intsephalopath Patzan.
– En op het voorhoofd? apchi.– schudde zijn neus en spetterde olifanten in het blanke Harutun.
– Ik vroeg: Wat is hier gekomen?
– Rodaki bewoog. Ik leefde daar ook niet ziek. – verveelde tiener.
– En wat, je kunt Anasha niet vergeten? Pret?
– Ik begrijp niet wat je bedoelt? Ik zeg, shit en veegde zijn kont af met zijn palm…
– En wat ben je zo vulgair? Niet de Kents, allemaal hetzelfde met jou, en de deadline… Tien schijnt… Che lach niet?
– Tenminste apchi. – Harutun toegevoegd. – Plus – weerstand tegen de autoriteiten.
Het kind bloosde.
– En wat doen ze in Kazachstan niet voor anasha? – Ottila heeft haar toon veranderd.
– Nou, eigenlijk planten ze het, – Idot wreef over zijn neus. – maar ik werkte legaal.
– Wat is legaal? Sneezy. – verraste Harutun.
– Hennep verzameld? Ay! – Ottila sloeg opnieuw dezelfde vinger met een hamer.
– hoe is het? Iets wat jij, apchi, je rijdt onzin, klootzak. – Arutun sloeg.
– Waar heb je hem gepakt? – bug Klop. – ver van hier?
– Nee, door het huis, in de prullenbak. Apchi, en nog belangrijker, het groeit daar gelijkmatig, zoals in een tuin.. Heb je Apchi geplant, een hond?
– Wacht, Harutun,.. kom hier syudy? – besteld Klop.
Idot benaderde met tegenzin.
– Ga zitten. Ottila wees naar een emmer in de buurt en draaide hem om, maar hij had geen bodem. Idot ging zitten.
– Steek je handen naar me uit, handpalmen naar beneden… Hier. Nu, Harutun, breng de krant.
– Waar vandaan? Sneezy.
– Vraag je vrouw..
– Pisyunya, geef me een krant! Sneezy.
– wie Pisyuna?
– Apchi, apchi, apchi … – Harutun werd rood
Idot grinnikte.
– Waar lach je om? – Ottila draaide zich om naar de veranda. «Izolda, breng het papier hier!»
– Neem het zelf! Geen stiefmoeder groeide op! Isolda snauwde.
– Ga het halen. – met zachte stem gestuurd korporaal Klop. Harutun bracht de krant binnen een half uur, Ottila was er al in geslaagd om honderd nagels uit te lijnen.
– Wat ben je verdomme voor de dood gegaan? Kom maar hier.
Ottila pakte de krant en spreidde die uit op het aambeeld.
– drie. – Bestelde de bug
– Vier. – Idot beantwoordde in verbijstering.
– Wat, vier?
– Nou, drie – vier – vijf…
– Hou je me voor de gek? spuug in je handen en drie, drie gaten. Wis al je stront uit je handen.
– waarom?
– Wilt u dit demonstreren in het laboratorium van de districtspolitie?
– Nee
– Dan drie hier en snel.
Het kind wreef snel een bal met een erwt en gaf het aan Klop.
– In? Magosh! – verrast Klop.
– Onmiddellijk voelde, apchi, de hand van een professional.
Ottila-erwt verpakt in goud van een sigaret onder een stuk papier omhoog. En steek een aansteker in brand. Het papier verbrandde en droogde de erwt. Ottila ontvouwde zich en sloeg een erwt met een hamer. Losgemaakt met tabak uit een sigaret gehaald en terug gescoord. Aan het einde verzegeld en voltooid. Ik stopte een gedraaid stuk karton onder de luciferdoos in de filterplaats. En met zijn tong bevochtigde hij de bovenkant van de sigaret en stak deze aan. De stijl knarste en de terugtrekking zoog direct aan de longen van het district en hij herinnerde zich Afrika. De open ruimtes en de jungle. Danst daaronder met de papuasca’s die uit mijn mond stinken. Olivier uit het brein van een zwarte man van een naburige stam die voor zout kwam. Eerste seks met een nijlpaard en meer. Uiteindelijk hield hij, pruilend als een bel, zijn adem in en liet geleidelijk de gevleugelde rook van de jen in vlagen ontsnappen. Zijn bloed was verrijkt met vrolijke zuurstof en hij had het gevoel alsof hij zonder zwaartekracht was gevlogen. Alles rondom was helder en levendig. Ottila’s jeugd kwam en alles rondom begon te behagen. De hond klom uit de cabine en zag de stomme blik van de eigenaar, danste en kwispelde met zijn staart.
– Niets schijt jezelf?! – Hij uitte zijn stem niet en gaf de sigaret aan Intsephalopath. – op Harutun, wacht even. Vind als expert het verschil tussen shit en shal.
– En ik heb het nooit gerookt. Sneezy. Ik weet niet hoe.
– Net als een sigaret, laat de rook gewoon niet ontsnappen. Ik zeg, stop het niet helemaal in je mond, laat een opening vrij voor het toevoeren van lucht naar de longen en trek in, trek in en laat niet uit. Trek het naar binnen en voel het in je.
Harutun liep langzaam naar hem toe en pakte de stijl op. Hij rookte, zoals de baas beval. Na een ogenblik veranderde hij in een groente en dommelde als een kalkoen.
– Geef het kind. – Ottila vergat en bestelde Harutun. – Laat de grap voor de gevangenis staan … – na een half uur ging Ottila verder – Arutun, alle. Waar zweeft u over?
– Ah? Geef … – de oude man zwaaide en werd weer gezond. Hij stak zijn hand uit met een sigaret. Idot pakte de stijl, pufte en gaf hem door de wijk. Hij begon de tweede ronde, en al snel eindigde de Incephalopath van de hiel.
– Nou,