เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้ เพื่อส่งต่อให้องค์กรในทันที
ไรล์ลี่รู้ว่าทำไมมันถึงทิ้งตุ๊กตาไว้
เธอเข้าใจแล้วว่ามันทำ เพื่อเป็นการไถ่โทษจากผลงานลวกๆที่ผ่านมา
และมันก็คือคำสัญญาสำหรับงานที่จะพัฒนาขึ้นต่อไป
บทที่ 9
ไรล์ลี่กำลังขับรถมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ ของวุฒิสมาชิก มิช นิวโบร ใจของเธอเต็มไปด้วยความกลัวเมื่อเริ่มใกล้เข้าไปถึงสถานที่ คฤหาสน์นั้นตั้งอยู่สุดปลายทางของถนนยาวที่มีต้นไม้เรียงรายอยู่สองข้างทาง ขนาดของตัวบ้านนั้นดูใหญ่โต เป็นทางการ และน่าเกรงขาม ส่วนตัวแล้วเธอคิดว่าพวกคนรวยและคนมีอำนาจนั้นคุยด้วยยากกว่าคนธรรมดาสามัญ
เธอชะลอรถมาจอดที่วงเวียนหน้าแมนชั่นหินหรู ถูกแล้ว ครอบครัวนี้นี่รวยจริงแท้แน่นอนเลย
เธอลงจากรถเดินขึ้นไปที่ประตูหน้าบ้านขนาดมหึมา หลังจากกดกริ่งเรียก เธอก็ได้รับการต้อนรับจากชายวัยประมาณสามสิบปีหน้าตาท่าทางดูเนี้ยบเป็นระเบียบเรียบร้อย
“ผมโรเบิร์ตครับ” เขาทักทาย “เป็นลูกชายของท่านวุฒิสมาชิก คุณน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษ ไรล์ลี่ เชิญข้างในก่อนครับ คุณแม่กับคุณพ่อกำลังรอคุณอยู่เลย”
โรเบิร์ต นิวโบร เชื้อเชิญไรล์ลี่เข้ามาภายในบ้าน ทำให้เธอจำได้ว่าตัวเธอนั้นเคยไม่ชอบบ้านของพวกอวดรวยมากแค่ไหน บ้านนิวโบรนั้นดูมืดเป็นโพรงเหมือนอยู่ในถ้ำ