"เราจะรอให้พวกมันมาถึงเราหรือไม่?" อีเร็คถามขึ้นเสียงดัง "หรือเราจะส่งการต้อนรับจากแม็คกิลไปให้มัน?"
ธอร์ยิ้มขึ้นมาพร้อมกับคนอื่นๆ มันไม่มีอะไรเหมือนกับกองทัพเล็กๆที่เข้าจู่โจมกองทัพขนาดมหึมา มันเป็นความสะเพร่าแต่ก็แฝงไปด้วยความกล้าหาญอันสูงส่ง
ทันใดนั้น ธอร์และสหายทุกคนต่างปลดปล่อยเสียงร้องแห่งการประจัญบาน พวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียว และต่างก็รี่เข้าไปจู่โจม เร่งไปด้วยเท้าทั้งสอง รีบเร่งเข้าไปปิดระยะทางระหว่างกองทัพทั้งสอง เสียงร้องแห่งการประจันบานดังกึกก้องไปทั่ว ส่วนกองพลที่เหลือก็ตามมาอยู่ข้างหลัง ธอร์ยกดาบขึ้นสูง และวิ่งไปเคียงข้างกับพี่น้องทหารด้วยหัวใจที่เต้นระทึก สายลมเย็นเยือกพัดผ่านสัมผัสกับใบหน้าของเขา นี่มันคือความรู้สึกของการต่อสู้ มันทำให้เขาย้อนคิดไปถึงความรู้สึกของการได้มีชีวิตอยู่ว่าเป็นอย่างไร
ทั้งสองกองทัพพร้อมเข้าจู่โจม