“เจ้าชายรีสทอดพระเนตรขึ้นไปเห็นซากศพหลายพันซากและทรงสงสัยว่า ถึงแม้ว่าพระอนุชาจะอยู่ที่นี่ พวกเขาจะมีวันหาพระองค์ได้พบหรือไม่
เจ้าชายรีสทรงกระจายตัวออกมาและทรงเดินไปจากซากหนึ่งไปสู่อีกซากหนึ่ง คนอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน พวกเขาพากันพลิกศพดู พระองค์ทอดพระเนตรเห็นใบหน้าประชาชนของพระองค์ แต่ละใบหน้าๆ มีบางคนที่พระองค์ทรงจดจำได้ แต่บางคนก็ทรงจำไม่ได้ ประชาชนที่พระองค์เคยรู้จักและต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกันเพื่อพระบิดา เจ้าชายรีสสทรงตกตะลึงไปกับความเสียหายที่เกิดขึ้นกับบ้านเกิดของพระองค์ มันเหมือนกับมีโรคระบาดและพระองค์ก็ทรงหวังว่ามันจะผ่านไปในที่สุด พระองค์ทอดพระเนตรเห็นการสู้รบ สงครามและซากศพมาชัวชีวิต พระองค์ทรงพร้อมแล้วที่จะตั้งหลักกับชีวิตที่มีความผาสุก เพื่อสมานแผลและเสริมสร้างอะไรๆ ขึ้นมาอีกครั้ง
“ตรงนี้!” อินดราตะโกนขึ้น เสียงของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น นางยืนอยู่ที่ร่างๆ หนึ่งและจ้องมองลงไป
อิลเลพร่าหันไปดูและววิ่งเข้าไปหา จากนั้นทุกคนก็ต่างเข้ามารวมตัวกันรอบๆ นางคุกเข่าอยู่ตรงข้างร่างนั้นและมีน้ำตาอาบท่วมใบหน้า เจ้าชายรีสทรงคุกเข่าดูข้างๆ นางและทรงอ้าพระโอษฎ์เมื่อเห็นพระอนุชา
เจ้าชายก็อดฟรีย์
พระอุธรของพระองค์โผล่ออกมา พระเนตรปิดสนิท พระองค์ดูซีดมาก พระหัตถ์เป็นสีฟ้าด้วยความเย็นยะเยือก พระองค์ดูเหมือนจะไร้ชีวิต
อิลเลพร่าชะโงกตัวเข้าไปสั่นพระองค์ซ้ำแล้ว