ทันใดนั้นคร็อกก็กรีดร้องขึ้น
"ขาของข้า!"
คร็อกบิดตัวด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ฟอว์เรนตัวหนึ่งฝังเขี้ยวลงในขาของเขาและมันกัดเขาได้ เกล็ดสีเหลืองเป็นเงาของมันสามารถมองเห็นได้เหนือกระแสน้ำ คอนเว่นว่ายน้ำและว่ายน้ำไป จนกระทั่งเขาอยู่ใกล้ชายฝั่งและเจ้าชายรีสกับคนอื่นๆก็เร่งเขามาช่วยลากพวกเขาออกไปจากน้ำ เมื่อนั้นเอง ฝูงของฟอว์เรนก็กระโดดขึ้นมาในอากาศ เพื่อตามพวกเขามา เจ้าชายรีสกับคนอื่นๆจึงพากันตบพวกมันออกไปอย่างแรง
คร็อกบิดตัวไปมา เจ้าชายรีสทอดพระเนตรลงไปเห็นฟอว์เรนตัวหนึ่งยังติดอยู่ที่ขาของเขา อินดราดึงดาบสั้นของนางออกแล้ว ตัดมันลงยังสะโพกของคร็อกในขณะที่เขากรีดร้อง นางงัดเจ้าสัตว์ร้ายออกมาแล้วโยนมันกระแทกลงยังชายฝั่งและกลับลงไปอยู่ในน้ำ
"ข้าเกลียดเจ้า!"คร็อกพูดอย่างเกรี้ยวกราดใส่นาง
"ดี" อินดราตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
เจ้าชายรีสทอดพระเนตรไปดูคอนเว่นซึ่งยืนอยู่ตรงนั้นเหลือตัวเปียกโชกและทรงรู้สึกทึ่งกับความกล้าหาญของเขาคอนเวนต์จ้องมองกลับมาอย่างไรความรู้สึกและเจ้าชายรีสทรง ตกพระทัยที่สังเกตว่ามีฟอว์เรนตัวหนึ่งฝังเขี้ยวอยู่ในแขนของเขาและบิดตัวไปมาอยู่ในอากาศเจ้าชายรีส ทรงแทบไม่เชื่อว่าคอนเว่นมีความสงบมากถึงเพียงนี้พระองค์เอื้อมพระหัตถ์ไปอย่างช้าๆแล้วกระชากมันออกพร้อมกับโยนมันกลับลงไปในน้ำ
"มันไม่เจ็บเลยหรือ?"เจ้าชายรีสตรัสถามอย่างงุนงง
คอนเว่นยักไหล่
เจ้าชายรีสทรงวิตก