Şimdi ne yapması gerekiyordu? Evin geri kalanındaki her kuytu köşeyi kontrol etti. Bir keresinde iş ortağı Bill Jeffreys’in ona ne dediğini anımsadı.
Lanet olsun Riley, yardım çağır.
Riley’in uzun süredir her şeyi tek başına halletmesi Bill’i çileden çıkarıyordu. Ama bu kez Bill’in önerisine uyacaktı. Evde April’le birlikteyken başka şansı yoktu.
Kızına, “Sabahlığını ve ayakkabılarını giy,” dedi. “Ama odadan çıkma… Henüz değil.”
Riley kendi yatak odasına gitti ve komodinin üzerindeki telefonunu aldı. Davranış Analiz Birimi’ni aramak için otomatik arama tuşuna bastı. Karşı hatta ses duyar duymaz, ‘’Ben Özel Ajan Riley Paige. Evime bir saldırgan girdi. Hala burada olabilir. Hemen buraya birinin gelmesini istiyorum.’’ dedi. Bir iki dakika düşündü ve ‘’Bir delil ekibi de gönderin.’’ diye ekledi.
‘’Hemen gönderiyoruz,’’ diye yanıt geldi.
Riley telefonu kapatıp tekrar koridora çıktı. İki yatak odası ve koridor dışında ev hala karanlıktı. Saldırgan herhangi bir yerde pusuya yatmış ve saldırmak için bekliyor olabilirdi. Bu adam onu daha önce hazırlıksız yakalamıştı ve neredeyse elleriyle öldürüyordu.
Riley, ışıkları açıp silahını elinde hazır tutarak, evin içinde aceleyle dolaşıyordu. Elindeki feneri her dolaba ve karanlık köşeye tutuyordu.
Sonunda koridorun tavanına baktı. Yukarıdaki, aşağıya açılan merdivenle tavanarasına çıkmasına yarayan kapı içeriye ittirilmişti. Oraya tırmanıp bakmaya cesaret edebilir miydi?
O anda Riley polis sirenlerini duydu. Sesin verdiği rahatlamayla derin bir iç çekti. Ajanın, yerel polisi aradığını anladı. Çünkü BAU merkezindekiler yarım saatten fazla uzaklıktaydılar.
Yatak odasına gidip bir çift ayakkabı ve bornozunu alarak April’ın odasına geri döndü.
“Benimle gel,” dedi. “Yanımda dur.”
Riley, elinde hala silahı olduğu halde sol eliyle April’ın omuzlarına sarıldı. Zavallı kız korkudan tirtir titriyordu. Riley April’ı ön kapıya doğru götürürken birkaç polis memuru kaldırımdaydı.
Bir erkek polis evin içine girerek silahını çekti.
“Sorun nedir?” diye sordu.
“Eve birisi girmiş.” dedi Riley. “Hala burada olabilir.”
Polis memuru, Riley’in elindeki silaha tedirginlikle baktı.
“Ben FBI ajanıyım,” dedi Riley. “BAU ajanları yakında burada olurlar. Ben, tavanarası dışında tüm evi aradım. Eliyle işaret ederek, ‘’Koridorda tavanda bir kapı var.” dedi.
Polis memuru, “Bowers, Wright, içeri gelip tavanarasını kontrol edin. Geri kalanlarınız evin dışını, ön ve arkayı arasınlar.”
Bowers ve Wright doğruca koridora gidip merdiveni aşağıya indirdiler. İkisi de silahlarını çekti. Bir tanesi yukarı çıkıp elindeki ışıkla etrafa bakarken, diğeri aşağıda kaldı. Bir süre sonra adam tavanarasında kayboldu.
Sonra, “Burada kimse yok.’’ diye seslendi.
Riley rahatlamak istiyordu. Ama gerçeği söylemek gerekirse Peterson’un burada olmasını daha çok istiyordu. Burada olsa tutuklanabilir ya da daha iyisi vurulabilirdi. Onun ön ya da arka bahçeye çıkmamış olduğundan emindi.
“Bodrumunuz var mı?” diye sordu baş memur.
“Hayır, sadece küçük bir boşluk,” dedi Riley.
Memur dışarı seslendi, “Benson, Pratt, evin altını kontrol edin.”
April hala can havliyle annesine sarılıyordu.
“ Neler oluyor anne?” diye sordu.
Riley duraksadı. Yıllardır işiyle ilgili çirkin gerçekleri April’a söylemekten kaçınıyordu. Ama şimdi, ona fazla koruyucu davrandığını anlıyordu. Bu yüzden Peterson’un ellerindeki travmatik esaretini ya da en azından kaldırabileceği kadarını ona anlatmıştı. Üstelik ona adamın öldüğünden emin olduğunu söylemişti
Peki şimdi April’a ne diyecekti? Bunu bilmiyordu.
Riley ne diyeceğine karar vermeden önce, April “Peterson değil mi?” diye sordu.
Riley kızına sıkıca sarıldı. Tüm vücuduna yayılan titremeyi gizlemeye çalışarak başını salladı.
“O hala yaşıyor.”
Bölüm 2
Bir saat sonra Riley’in evi üniformalı ve FBI armalı insanlarla dolmuştu. Ağır silahlı FBI ajanları ve delil ekibi de polisle birlikte çalışıyordu.
“Yatağın üzerindeki çakıl taşlarını torbaya koyun,” diye seslendi Craig Huang. “Parmak izi ya da DNA örneği için incelenecekler.”
Riley, Huang’ın sorumlu olduğunu görünce önce memnun olmadı. Huang çok gençti ve Riley’in onunla olan önceki iş tecrübesi çok iyi gitmemişti. Ama şu an onun sağlam direktifler verdiğini ve durumu etkili bir biçimde organize ettiğini görüyordu. Huang, kendi işinin içinde olgunlaşıyordu.
Delil ekibi evin her santimini tarıyor ve parmak izi için toza buluyordu. Diğer ajanlar tekerlek izleri ya da ağaçlıkların arasında bir iz bulmak için evin arkasındaki karanlıkta kaybolmuşlardı. Şu an her şey yolunda gidiyor gibi görünüyordu. Huang, Riley’i diğerlerinin yanından uzaklaştırarak mutfağa götürdü. İkisi masaya oturdular. Hala titremekte olan April de onların yanına gitti.
“Peki ne düşünüyorsun?” diye sordu Huang Riley’e. “Onu bulmak için hala bir şansımız olabilir mi?”
Riley bıkkınlıkla içini çekti.
“Hayır, malesef gideli uzun zaman geçmiş olabilir. Bu akşam erken saatlerde, kızımla ben eve gelmeden önce buraya gelmiş olmalı.”
Hemen ardından evin arkasından çelik yelek giyinmiş bir kadın ajan geldi. Saçları, gözleri ve teni koyu renkti ve Huang’dan daha genç görünüyordu.
“Ajan Huang, bir şey buldum,” dedi kadın. “Arka kapının kilidinin üzerinde çizikler var. Birisi onu açmaya zorlamış gibi görünüyor.”
“İyi iş Vargas,” dedi Huang. “Artık içeriye nasıl girdiğini biliyoruz. Lütfen Riley ve kızı ile bir süre kalabilir misin?”
Genç kadının yüzü mutluluk içinde aydınlandı.
“Memnuniyetle,” dedi.
Kadın masaya oturdu ve Huang diğerlerinin yanına gitmek için mutfaktan çıktı.
“Ajan Paige, benim adım Ajan María de la Luz Vargas Ramírez.” dedi ve kıkırdadı. “Biliyorum çok uzun. Bu bir Meksika ismi. Herkes bana Lucy Vargas der.”
“Burada olmanıza sevindim Ajan Vargas,” dedi Riley.
“Yalnızca Lucy diyebilirsiniz.”
Genç kadın bir süre susup yalnızca Riley’e baktı. Sonunda, “Ajan Paige, umarım bunu söylemem sizi rahatsız etmez ama sizinle tanışmış olmak benim için gerçek bir onur. Eğitimim başladığından beri sizin işlerinizi takip ediyorum. Siciliniz bir harika.”
“Teşekkürler,” dedi Riley.
Lucy hayranlıkla gülümsedi. “Yani, Peterson davasını nasıl bitirdiğiniz, tüm hikaye inanılmaz.”
Riley başını salladı.
“Keşke