Przekleństwo nieśmiertelności. Marek Dobies

– wtrącił się Jakub. – Przecież widziałem go na własne oczy. Leżał na kierownicy ze strzaskanym łbem. Trup w każdym calu!

      – Policja twierdzi, że w samochodzie nikogo nie było… A wy, nie domyślacie się, kto mógł to zrobić?… I po co?

      Marta pokręciła przecząco głową.

      – Nie mam pojęcia.

      Stryj Albert przystanął na skraju parkingu, jakby chciał odsapnąć. W nagłej zadumie począł pocierać gładko ogolone policzki.

      – Ten porywacz, nic wam nie powiedział? – spytał.

      Marta ponownie zaprzeczyła.

      – Czy to możliwe, że macie wspólnych wrogów? – zastanawiał się głośno Niemiec.

      – Raczej nie… – odparła kobieta za nich oboje. – Nie, w ogóle nie mamy wrogów, prawda Jakubie? – Spojrzała znacząco na Fitowskiego.

      – W takim razie chodziło tylko o jedno z was… – skonstatował. – Nie mieliście ostatnio wrażenia, że ktoś was śledzi albo interesuje się wami? – Stryj Marty zdawał się prowadzić prywatne śledztwo.