Халқымыздың «Отан отбасынан басталады» деген даналық ұғымы осы отбасы ынтымақтастығымен астарласып жатыр емес пе?! Сондықтан отбасы ынтымағын қадірлеу – кімнің болса да борышы. Бұл қағиданы біз Бэла екеуміз жасымыздан жете түсіндік. Сондықтан да болар, Құдайға шүкір, бала-шағаларымыз тәлім-тәрбиелі, бір-бірімен ынтымақ-бірлестігі жарасымды болып өсті.
Менің қияметтік көршім, ұзақ жылдар бойы студенттерге тәлім-тәрбие беріп, ғылым мен білімнің кәусар нәрін зерделеріне құйып келген алтын ордам – әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінің журналистика факультетінде ұзақ жылдар бойы ұстаздық қызмет атқарған Қазақстан Республикасының еңбек сіңірген мәдениет қызметкері, белгілі қаламгер, публицист, жазушы, профессор Әбілфайыз Ыдырысов өзінің сүйікті жары – Заря Мәлікаждарқызына арналған «Таңшолпан» атты 2007 жылы Алматыда шыққан кітабының «Аңсаған менің әнімсің» аталатын бірінші кітабында адал жары Заряға деген ішкі сезімін, адал махаббатын былайша: «Ол маған бар асылын сыйлады. Керемет сұлулығын қиды. Ғажап әнін тәрік етті. Өз ғұмырын арнады. Жанұяма алтын босаға болып бекіді. Бақыттың, барлықтың қазынасы боп кірді. Рыздығымның, молдығымның байлығын тасытты. Мақтан тұтар – ұл, көзге көрік – қыз әкелді дүниеге. Балдай тәтті немерелер өрбітті маңайыма… Бағымды, сағымды көтерді. Мерей, беделімді өсірді. Асқақ етті. Шамама лайық аспандатты. Адамдық адал қасиеттерімді тәрбиелеуге тырысты. Парасатымды биіктетуге күш салды. Жамандығымды жасырды, жақсылығымды асырды…
Мен оның бір өзіндік ғажап көркін, махаббат құдіретін: Қозысын сүйген – Баяннан, Қалқаманын сүйген – Мамырдан, Кебегін сүйген – Еңліктен, Төлегенін сүйген – Жібектен бір мысқал кем емес деп білемін!..» – деп ерекше сезімталдықпен тебірене, ақ көңілмен, пәк көңілмен жазады.
Расында да, «Махаббатсыз – дүние бос» деп ұлы Абай атамыздың жырында жазылғандай, Әбілфайыз ағамыздың да жүрек қылын шертетін ішкі жан дүниесін ақтарған осы сыр сандықтары, сол сияқты сүйген жар жайлы жүрегінің түкпірінен тебірене шығарған бауырым композитор Ескендір Хасанғалиевтың «Ескірмейтін махаббат» әні де жанымның жартысындай жақсы көріп өткен аяулы жан-жарым Бэла екеуміздің мәңгілік махаббатымыздың нақ өзіндей.
Сірә, осындай адалдықтың биігіне көтерілген Бэла өз тағдырына өкпелей де қоймас, өйткені ол өмірде өз ізін қалдырды. Ал, осынау биіктердің басына шыққан тұлғаның орны да өмірде айрықша ғой.
Расында да, адам деген пенде ғой! Қай-қайсымыз болсақ та Құдай қосқан қосағымыздың асыл қасиеттерін жастық оты жаындап тұрған кезде, көзінің тірісінде бағалай білмейміз де, әбден жас ұлғайып, өмірдің қадір-қасиетін түсінген кезде ғана, ақиық ақын Мұқағали айтқандай «тағдырымызға туа келген серігімізбен» қимастықпен қоштасып қала береміз.
Өмір бір орнында тұрмайды. Бір ұрпақ өмірден өтіп жатса, келер ұрпақ оның орынын алмастырып,