Ebedî Aşk. Marsel Garipov

kadife kellepüş vardı. Kızların hepsi kalpaklıydı. Erkeklerden zaten kellepüşlü gelmeleri istenilmişti. Benim elbisem beyaz, kalpağım ise kırmızı kadifedendi. Beyaz kalpak bulamadım.

      İlk olarak Tukay indi. Elimdeki konfetinin çoğunu onun üzerine serptim. Saçları konfeti doldu. Kellepüşünün üstü de konfeti ile doldu. Sonra birazını Sagit Remiyev’in üzerine serptim, kalanlarını da tekrar Tukay’ın üzerine serptim. Sonra onun elini sıkarak başarısını tebrik ettim. O, bana gülümseyerek başını eğdi ve teşekkür etti. Sonra bir kenara çekilip sohbete başladık.

      Salonda oyun havaları çalıyor, genç kız ve erkekler oynuyordu. Kızlar göğüslerine çiçek, erkekler ise yakalarına bir çeşit mavi kurdeleler bağlamışlardı. Yukarıdan konfetiler düşüyor, oynayanlar da onlara takılarak oynamaya devam ediyorlardı. Biz bunları izleyerek sohbetimize devam ediyorduk.

      – Nasıl, geceyi beğendiniz mi? diye sordu Tukay.

      – Çok beğendim. Ben Kazan’a gelince bir kere okul olarak Bolşoy Tiyatrosuna gittim. Böyle bir edebî geceleri önceden görmediğim için daha fazlasını tasavvur edemem.

      – Siz oynamıyor musunuz, oynamak istemiyor musunuz, diye sordu.

      – Dans etmeyi daha yeni öğrenmeye başladım. Bilmiyorum. Fakat dans etmeyi öğrenince yalnız sizinle dans etmek isterim. Beraber dans ederiz değil mi?

      – Ben de daha yeni dans etmeyi öğrendim. Ben de ancak sizinle dans edebilirim, dedi ve güldü. O, “Kimle geldiniz?” diye sordu. Ablamla geldiğimi söyledim ve eve beraber dönelim, gece bitince nasıl olsa siz de eve döneceksiniz, dedim. Tukay razı olduğunu bildirdi. Sonra sigara odasına gitti. Ben posta oyunu için kâğıt aldım ve Fatih ağabeyin yanına oturdum. Bir tarafımda Fatih ağabey, diğer tarafımda zengin Gani’nin kardeşi Mahmut Bey oturuyordu. İncilerle süslenmiş kellepüş takmış, gözlerine kalın bir şekilde sürme çekmiş, uzun boylu, iri vücutlu biri idi. Bu adam bana gözlerini dikerek bakmaya başlayınca ben, kalkıp başka bir koltuğa oturdum. Fatih ağabey bana gülüyordu. Sana bu kadar güzel bakan adamın yanından nereye kaçtın dedi. Onun da dikkatini çekmişti. Ben, gece bitince bütün aramalarıma rağmen Tukay’ı bulamadım. Ablam “Haydi, herkesten arkada kaldık.” deyince bizi bekleyen İbrahim Ağabey, Sultan Rahmankolıy, Fatma ve Gülsüm ile eve doğru yola koyulduk.” diyor Zeytüne.