Кеч тушгунча бирга, ҳумордек гўё.
Мол боқиш баҳона бўларди кўпда,
Ўтин териш ёҳуд ўт ўришлар ҳам.
Ўйиннинг тури мўл эди тўпда,
Ким абжир эди-ю, ким эди илдам.
Юмушни қойиллаб, ўйнашар эди,
Эрталаб ўқишга чопишар эди.
Дарсларда талаблар қийинроқ эди,
Билмасанг, қулоқдан чўзишар эди.
Эсига олдида, кулимсиди чол,
Ва, деди, “тез ўтди навниҳол чоғлар”.
Болалар шовқинин туймади малол,
Ёшлигин қайтарди кўзи қароғлар.
СУЛҲ
Хафақон булутлар қўзғолмас жойдан,
Тоғлар болиш бўлиб, елка тутади.
Изғирин хонага қамалиб олган,
Бўроннинг ўғлидан совчи кутади.
Хурпайган чумчуқлар бўғотда қатор,
Хушламаслар очкўз қўшни қарғани.
Гоҳо танбал мушук пойлар, кўз тутар,
Миёвлаб ҳурқитар қора йўрғони.
Сукунат, мудрайди юпун дарахтлар,
Ариқ сувларида муздан дарпарда.
Неча бир жонзодлар инда карахтлар,
Жисми йўқ кийимлар осилган дорда.
Инграниб эшиклар очилар ночор,
Мўрилар қурумни пуфлар ҳавога.
Бўрига қўзичоқ келади дучор,
Иссиқ жой, тулкилар бошдир савдога.
Оқ чойшаб ёпиниб ухлайди кеча,
Аёз қовуради ўт ёқмай музни.
Қишлоқ ўртасида қоравул кўча,
Қўйнига яшириб босилган изни.
Булутни сургилаб қараб қўяр ой,
Юлдузлар ортида, сезилмас уни.
Оғилда онасин эмсам дейди той,
Чўзилган сари ялдонинг туни.
Тўнишган булутлар акса уради,
Водийни қоплайди сахарда туман.
Коинот соатдан вақтни сўради,
Элчилар жўнайди қуёшга томон.
Сулҳ бўлди, тугади фасллар арази,
Киришди сепини ёзишга баҳор.
Ёришди Онанинг – Ернинг орази,
Очилиб-сочлиб қилди дил изҳор.
ҲУЗУР
Соғинч туйиб яшар севгувчи одам,
Интизор кутади яхши дамларни.
Покиза ниятда қўяди қадам,
Кўнглидан чиқариб армон, ғамларни.
Яқинларин кўрса, бағрига босар,
Учраса танишлар, илиқ саломи.
Жон-дилдан берилиб суҳбатлар қурар,
Ором бахш этади дўстлар каломи.
Нолиган бўлади кимдир турмушдан,
Кимдир соғлигидан қилар шикоят.
Шунда мисол олиб ҳаёт, ўтмишдан,
Ранжиган кимсага берар кифоят.
Ўзида муаммо кам эмас, талай,
Бошидан кечирган қанча маломат.
Муҳаббат сақлади уни, ҳарқалай,
Ишончи, ғурури этди саломат.
Оламга келсан бир бор, азизим,
Бу кунлар ғанимат, қадрига етгил.
Аҳли замондошга айлагил таъзим,
Меҳру оқибатнинг йўлини тутгил.
Сўнса ишқ оташи юракда магар,
Яшашдан, ҳаётдан бўлурсан безор.
Оламни, одамни сева бил, жигар,
Бардавом бўлажак умрингга ҳузур.
ОЛАМ РАВИШИ
Алмашади