Боқиб-боқиб ботар қуёшлар.
Сўз эса киради жим тушларимга,
Қўлларида қандайдир тошлар.
Уйғониб, кел, дейман,
Варақлар узра
Чинордай сарғайиб сўламан.
У менга, мен унга етгунча –
Мен энг азиз йилларимдан
жудо бўламан.
Қани, кел!
Кел, дейман.
Зорланишларим
Мени ҳам, уни ҳам балки ўртайди.
Эҳтимол бир умр шундай ўтади…
У эса…
Ўкрайди.
Ўкрайди…
ҚАДИМИЙ БАҚТРИЯ ТУПРОҒИДА
Бу саҳрода минг хил ташбеҳ
кўмилгандир мен учун,
Ҳарфлар, ҳарфлар кўмилгандир –
Қадим тиллар парчаси.
Бу ҳарфларда излари бор
Искандар тулпорларин,
Ташбеҳларда – динлар муҳри,
Чингизийлар тамғаси.
Мана, ғорлар –
Мозийнинг кўз косалари сингари,
Ў, бир буюк маданият ётар
мажруҳ, инграниб.
Синиқ-синиқ сополлардай
парчаланган санъатим,
Қани сенинг шавкатинг?
Сулолалар ёнғинида ёнди тиллар,
луғатлар,
Алифболар асрларнинг
қумларига бўлди ғарқ.
Мен турибман…
Мана, ғорлар – деворлардан бесадо
Қушон ёзувлари боқар,
Шу ҳарфлардамисан, Шарқ?
“Бу йўллар кўп қадим йўллар”…
Рост айтгансиз, шоирим.
Мен турибман
ботирлар қон тўкиб ўтган йўлларда.
Таҳқирланган сулувларнинг
чинқириғи қувлаган
Шаҳарларнинг арвоҳлари
изғиб юрган чўлларда.
Саволлардай қотиб турар
теграмда саксовуллар,
Мозий мени босиб келар,
Чалдиворлар ўрайди.
Тепаларнинг бағридан бир
Ватан қўзғалиб ногоҳ,
Мендан номин сўрайди.
ЙЎЛОВЧИ
Ечиб қўйган этикларингга
Илашиб келган лой йўлни,
Қолгин.
Қиш туни бу, айтиб бўлмайди,
Бу кеча қол, меҳмоним бўлгин.
Иссиқ-иссиқ чойлардан қуяй,
Босиб-босиб ичгин, исийсан.
Гар ғамзада бўлсанг май тутай,
Ғамларингни чиқар эсингдан.
Гар мунажжим бўлсанг, сеҳрли
Юлдузлардан сўйлаб бер менга.
Қўшиғинг бор дилингда балки,
Хиргойи қил майли жимгина.
…Эслашамиз сўнгра бирма-бир
Дамлар, дардлар, аламларни ҳам.
Қоронғу ва олис уйларда
Ухлаётган одамларни ҳам.
АЖРАЛИШ
Тақдирлар ҳақдирлар.
Турибмиз. Гапир.
Телеграммаларнинг,
ул мактубларнинг
Оппоқ галасини унутгин энди!
Қорлар сепилмоқда оламга.
Бу харсангзор, бу тоғу тошга
Энди қайтиб келмас
бизнинг поездлар,
Бизнинг самолётлар
қўнмас