ҳайвонларга айланар.
ҚАРЗ
Яратгандан олар жонлар қарзим бор.
Устоз чинорлардан қанча дарс олдим,
Улар токи борлар –
Мен ҳам ўлмайман.
Ёзувчилар боғидан кўп қарз бўлдим,
Сиз хижолат бўлманг,
Ўзим тўлайман.
Кўклам чоғларида оқ тунлар аро,
Оппоқ ўрик янглиғ ичдан гуллайман.
Мен ўз тоғларимдан қарзман бир дарё,
Сиз хижолат бўлманг,
Ўзим тўлайман.
Ҳануз ёд айласам – бағрим бўлар хун,
Ҳинд ё Кобул десам – жунжикар бадан.
Эй, сен дунёйи дун,
Эй, сен даҳри дун,
Ҳазрати Бобурдан қарзсан бир Ватан.
Сен ҳам барчамизга юз йиллик дарссан,
Шу миллат ҳурмати,
Сўзнинг хотири,
ХХ аср, сен биздан қарзсан
Бир Чўлпон, бир Фитрат ва бир Қодирий.
Ҳар бир яхшиликни дилдан қўллайман,
Осмон, варақларинг бунчалар мовий.
Шоирлик қарзимни ўзим тўлайман,
Пушкин тўламайди ва ё Навоий.
ДИЛ ФАРРОШЛАРИ
Сиз яшайсиз – ҳар кун тўю байрамлар,
Тилим сўзда, қўлим созда бўлсин деб.
Биз ишлаймиз – бу Ватан, бу одамлар,
Бу кўнгиллар озроқ тоза бўлсин деб.
КАПАЛАК
“Мен-ку шошар эдим, сен
Қайга шошдинг жонҳалак?..”
Мошинамга урилиб
Жон берди бир капалак.
Ҳеч нарса ўзгармади
Замин сайёрасида.
Жонсиз қанотчалари –
Мошинам ойнасида.
Капалакни ўлдирдим,
Довоним “Чак-чак” бўлди6.
Мошин зиён кўрмади,
Юрагим пачақ бўлди.
“САРОЙ ШОИРИ.” ИЗОҲ
Мен саройнинг шоириман,
Тоғу сойнинг шоириман.
Шу юртдаги ҳар бир шоҳу
Ҳар гадойнинг шоириман.
Оллоҳ дилимга солмиш сўз,
Сўз ёнида – минг бир юлдуз.
Сўндиргум деб уринманг сиз,
Мен Худойнинг шоириман.
Буғдойимни фалак эккан,
Хокисор эл заҳмат чеккан.
Фақир деманг, Кўнгил деган
Катта бойнинг шоириман.
Хазон тўлиб оқар ариқ,
Соғинчларим яшил, сариқ.
Онамнинг ранглари янглиғ
Сариқ чойнинг шоириман.
Олам бори юкин ортган,
Оҳи осмонларни йиртган,
Заҳириддин Бобур тортган
Камон-ёйнинг шоириман.
Ҳазрат Навоийлар меъмор
Боғ-саройнинг шоириман.
Темур боболардан ёдгор
Оқсаройнинг шоириман.
БОБОЖОНИМНИНГ ВАТАНИ
Бобожонимнинг Ватани,
Отажонимнинг Ватани,
Болажонимнинг Ватани,
Кўксимни тоғ қилиб юрдим-ей,
Болталар кесмаган муртим-ей.
Онажонимсан сен ўзинг,
Қошу кўзимсан, юртим-ей.
Ой