Шулчак бер мәче бакча ягыннан яман тавыш белән кычкырып җибәрә.
Зәбидә (сискәнеп). Әбәү-ү!.. Куркып киттем.
Билгиз. Вәт каһәр!.. Тапкан вакыт…
Пауза. Билгиз Зәбидәне янә кочагына тарта төшә, инде Зәбидәне икенче халәт биләгән. Ул як-ягына карана, вакытны искәрә.
Зәбидә. Җитәр инде, Билгиз, мин керим. Йә әни чыгып җитәр, «озак йөрмә» дип калды.
Билгиз. Тагын бераз гына торыйк инде. Синең белән гел дә рәхәт ич…
Зәбидә. Соң бит инде.
Билгиз. Зәбидә! Син миңа шундый якын… Аны сүз белән аңлатып та булмый, кулларыңа кагылу белән… (Зәбидәнең битеннән үбеп ала.) Яратам мин сине!.. (Пауза. Янә исенә төшереп.) Зәбидә! Ленар тәнәфестә синең чәчеңнән тартып киттеме?
Зәбидә. Әйе. Ә нигә?
Билгиз. Нигә алай эшли ул?
Зәбидә. Белмим… Бәлки, аның белән сөйләшәсем килмәгәнгәдер…
Билгиз. Әллә Ленар сиңа сүз каттымы?
Зәбидә. Һе, кирәге бар иде, кабартма бит…
Билгиз. Мин аның кабартма битен дөмбәсләдем инде.
Зәбидә. Сугыштыгызмыни?.. Кайчан?
Билгиз. Көндез. Чишмә тавында… Әгәр дә ул сиңа тия калса, миңа әйт, оялып торма, мин аны…
Зәбидә. Нишләтәсең?
Билгиз. Мин аның кирәген бирәм…
Зәбидә (көлеп). Бәйләнмә шул үҗәткә. Барыбер аңламый… (Әнисе килеп чыкмагае дигәндәй як-ягына карана.)
Мин керим инде, Билгиз. (Кулын суза.) Тыныч йокы!..
Билгиз. Сиңа да!.. Иртәгә очрашканга кадәр!..
Зәбидә кереп китә. Билгиз аны урам башында кул болгап озатып кала. Кайтышлый, Җәләйләр өе турына җиткәч, ачык тәрәзә аша Җәләй белән Наҗиянең гаугалашкан тавышларын ишетеп, рәшәткә кырыенда туктап кала.
Наҗия (ачулы). Теге зимагур малаең бүген дәрестән классны ташлап чыгып китте.
Билгиз (төшенеп,үзалдына). Димәк, мин Җәләй малае икән!.. (Сабырсызланып, рәшәткә башларын кыса.)
Җәләй. Китсә соң, мин нишләтим аны? Тәрбиялә, үз укучың бит…
Наҗия. Тәрбиялә, имеш?.. Минме? Синең малаеңнымы?..
Җәләй. Аны да үз укучыларың кебек тигез күр, үз ит…
Наҗия. Үз ит?.. Ничек итеп? Нигә син минем җанымны кимерәсең, ә?
Тынлык. Җәләй эндәшми.
Күрәсем дә килми. «Китик моннан, китик!» дип, мин сиңа ничә тапкыр әйттем. Беткәнме сиңа бүтән колхоз?
Җәләй. Аптырадың инде шул малайга. Сиңа тияме ул?
Наҗия (ярсып). Тия, тия! Аңлыйсыңмы шуны? (Тавышы көчәя төшә.) Уф!.. Җәләй, дим! Зинһар, китик моннан, Үзәнледән?
Җәләй. Сиңа җиңел… Бер төпләнгән урыннан кош кебек очып китәсе генә калды. Күпме эш ярты юлда кала? Мин бит шушы авыл кешесе дә. Кешеләргә китүеңнең сәбәбен ничек аңлатасың? Райкомга да. Авылда минем сез белмәгән, законсыз туган малаем яши, дипме?.. (Пауза.) Әллә соң малайны үзебез белән алабызмы?
Наҗия (кызып). Син мине юри мыскыл итәсең инде. Кирәге бар, җенем сөйми!..
Җәләй. Алай ярамый. Бераз намуслырак булыйк инде.
Наҗия. Намус! Син ул намусны, миңа өйләнгәндә, сандыкка яшереп куйган идең. Үзең өйләнмәгән тәти егет булып күрендең. Авылга укытучы булып килгәндә, малаең барын да әйтмәдең. Ник?..
Бу сүзләрне ишетеп дулкынланган