Каннарында бар да бар…
Тик без ныграк аңлашабыз
Шагыйрьләрнең телендә.
Тиз аңлыйбыз ни ятканын
Шагыйрьнең тел төбендә.
Шагыйрь дөньясын булмыйдыр
Ни буйлап та, ни иңләп…
Шагыйрьләрнең – үз телләре,
Алар үзе бер милләт.
Шагыйрьләрне булмыйдыр ул
Беркем белән дә тиңләп.
Без шагыйрьләр милләтеннән,
Без, димәк, бөек милләт!
Без икебез – бер милләт…
2009
Сандугачлар сайраганда…
Сандугачлар сайраганда,
Кем шигырь яза инде?
Югыйсә шундый матур таң,
Югыйсә яз да инде!..
Сандугачларның телләрен
Ничек кенә аңларга?
Нигә өзгәләнә алар,
Нинди моң ул аларда?
Сандугачлар безнең иңгә
Килеп кунмас шул инде.
Сандугачны да уздырып
Язып булмас шул инде…
Сандугачлар сайраганда
Акылдан яза-яза,
Шагыйрьләр шигырь язалмый,
Шагыйрьләр телдән яза.
2009
Бар бит ул!
Бар бит ул Мәҗнүн шикелле
Ярата белүчеләр:
Мәхәббәт өчен берсүзсез
Утларга керүчеләр!
Утларда янган чакта да
Ярата алучылар,
Мәхәббәт утында янып,
Тарихта калучылар!
Мәҗнүндәй тагын берәрсе
Бар микән, дип сорагыз…
Әйтсәм әйтим: андый Мәҗнүн –
Үзебез, дип торабыз.
2009
Әгәр Наҗар үзе исән булса…
Равил Дәүләтовка
Шагыйрьләрне Ходай тудырадыр,
Һәйкәлләрне куя калганнар.
Шагыйрьлеккә лаек –
Шагыйрьләргә
Һәйкәлләрне куя алганнар…
Менә мин дә Дүртөйледә йөрим,
Наҗар урамыннан килешем:
Ап-ак мәрмәр Шагыйрь каршы ала –
Читтә торсын алтын-көмешең.
Казанымда сагнып яшәгәнче,
Яшьләремне монда тамдырыйм…
(Ярар, нинди хисләр кичергәнне
Башка шигырьләргә калдырыйм).
Дуслар идегез сез – була икән
Түрә белән шагыйрь дуслыгы.
Булмагандыр рәсми дуслык кына,
Булгандыр ул күңел хушлыгы…
Түрәлек ул килә-китә торган,
Ә шагыйрьлек кала. Беләсең.
Якташларың синең үзеңә дә
Шагыйрь гомерләре теләсен!
Шагыйрьләр дә бик тиз онытыла,
Синең шикеллеләр булмаса,
Әгәр шагыйрь үз якташларыннан,
Укучыларыннан уңмаса…
Түрәләрнең без төрлесен күрдек…
Ышан минем әйткән сүземә:
Түрәлегең китәр, игелегең
Һәйкәл булып калыр үзеңә.
Рәхмәт хисе белән киләм сиңа:
Кеше өчен рәхәт әйтергә.
Наҗар абый үзе юк бит инде
Сиңа килеп рәхмәт әйтергә.
Әгәр Наҗар үзе исән булса…
Уйлап-уйлап менә торам да:
Кирәк булмас иде һәйкәле