Verzameling wetenschappelijke artikelen
Editor Андрей Тихомиров
ISBN 978-5-0059-6641-4 (т. 5)
ISBN 978-5-0059-5237-0
Created with Ridero smart publishing system
Eerste geld
Geld is een middel om ruilrelaties tot stand te brengen, een universeel equivalent. In de oudheid werd de rol van geld uitgevoerd door verschillende goederen (dierenhuiden, graan, vee), geleidelijk ging het over op edele metalen (goud, zilver), die het best voldoen aan de vereisten voor betaling voor goederen. Het Russische woord" geld «zelf gaat terug naar het Turkse» denga" en duidt de gewichtsmeting aan van objecten onder de Mongolen en Turken. Er was veel geld tijdens het bewind van het Mongoolse juk in Rusland, bijvoorbeeld Dmitry Donskoy, Vasily the Dark, Nizhny Novgorod, Novgorod-Seversk, Pskov, Rostov, Ryazan, Starodubskaya, Tver, Jaroslavl, enz. Deze munten werden vaak geslagen in twee lettertypen – oud Russisch en Arabisch.
Het Latijnse woord pecunia-geld komt bijvoorbeeld van pecus-vee. In de gedichten van Go-mera (VIII—VII eeuw voor Christus) verschijnt de stier als een maat voor de waarde. Golden armor, bijvoorbeeld, kostte 100 stieren. Vee werd geteld per hoofd, en het Latijnse woord caput-hoofd was de basis van de moderne woorden «kapitaal», «kapitalisme». Het woord «vee» duidt de begrippen geld, eigendom, rijkdom aan. Op dezelfde manier werden ze aangeduid door de Angelsaksen-sceat, Ready-skatts, in de oude Duitse taal – skat. In Rusland zijn «vee» niet alleen huisdieren, maar ook eigendom, rijkdom, geld. Echter, vee was niet het enige soort geld, en samen met het, een breed scala van items diende als oud geld: bont, huiden, stoffen, diverse gebruiksvoorwerpen, schelpen, kralen en andere sieraden, zout, vis, thee en vele andere items. Onder de verschillende soorten primitief geld waren de schelpen van kleine weekdieren die in de Indische en westelijke Stille Oceaan werden gedolven – cowries – bijzonder populair. Van de oudheid en op een aantal plaatsen tot de twintigste eeuw. ze werden gebruikt als ornamenten en waren een ruilmiddel tussen vele volkeren van Europa, Azië, Afrika en de eilanden in de Stille Oceaan.
Bont werd ook op grote schaal gebruikt als een universeel equivalent. Dit gebruik van hen in het oude Rusland blijkt uit enkele namen van monetaire eenheden-kuna, veveritsa. In Noord-Amerika, bont diende als geld aan het begin van de achttiende eeuw.
Met de uitbreiding van de ruil leek een speciale waar de functie van een universeel equivalent te vervullen, naar zijn aard het meest geschikt voor dit doel – edele metalen. Ze verplaatsten heel snel verschillende soorten niet-metalen geld uit de circulatie. Aanvankelijk werden Goud en zilver eenvoudig per gewicht uitgewisseld in de vorm van Baren.
De overgang van het gebruik van geld in de vorm van blokken van de meest uiteenlopende vormen (staven, staven, ringen, enz.) tot een geslagen munt was het resultaat van de stijging van de productie naar een hoger niveau, toen de uitwisseling werd van vitaal belang voor economisch geavanceerde landen en volkeren.
Metaalgeld was praktisch niet beschadigd en kon voor langere tijd als schat worden opgeslagen. Bovendien, met een groot gewicht in een klein volume, hebben ze hun transport aanzienlijk vergemakkelijkt. Ten slotte werden ze gemakkelijk in delen verdeeld en veranderden ze in geld van lagere waarde, wat de productie van kleine handelsoperaties aanzienlijk vergemakkelijkte. In veel landen ging de circulatie van verschillende soorten metaalgeld, voornamelijk edelmetaal, vooraf aan het verschijnen van echte munten. In Griekenland, vóór de introductie van de munt, werden ijzeren staven gebruikt, obols genaamd. Zes staven vormden een Drachme (een bos, een handvol). De Drachme werd later de naam van een oude Griekse zilveren munt. In het oude Italië, vóór het verschijnen van munten, dienden koperen baren als geld, in grote aantallen (ongeveer 300 kg) gevonden in de helende heilige lente Aqua Apollinaris – Apollo Water.
Nederlandse archeologen die de inhoud van vele oude schatten hebben bestudeerd, zijn tot de conclusie gekomen dat in Europa tijdens de Vroege Bronstijd bronzen voorwerpen werden gebruikt als het eerste geld. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het tijdschrift PLUS ONE.
© Photo: MHG Kuijpers Bronzen stroken die dienden als het eerste geld uit de schatten in Midden-Europa
Wetenschappers proberen al lang te achterhalen wanneer het eerste geld verscheen en hoe het eruit zag.
Een van de belangrijkste kenmerken van geld is de universaliteit en standaardisatie ervan. Daarom zijn archeologen op zoek naar grote hoeveelheden identieke items in begrafenissen en schatten die als valuta kunnen worden gebruikt.
Onderzoekers van de Universiteit Leiden Michael Kuijpers en Kathleen Popa bestudeerden meer dan 5.000 artefacten uit meer dan 100 Centraal-Europese schatten uit de Bronstijd en beoordeelden deze op standaardisering.
De auteurs ontdekten dat een aantal bronzen voorwerpen, met name boogvormige stroken, ringen, armbanden en bijlbladen, in veel schatten bijna identiek waren-een persoon die zijn gewicht met het oog beoordeelde, zou het verschil niet opmerken. Zo was het gewicht van 70 procent van de bronzen strips gevonden op het grondgebied van het moderne Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië, Slowakije en Polen ongeveer 195 gram.
Wetenschappers geloven dat dergelijke items, volledig gestandaardiseerd in vorm en gewicht, de rol speelden van het eerste geld dat een uitgestrekt gebied bestreek. De hypothese wordt ook ondersteund door het feit dat archeologen voortdurend schatten vinden die veel van dergelijke homogene producten bevatten.
In het zuidelijke deel van Midden-Europa – in Zuid-Duitsland, de Tsjechische Republiek en Oostenrijk – zijn dit strepen en ringen, en in het noordelijke deel – in het noordoosten van Duitsland en Polen – zijn dit meer assen. In Midden-Duitsland, Bohemen en Moravië zijn alle drie soorten objecten te vinden.
In latere vondsten die dateren uit de Midden-Bronstijd in Europa, vinden archeologen vaak, naast hele objecten en hun delen, zowel individueel als aan elkaar bevestigd, wat volgens de auteurs duidt op het verschijnen van nauwkeurigere weeggereedschappen en een meer ontwikkeld telsysteem dat fractionele getallen impliceert.
«We nemen aan dat de productie van bijna volledig identieke kopieën van ringen, platen en bladen van bijlen en het gebruik ervan als warengeld heeft geleid tot een bredere erkenning van gewichtsnormen en de opkomst van een systeem van weegschalen in Centraal-Europa,» schrijven de auteurs.
Aan het einde van de Bronstijd, artefacten gemaakt van goud verscheen in de schat, en het grondgebied van de distributie van standaard bronzen objecten in het noorden, naar Scandinavië, uitgebreid. Daarvoor waren ze er slechts in enkele exemplaren aanwezig, in begrafenissen samen met hun vermeende eigenaars.»https://ria.ru/20210120/dengi-1593891081.html
De metalen hoepel die om de nek werd gedragen, werd de nek hryvnia genoemd. Het werd gemaakt van ijzer, brons, zilver, minder vaak van goud, al bekend in de Bronstijd. Later, onder de Meden en Perzen (Indo-Europeanen van Iraanse afkomst), werd het gedragen door nobele mannen en vrouwen. De Galliërs (Indo-Europeanen van Keltische oorsprong) ze was eerst alleen een vrouwelijk ornament, dan alleen een teken van de waardigheid van mannelijke leiders. Onder de Romeinen (Indo-Europeanen van Romeinse oorsprong) diende de nek hryvnia (koppels) als een beloning voor legionairs voor militaire onderscheidingen (geëerde soldaten hadden elk verschillende hryvnia ' s). De nek hryvnia maakte ook deel uit van de kleding van nobele mannen en vrouwen onder de Scythen en Sarmaten (Indo-Europeanen van Iraanse afkomst) in de steppen van Oost-Europa, vervolgens verspreid onder andere volkeren: de Tissagets op de Kama, de Sogdians en Khorezmians in Centraal-Azië. In de Middeleeuwen had het een vergelijkbare betekenis bij de West-en Oost-Slaven (Indo-Europeanen van Slavische oorsprong), evenals bij de Scandinaviërs en een aantal Wolga -, Kama -, Oka-en Baltische stammen. Russische burgerwachten van de 10e-11e eeuw kregen een nek hryvnia als beloning. In de 12e – 14e eeuw. het diende in Rusland voornamelijk als vrouwelijke decoratie; het bestond ook onder boerenvrouwen. Terug in de 16e eeuw. in Moskou Rusland maakte het deel uit van de trouwjurk van de adel (zowel bruidegoms als bruiden).
Een nek hryvnia gevonden op het grondgebied van de regio Koersk (Rusland). 11e-12e eeuw. De grote Sovjet Encyclopedie,