Tez zamanda qocanı və gənci mühasirəyə alan məxluqlar artıq yalnız öndən deyil, yandan və hətta arxadan da hücum edirdilər. Fərqli istiqamətlərdən qocanın üzərinə sıçrayır, lakin hər dəfəsində elə göydəcə parlaq işıq toplarına tuş gələrək zingiltiylə yerə düşürdülər. Kənardan keçilməz kimi görünən müdafiə çəpəri hər tərəfdən gələn məxluqların hücumu ilə artıq zəifləməyə başlamışdı. Eçso özünü bir ölümsüzün yanında daha inamlı hiss etsə də, onun da yorulduğunu və artıq üstlərinə sıçrayan məxluqları çətinliklə dəf etdiyini hiss edirdi.
Artıq hər tərəfdən toplanan məxluqların qurduğu dairə getdikcə daha da möhkəmlənir, daha da ümidsiz vəziyyət yaranırdı. Vidralardan bəziləri hətta o qədər yaxına sıçramışdı ki, Eçso uzun illərdir ilk dəfə onları bu qədər yaxından görmüşdü. Tüksüz, selikli boz dəriləri və uzun qabaq ayaqları ilə təsəvvür etdiyindən də iyrənc görünürdülər.
Hər keçən an əldən düşən yaşlı ekro, artıq sadəcə müdafiə olunur, artan sürü qarşısında özünü zəif göstərməməyə çalışırdı. Son həlledici zərbəni vurmaq üçün məxluqlar dayandılar. Bunun nə mənaya gəldiyini bilən yaşlı ekro, çarəsizcə bir ətrafına, bir də tənbeh etdiyi kimi yerdən qalxmayan gəncə baxaraq tərəddüdlə əllərini başı üzərinə qaldırıb sehrli kəlmələri söyləyərək əllərinin arasında getdikcə böyüyən günəşə bənzər qırmızı işıq topu yaratdı. Vidralar qorxaraq geri addımlasalar da, onları gözləyən hücum, yalnız gözqamaşdırıcı işıq deyildi. İşıq topu bir anda qocanın əlləri arasında böyük bir gurultuyla partladı. Bu zaman bütün məxluqlar fırtınada uçan yarpaq kimi ətrafa səpələndilər.
Partlayışın təsiri ilə bir müddətlik huşunu itirən Eçso özünə gələndə qulaqları heç nə eşitmir, gözləri isə dumanlı görürdü. Qocanın yanında hərəkətsiz yatdığını görən Eçso sürünərək onun yanına gedib hələ də yaşadığına əmin olduqdan sonra ətrafına yenidən göz gəzdirdi. Bir az öncə ətraflarına toplanmış bütün məxluqların cəsədləri kənara səpələnsə də, təhlükə keçməmişdi. Partlayışdan sağ çıxmış vidralar yenidən hücuma hazırlaşırdılar. Bu dəfə onları yalnız bir möcüzə xilas edə bilərdi.
Qoca yenidən gəncin üzünə baxıb əlini ovucları arasında bərk sıxaraq, “Eyni onun dediyi kimi,” deyib gözlərini əbədi olaraq yumdu. Bu vaxt Eçso hələ də qocanın ovucları arasında olan əlinin gedərək isindiyini, hətta yandığını hiss etdi, ancaq nə qədər çalışsa da əlini çəkə bilmirdi. İstilik sürətlə qoluna, oradan da bədəninə yeriyir, keçən hər saniyə istilik daha da artır, Eçsonun ağrı içində qıvrılmasına səbəb olurdu. Dəhşətli yanma ilə qışqıran Eçso, qocanın əlini aralamaq istəsə də heç öz barmaqlarını aça bilmirdi. Buna daha dözə bilməyən Eçso, oradaca huşunu itirdi.
3
Qatİl
Yarpaqların arasından vuran günəş şüaları, Eçsonun gözlərini qamaşdıraraq oyanmağına səbəb oldu. Seyrək ağaclı bir meşədə, yerdə uzanmışdı. Bir anlıq təlaşla buraya necə gəldiyini düşünərək, axşam huşunu itirdikdən sonra nə baş verdiyini xatırlamağa çalışdı. Gecə vidraların onun və qoca ekronun üzərinə hücum çəkdiyini, sonra gurultulu parlaq işığı xatırladı.
Yəqin, qazzalar özlərini gec də olsa çatdırmışdılar deyə düşündü. Sağ əlini yerə dayayaraq qalxmağa cəhd göstərdi. Elə bu an ağrının şiddəti ilə uzandığı yerə düşüb ağrı içində qıvrıldı. Sağ ovcunu açaraq əlindəki yanıq izinə baxdı. Az qala qocanın onun əlini necə yandırdığını unutmuşdu. Ovcunun içində, kömür kimi qara iz qalmışdı.
İkinci cəhddə qalxmaq üçün sol əlini işlətmişdi. Ətrafa boylanıb xilaskarlarını axtardı, ancaq heç kəsi görmədi. Buradan kəndin yolunu tapmaq onun üçün çətin deyildi. Bu gənc meşədə əvvəllər də bir neçə dəfə olmuşdu. Odur ki, ağacların arasından görünən yaşıllığa doğru yeriməyə başlayaraq eyni zamanda ovcundakı yanığa hansı məlhəmin daha yaxşı gələcəyini düşündü.
“Dayan cavan oğlan,” deyə arxadan kimsə səsləndi.
Eçso ürkərək cəld çevrildi. Qarşısında qazza formasına bənzər qara geyimli döyüşçü görüb sakitləşdi. Döyüşçü sanki yoxdan var olmuşdu.
“Sən yaxşısan?” soruşdu döyüşçü.
Yaraşıqlı döyüşçünün qısa kəsilmiş şabalıdı saçı, onun xoş sifətinə ciddi və sərt bir görünüş qatırdı. Bundan başqa, onun sifətində izah edə bilmədiyi tanış cizgilər vardı. Buğdayı dərisi və yaraşıqlı siması ona bəzi şeyləri xatırladırdı. Sanki, bu üzü nə vaxtsa, lap əvvəllər…
“Sənlə danışıram,” dedi döyüşçü, bu dəfə daha sərt idi. “Eşidirsən məni?”
“Hə mən, eşidirəm hə,” deyə Eçso tələsik cavab verdi. “Minnətdaram… məni xilas etdiyiniz üçün.”
“Sənə getməzdən əvvəl bir neçə sual vermək istərdim,” dedi döyüşçü daha da yaxınlaşaraq. “Adım Etrakdı, bu isə Aqrendi.”
Eçso döyüşçünün göstərdiyi istiqamətə dönərək ona nisbətən qısa boylu qadın döyüşçünü üç addımlıq məsafədə gördü. Qırmızı saçlı qadın döyüşçünün böyük gözləri və şirin sifəti, ensiz dodaqları ilə mükəmməl bir ahəngdə idi. Gülümsəməyi o qədər səmimi idi ki, Eçso özündən asılı olmadan gülümsədi. Döyüşçülərin bu qədər səssiz və sürətli ortalığa çıxmaqları Eçsoda heç bir şübhə buraxmırdı.
“Siz nakrasınız,” deyə pıçıldadı. Kiçik bir həyəcanla, gülümsəyərək “Mənim də adım Eçsodu,” dedi. “Nə haqda sual vermək istəyirsiniz?”
Etrak ekro dilində bir neçə kəlmə dedi.
“Bağışlayın, heç nə anlamıram.”
“Bizə demək istədiyin bir şey yoxdu?” Aqren, Etrakın dediklərini tərcümə edərək dedi.
Eçso bir az düşünüb “Hə… əlbəttə. Həyatımı xilas etdiyiniz üçün çox minnətdaram. Sizə çox-çox təşəkkür ed…”
Etrak “Bunu demişdin,” dedi səbirsizcə.
Eçso söhbətin nədən getdiyini və ümumiyyətlə, ondan nə istədikləri haqda heç bir təsəvvürü yox idi.
“O qocanı haradan tanıyırdın?” deyə təcrübəli nakra şübhəylə soruşdu.
“Mən onu tanımırdım, daha doğrusu, dünən kəndə gələrkən yolda qarşılaşdıq. Məndən Dor kəndinə necə gedə biləcəyini soruşdu. Mən də ona dedim. Sonra biz havadan danışdıq. Sonra kəndə apardım onu, dedim ki…” Döyüşçülərin baxışlarından bu boşboğazlığın onları bezdirdiyini görən Eçso alçalan səs tonuyla susdu.
“Sənə bizim haqda nə isə dedi? Bura niyə gəldiyini, ya da başqa bir şey…