Элжернонга аталган гуллар. Дэниел Киз

мени қаттиқ ҳаяжон босди. Умрим бўйи орзу қилганим – коллежга бориб, у ерда талабаларнинг ҳар хил мавзудаги баҳсларини эшитиш эди.

      Деярли бўш вақтимнинг ҳаммасини кутубхонада мутолаа билан ўтказяпман. Қизиқишларим талайгина: Достоевский, Флобер, Диккенс, Ҳемингуэй, Фолькнер – уларнинг қўлимга тушиб қолган ҳар қандай асарлари. Менинг чанқоғимни қондириб бўлмайди.

      28 апрель

      Тушимга ойимнинг, 222-мактабга ўтишимдан олдин 13-мактабда дадам ва ўқитувчим билан уришаётгани кирибди.

      – …Унинг ақли расо! Унинг ақли расо! Ҳали у улғайганда ҳамма каби бўлади! Ҳаммадан ақллироқ! – У ўқитувчимизни дўппослашга ҳаракат қилади, аммо дадам тўхтатиб қолади. – У коллежга боради! У машҳур бўлиб кетади! – Дадамнинг бақувват чангалидан чиқишга уринар экан, бу сўзларни қайта-қайта такрорларди. – У коллежга боради!