Qırmızı kitab. Məhəmməd Qutlu

tərəfindən, Siirt, Hakkari və Şırnakdakı hərbi qüv-vələr isə terroristlər tərəfindən mühasirəyə alınmışdı.

      Beləcə aylarla davam edəcək qarşılıqlı mühasirə sa-vaşı başlamış hesab olunurdu. Türk ordusu, öz torpaqların-dakı şəhərlərə girə bilmir, mühasirə etməklə kifayətlənirdi. Ordu dünya ictimaiyyəti qarşısında etibarını itirmişdi.

      Onları, bir gün alov və qan çənbərindən türk ordu-sunun xilas edəcəyini xəyal edən ərəblər, bu baş verənlər qarşısında kədərlənirdilər. Türklər də bu mübarizə meyda-nında uduzsalar bütün dünyada müsəlmanların halı nə ola-caqdı? İslam bayrağı əbədiyyən yerdəmi qalacaqdı?

      Bölücülər və tərəfdaşları dünya televiziyalarına şə-hərlərdən çəkilişlər göndərirdilər. Bu çəkilişlərdə şəhərlər-dəki qarnizonlarda əsir düşən Türk əsgərlərinin pərişan hal-ları göz önündə idi. Kürd partizanları, şəhər mərkəzində tə-kər yandıraraq ətrafda halay çəkirdilər.

      Təşkilatın bölgəyə tamamilə hakim olduğunu göstə-rən çəkilişlər bütün dünyada izlənirdi. Demək olar ki, bütün Cənub-şərq artıq nəzarətdən çıxmışdı. Terrorçuların cənub-şərqdəki uğuru, qərbdəki bölücü təşkilat üzvlərinin də hə-rəkata keçirtmişdi. Hər gün minlərcə bölücü təşkilat tərəf-daşı terrorist qruplaşmalara dəstək verirdi.

      Şəhərlərdə yaşayan xalq isə mümkün olduqca nəq-liyyat vasitələrinə minmir, piyada yeriyəndə belə prospekt-ləri istifadə etməməyə çalışırdılar. Budur, axır ki, türklər öz vətənində ikinci sinif vətəndaş vəziyyətinə düşdülər. Həm də ki, bunu, onların başına vura-vura etdilər.

      Türklər bu vəziyyətlə, sadəcə Birinci Dünya Müha-ribəsində uduzduqları zaman paytaxt İstanbulun Antanta Birliyi tərəfindən işğal edildiyi zaman qarşılaşmışdı. O vaxt-lar prospektlərə yunan bayrağı asanlar, gəlib-gedəni döyür, zorla yunan bayrağını salamlamalarını istəyirdilər. Elə buna görə də, arxa küçələrlə hərəkət etməyi seçirdilər. 2017-ci ildə yaşanılan bu hadisələr, bu mənzərənin təkrarı kimi idi.

      Vətəndaşları hövsələdən çıxaransa, Cənubi Kürdüs-tan başqanı Mervan Barzanın türk ordusunun hərəkatı da-yandırdığı günlərdə Diyarbakıra göndərdiyi bir mesajla, Şi-mali Kürdüstandakı qardaşlarını qazandıqları zəfərə görə təbrik etməsi idi. “Türk işğalçıları bölgədən qovmağınız bizi çox qürurlandırıb. Cənubi Kürdüstan xalqının adından sizi təbrik edir, tez bir vaxtda iki Kürdüstanın da birləşməsi üçün müzakirələrin başlayacağına ümid edirəm.” Birinci Dünya Müharibəsindəki məğlubiyyətdən sonra türk yurdu bunun kimi çətin günlər yaşamamışdı.