Bu arada qadının kəpənək qanadı barmaqları onun üzünü dolaşır, yaraşığını hiss edir və bu onu üzür. Adam ona hər zaman uşaqlığının payız dumanını xatırladır. Gur boz saçları, üzünün kəskin xətləri, bir az kobud çənəsi. Qara gözləri dolambac içində dolambacdır, yayılmaqda olan dalğanın halqaları kimi. Qaşları bir az burmadır, burnu düzdür, amma çox qısa deyil.
Eni zamanda da utanmaz bir şəhvət var üzündə! Bir filosofun və bir sevgilinin, islah olunmaz bir romantikin və bir qatilin üzü. Qadın bütün bunların fərqinə varır və barmaqları bu üzdəki cizgilərin gizli anlamlarını araşdırır – həqiqətən özünü boğmağa çalışıbmı o? Buna inanmaq çox çətindir. Demək olar ki, havada üzürmüş kimi uzanıb pozulmamış gəncliyinin bütün qüvvəsiylə incə dodaqlarını Adamın dodaqlarına yaxınlaşdırır və toxundurur. Sonra göz yaşı içində pilləkanları adlayıb otağına qaçır. Adam islanmış dodaqlarını silib çıxmağa hazırlaşır; öz çıxışına. Çünki ayrılmağının özünə yaraşan və hörmətli olmağını istəyir. Birdən-birə nəzakət qaydaları vacibləşir onun üçün. Eyni zamanda o iki cavan nəsə bir ipucu gözləyir. Adam əliylə işarə edəndə çamadanları götürürlər.
“Gitaranı da götürdünüz?”
“Götürdük, Adam”.
Qapı arxasıyca çırpılıb bağlanır. Bayırda onu gözləyən maşına minib sağa-sola baxmadan oturur. Sürücü motoru işə salır, motor uğuldayır və yola düşürlər. Sonra birdən, bir zərbə alıbmış kimi bədəni gücsüzləşib yığılır, üz ifadəsi donur. Eynən döyülmüş it kimi.
Maşının pəncərələrindən payız mənzərələri görünüb keçir. DANIŞMA – MAŞININI SÜR mənasını verən əzik plakat. Və qum, qum, qum, yenə qum, ta dənizə qədər. Üzləri gündoğana bitən ağaclar haçansa üstündə ibadətgah olan dağa tərəf dua edirlər. Qumun üstündə qəhvəyi sərv ağacı. Balaca və boş yanacaqdoldurma məntəqəsi və oturub deyib-gülən iki qadın. Çərpələng uçuran bir uşaq, yaşıl meyvə bağları, sarı payız portağalları, tarlalar, hansısa ərəbin mavi boyaları tökülən köhnə evi. Verandalar və çardaqlar, yumru borular. Bir dəfə hansısa meyvə bağında gördüyü anbar, kəmər və qübbələr, bir Güney hömkdarının görkəmli xəyalını xatırlatmışdı Adama. Tam burada, on altı il əvvəl şiddətli müharibənin olduğunu bilmir. Hal-hazırda meyvə bağları sülh içindədir, xoş bir payız küləyi ağacların arasında ora-bura dolaşıb onlarla oynayır.
“Onu nə üçün öldürmək istədin?” Gəncin üzündə səmimi təbəssüm var. Buz əriməyə başlayıb.
Adam üzünü turşudub onu sorğulayan adama qarşı məsum bir çaşqınlıq sərgiləyir. “İstəmədim.”
“Hə, öldürməyə çalışdın onu.”
“Doğrudan? Kimi?”
“Xanım Edelsonu, pansiyon sahibəsini.”
“Rutini?” Adam cibini qurdalayır. Adamlardan biri ona siqaret uzadır. O birisi yandırır.
“Hə, onu.”
“Demək onu.”
Siqareti yandıran adam gülümsəyib kibriti söndürür. “Hə.”
“Doğrudan?”
“Özünü mələk kimi aparma, Adam.” Və özəlliklə ağlına gələn fikri zarafat kimi deyir. “Ona bu dünyanın nemətlərini dadızdırandan sonra o biri dünyanı da göstərmək istədin.” Özünə də siqaret yandırır. Adam bu qanun qulunun, sadəcə əmirləri izləyən, işini sevdiyi üçün də Yüksək Əxlaq Qanununun vasitəçisi olmaqdan məmnun olan bu adamın özünəinamını duyur. Onu xeyli süzür, amma bir kəlmə də demir. Sonra gözlərini endirir və anidən şalvarına işəməyə başlayır. Sidik. Ayağından axıb yerə tökülür. Bir nəfər qəhqəhə çəkib Adamın çiyninə vurur. Adam isə sidiyə baxır və gözlərində soyuq bir nifrət sezilir.
Cavanlar öz aralarında danışmağa başlayırlar. Pəncərədən görünən mənzəri dəyişir. Adam yolu tanıyır, çünki əvvəllər iki dəfə eyni maşınla bu yoldan keçib. Bir az sonra böyük bir evkalipt bağını keçəndə “Yalan deyirsiniz” fısıldayır, “elə bir şey eləmək istəmədim”.
O birisi günahlayan nəzərlərlə ona baxıb cavab verir: “İstədin! Ən pisi, az qala edəcəkdin. Çox yaxın idin.” Ayağıyla siqareti söndürür, sol əlinin çeçələ barmağıyla sağ qolunu qaşıyır və bütün acımaq duyğusu yox olubmuş kimi üzündə yapışdırılmış təbəssümlə Adama baxır; Adamsa söhbət artıq tamamlanıbmış kimi ayağa durmağa çalışır, başı maşının tavanına dəyir. Başı ağrıdır. “Ah! Axmaqlıqdır!” deyir, “Heç nə xatırlamıram…”
Qum saatındakı qum bunu tamamlamağın ən yaxşı yoludur deyə düşünür Adam. Bax, yaşıl necə də udulub itir. Seyrək ağaclar, tarlalar, meyvə bağçaları. Onun yerinə bir dəstə ağ leylək, kiminsə divarına qırmızı rənglə ZİNA ETMƏ yazdığı çökməkdə olan çox köhnə bir ərəb evinin yaxınlığında dayanır. Yolun sol tərəfi getdikcə bozlaşır, palçıq çuxurları getdikcə çoxalır. Bozqırın kədərinə uyğunlaşmaq üçün qəhvəyiləşmiş bir ağacdan o yana səhranın sarı qumları təpələrlə, daha sonra Hebronun ağ dağlarıyla və lap qabaqda başqa dağlarla birləşir. Göyüzü limon rəngində, günəşi intəhasız və parlaqdır. Bu səbəbdən bədəvi komalar, bədəvi çadırları və toz buludları qaldıran hərbi maşınla bəzənmiş bu səhrada, uzaq məsafədə Beer Şeva görsənir. Bir azdan maşın hələ də yatan Oazis Otelin qabağından keçəcək. Turistlər üçün ayrılmış bir dəvə böyük çadırın qabağında uzanıb gövşəyir. Turizm idarəsində işləyən bədəvi sulu qəlyan çəkib sürətlə keçən maşınlara baxır, üzündə darıxmaq nişanələri var. Yaxınlıqda yanacaqdoldurma məntəqəsi var. Təzə tikilmiş evləri malalayıblar. Küçələr günəşin istisini əmir, amma evlərin heç birinə çatmır hələ.
Maşınla şəhərdən keçirlər. Solda Hz. İbrahim quyusu var, ağızları qızıl dişlə dolu iki bədəvi dayanıb gülüşür. Qabaqda səhra başlayır. Və birdən üzü tüklü vəhşiləri xatırladan bir neçə akasiya ağacı. Bir neçə kol. Qatırdırnağı. Daha çox qatırdırnağı. Və boş ərazi. Təbaşir, gil, qum dağları – amma sahil qumları kimi yox, sərtləşmiş, çatlamış, daşlı qum. Daşocağındakı adamların çadırları artıq arxada qalıb. Maşın səhranı kəsib-doğrayan vadilər və qurumuş çay yataqları boyunca sürətlə irəliləyir. Hər tərəfdə dağlar. Yaşılımtıl rəngdə, amma bitki izi yoxdur. Günəşdən yaşıllaşıb. Və qırmızı dağlar. Və qara vulkan dağları. Bir divin əliylə oyulub sanki. Dalınca ovalıqların küllü torpaqları gəlir. Toz birdən-birə maşını doldurur və çöl özünü gizlədir.
Uzaqda, bir dağın təpəsində təsirli, eyni zamanda kimsəsiz, tək-tənha bir bina. Ola bilsin balaca bir fabrikdir, ya da gömrük keçid məntəqəsi. Və ya bambaşqa bir dünyanın qalığı. Burada, bəyaz Ahad dağlarının hüzurunda, ölü bir dənizi ölü bir çöldən ayıran bu dağ zəncirinin hüzurunda, yaradılışın möcüzəsini hiss edə bilərsiniz həqiqətən. Tanrının özünəxas