«Бәхетне читтән эзләмә…»
Бәхетне читтән эзләмә,
Тик туган яктан эзлә.
Һәр таңда бәхет кояшы
Нурланып калка бездә.
Бәхетне читтән таптым, дип
Юату сүздә генә.
Барыбер сагыш басадыр
Гомерең көзләрендә.
Туган якны сагыну хисе
Олыгайгач артадыр ул.
Балачакта уйнап үскән
Нигезең тартадыр ул.
Каз өмәсе
Яшь кызлар мамык йолкыйлар
Елмаеп, көлеп кенә.
Аларның шат авазыннан
Нурлана якын-тирә.
Каз мамыгын йолкый кызлар,
Бармакларын талдырып.
Егетләр җырлап узалар,
Йөрәкләрне яндырып.
«Каз канатларын санарга
Төштем су буйларына.
Су буйларында йөргәндә,
Син генә уйларымда».
Кышкы айларга күчкәндә,
Озын-озын кичләрдә
Кызлар йолыккан казлардан
Бәлеш пешә мичләрдә.
Башта уйлар гел кузгала,
Каз мамыгы тузгандай.
Каз мамыклары тузганда,
Нәрсә уйлый кыз бала?
Киек казлар оча җилдә,
Мамыгын коя-коя.
Юксынып кала камышлык –
Бәбкә үстергән оя.
Монда тудык, монда үстек,
Монда гомер ителде.
Илне ташлап күпләр китте,
Кыр казлары шикелле.
Сәкеләрдә симез казлар,
Канатлары йолкынган.
Кыр казыдай очар кызлар
Туып үскән йортыннан.
Сөйгәнен җуя берәүләр,
Каерыла канатлары.
Бу тормышта кемнәр генә
Канатын канатмады.
Киләчәк гомер язмышы
Бәхеттән аермасын.
Замананың кырыс җиле
Канатын каермасын.
Кыйгак-кыйгак каз кычкыра,
Ана каз тавышыдыр.
Нәселен җуйган ананың
Кайгысы, сагышыдыр.
«Сукмаклар кисешкән чатларда…»
Сукмаклар кисешкән чатларда
Табышкан, кавышкан чакларда,
Яз нуры балкыды йөзләрдә,
Яңгырлы, караңгы көзләрдә.
Мәхәббәт хисләрне яңартты,
Сукмаклар тармаклы-тармаклы.
Заманның рәхимсез тукмагы
Ничә кат борынны канатты.
Сукмаклар кисешкән урында
Гөлләргә күмелгән уйсулык.
Гомерләр сизелми актылар,
Язмышлар иркенә буйсынып.
Михнәтләр кичергән гомерләр
Чайкалды сукмаклар тарлыктан.
Нигәдер рәхимсез язмышлар
Гөнаһсыз җаннарга каныккан.
Язмышлар түрендә гөлчәчәк,
Нигә соң гөлләргә орындым?
Гөлләрем саргайды, коелды,
Бер яме калмады болынның.
Чәчәкле җәй белән хушлаштым,
Сукмаклар чатында көз инде.
Әрнемә, йөрәгем, ярсыма,
Җәйләргә кадәрле түз инде.
Пәнҗәрдә
Сырхауланып ятам Пәнҗәрдә,
Бирешмәскә