Gözəlçə. Süzanna Şaybler

iki qədəh götürüb barın üstünə qoydu və şampan şüşəsini vedrədən çıxardı.

      Vivyen qonaq otağını dəhlizdən ayıran hündür kandarın üstündə oturdu və çəkməsinin zəncirbəndini açdı:

      – Bir söz soruşum, arvadınız var? Ya görüşdüyünüz qız?

      – O da var, bu da, – Edvard şüşənin ağzına dolanmış zərli kağızı aça-aça cavab verdi.

      Vivyen uzunboğaz çəkməsinin bir tayını döşəməyə atdı:

      – Bəs onlar hardadırlar? Yoxsa indi hardasa birgə şam edirlər?

      Vivyen öz sözünə güldü və dodağını əyib çəkmənin ikinci tayının zəncirbəndini açmağa başladı.

      – Mənim keçmiş arvadım, – Edvard bu sözləri xüsusi vurğuladı, sonra ehmalca şampan şərabını açdı və izahatına davam etdi, – Lonq-Aylenddə, mənim əvvəlki evimdə, mənim keçmiş itimlə bir yerdə yaşayır. Mənim keçmiş rəfiqəm Cessika isə Nyu-Yorkda, mənim mənzilimdədir. – Edvard qədəhləri doldurub acı-acı əlavə etdi: – Ola bilsin ki, biz burada söhbət edən vaxt o artıq çamadanlarını qablaşdırır.

      Edvard qədəhləri əlinə alıb Vivyenə yaxınlaşdı və onları hündür kandarın üstünə qoydu. Sonra ofisiantın şampan şərabı ilə birgə gətirdiyi boşqabı götürmək üçün bara qayıtdı.

      Vivyen uzunboğaz çəkmənin ikinci tayını və corablarını soyunub qədəhi əlinə aldı. Qız gördü ki, Edvard öz şərabını mineral su kimi yarıyadək birdəfəyə içdi. O, qapağı qaldırıb boşqabı Vivyenə uzatdı.

      – Çiyələk götürün.

      – Niyə? – qız təəccübləndi.

      – Çiyələk şampanın dadını artırır, – Edvard başa saldı.

      – Nə gözəldirlər, – qız çiyələkləri qiymətləndirdi və onlardan ən irisini götürüb dişlədi. Üstündən qədəhdəki şərabdan hortuldatdı. – H-mmm, pis deyil. Bəs siz daha içmirsiniz?

      – Yox. – Edvard boşqabın qapağını örtüb onu yerinə qoydu.

      – Mən sizə etiraf etməliyəm ki, – Vivyen dişlənmiş çiyələyinə və boşalmış qədəhinə baxdı, – siz adamı yoldan çıxarmağı bacarırsınız. Amma buna zərrəcə ehtiyac yoxdur. Vaxt – puldur, madam ki artıq razılaşmışıq, bəlkə, başlayaq?

      Edvard barın qarşısındakı kətildə oturdu və üzünü Vivyenə tutdu.

      – Belə görürəm, sizin vaxtla bağlı probleminiz var.

      Qız dinməzcə başını tərpətdi.

      – Belə olan halda, bəlkə, bu yükü sizin çiyinlərinizdən götürək? – Edvard təklif etdi.

      – Mən elə bunu istəyirdim! – qız dərhal rahatlandı.

      Edvard qətiyyətlə soruşdu:

      – Bütün gecənin haqqı nədir?

      – Bütün gecənin? – Vivyen heyrət dolu nəzərlərini ona dikdi, amma tez də üzünə biganəlik ifadəsi verməyə çalışdı. Sonra qəfildən güldü və gözlənilmədən «sən»ə keçdi:

      – Buna pulun çatmaz!

      – Haradan bilirsən? – Edvard halını pozmadan cavab verdi.

      Vivyen bu oyunda «müştərisini» bacardığı qədər «yükləmək» qərarına gəldi. Nə olar, olar. Hətta «müştəri» imtina etsə də, artıq bir yüzlük qazanıb!

      – Mənim muzdum üç yüz dollardır!

      Edvardın başında bir tük belə tərpənmədi:

      – Üç yüz? Bu qədər xərcləməyə imkanım çatar. – O, kətildən enib boş qədəhi Vivyendən almaq üçün ona yaxınlaşdı. Qız başını qaldırdı və heyrətlə Edvarda baxdı. Edvardın ət görmüş pişik kimi iştahla onu süzdüyünü gördü.

      – Çox sağ ol. İndi rahatlanmaq olar.

      Edvard qızın qədəhini yenidən doldurdu. Birdən Vivyen yerindən sıçradı.

      – İndi gəlirəm! – o, çantasını qamarlayıb vanna otağını axtarmağa getdi.

      Vanna otağına iki qapı açılırdı – biri dəhlizdən, o biri yataq otağından. Vivyen mərmərlə döşənmiş, qızılı kranları bərq vuran otağa keçib əllərini yudu, onları tiftikli hamam dəsmalına sildi, sonra çantasındakı plastik qutunu çıxardı.

      – Bu şampanda doğrudan da nəsə var, – o qışqırdı.

      – Sən nə dedin? – Edvard yataq otağından vanna otağına boylandı.

      Vivyen diksinərək çevrildi, Edvardı görəndə özündən asılı olmayaraq yumru qutunu arxasında gizlətdi. Amma Edvard onun hərəkətini güzgüdən gördü.

      – Mən? Mən dedim ki, indi çıxıram, – Vivyen əsəbi halda güldü.

      Edvardı qəfil şübhə bürüdü, o, gözlərini qıyıb qızın üzünə baxdı:

      – Belə elə… əlindəki nədir? Nəyi gizlədirsən?

      – Elə bir şey deyil, – Vivyen karıxdı. Edvardın rəngi boğuldu. Bir saniyədə özünü qıza yetirdi, güzgünün qarşısındakı çantasını götürüb çığırdı:

      – Narkotikdən zəhləm gedir! Cır-cındırını yığ, pulunu götür, rədd ol burdan!

      – Bu hardan çıxdı! – Vivyen Edvardın qarşısından çəkilib sakitcə qapıya tərəf getdi. – Narkotik nədir? Mən onu on dörd yaşımda tərgitmişəm.