İliada. Гомер

döyüş meydanına yollandı. Orada onları Aqamemnonla Odissey qarşıladı. Hökmdar Aqamemnon and içdi:

      − Qadir və böyük Zevs, səma altında baş verən hər şeydən xəbəri olan günəş ilahı Helios, andımıza şahid olun! Əgər Paris Menelaya qalib gələrsə, Helena da, var-dövlət də ona qalacaq. Biz isə öz gəmilərimizlə doğma yurdumuza dönəcəyik. Lakin Menelay Parisi məğlub etsə, troyalılar ona arvadını da, var-dövlətini də qaytaracaq, axeylilərə layiqincə bəxşiş verəcəklər. Əgər Priam və onun oğulları sözlərinin üstündə durmasalar, onda mən müharibəni davam etdirəcəyəm.

      Sözünü deyib Aqamemnon qurban kəsdi. Priam isə öz sarayına döndü.

      Lakin Zevs bu duaları qəbul etmədi.

      Hektorla Odissey döyüş yerini təyin etdilər. Püşk atdılar, döyüşə birinci başlamaq imkanı Parisə düşdü. Döyüş başlandı. Paris Menelaya nizə atdı, ancaq nizə Menelayın qalxanına dəyib sındı. İndi nizə atmaq sırası Menelaya gəldi. Menelay nizəsini ataraq Parisin qalxanını ortadan böldü, yalnız Parisin yana çəkilməsi onu ölümdən qurtardı. Menelay isə qılıncı əlinə alıb Parisin üstünə şığıdı. Qılıncı var gücü ilə onun dəbilqəsinə endirdi, lakin dəbilqəyə heç nə olmadı, qılınc param-parça oldu. Menelay qəzəbindən üzünü göylərə tutub çığırdı: “Ey Zevs, ölümsüzlərdən heç biri sənin kimi xain deyil! Nəhayət ki, Parisin cəzasını verəcəkdim, amma qılıncım sınıb əlimdə qalır, nizəm boş-boşuna atılır, onu öldürə bilmirəm!”