Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Антология
Издательство: Татарское книжное издательство
Серия:
Жанр произведения: Поэзия
Год издания: 2020
isbn: 978-5-298-03972-7
Скачать книгу
чәйнәп,

      Иренмичә

      Тибеп китә һәрбер сарыгы —

      Баш иябез…

      Ырламыйбыз хәтта —

      Калдык бары тамак кыруга…

      Ә бит курку һәм җиңелү – язык,

      Бүрткән тамырларда шыгрым тулы

      Бүре каны аккан ыруга…

      Вакыт җәнаплары

      Шабыр тирдә Кеше – дөнья куа,

      Кызулана һаман Җир күчәре:

      Беләбез бит күбекләнеп чапкан

      Атның беркөн янып үләчәген…

      Тик сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап кала

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Этә-төртә һәркем, уза, туктый,

      Светофорның сары төсе – алга!

      Төннән дә көн ясый неон утлар —

      Чабыш яңабаштан кабатлана.

      Тик сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап кала

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Ашыгырга ашыкмыйбызмыни? —

      Барыр җир бер – шунда бетәр эзләр:

      Шикләнмәгез – соңгы тукталышка

      Соңармыйча барып җитәрбез лә…

      Һәм сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап калыр

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Кыш алды

      Ул әле килер тагын…

Ркаил Зәйдулла, «Урыс кышын озату»

      Безнең гөлләр чәчәк атар җирдә

      Озакламый җилләр тик узышыр:

      Кырау сукты, туң йөгерде инде —

      Алда зәһәр, озын урыс кышы.

      Меңәр ел нур сибәр дигән кояш

      Төшеп кунды тарих чүплегенә.

      Тавыш бетте… Тик телсезләнмәдек!

      Бугазлардан салкын үпте генә.

      Мәйданнардан өйгә таралганда

      Янды йөрәк – чыраг кисәведәй! —

      Чиле-пешле булса да, нигә, аһ,

      Сагындыра шулай кичәге җәй?

      Киенгәннәр шәп киенеп калды:

      Башта – кеш бүреге һәм өс купшы.

      Алар җиңел кичәр. Ә без – шәрә…

      Алда зәһәр, озын урыс кышы.

      Ул ыржаер һәр йорт кыегыннан,

      Ялт-йолт килер теше – боз сөңгеләр.

      И сырхау ил! Ютәлләве дә – кан,

      Һәм сеңгерсә дә кан сеңгерә.

      Ул кулъяулык ясар бездән кабат,

      Җаныбызны суган кебек әрчер.

      Һәм тантана итәр! Ярсып! Ярсып! —

      Тәүге умырзая баш төрткәнче.

      Бер генә

      Авызың тулы кан…

      Бу җирдә

      Диюләр теш коеп көн күрә…

      Сытып чыгар ирен читеннән,

      Вәләкин телеңне,

      Кан, диеп, телеңне,

      Ялгышып телеңне төкермә!

      Син үргә менгәндә, язмышың

      Аз типтеме аска, аз атты?

      Бер генә егылып борының канаттың…

      Бер генә җуела азатлык!

      Аннары тиешле наныңны

      Теләнеп сорарсың үләттән.

      Тик кара таракан төшкәндәй ашыңа,

      Төшәчәк дәвамнар каһәре башыңа —

      Бел генә:

      Бер генә,

      Нибары бер генә,

      Бер