Хатын. Ул безнең соңгы очрашуыбыз буламыни?
Ир. Соңгы.
Хатын. Кайда очрашырбыз соң?
Ир. Чатта. Сине сөюемнең чатында.
Хатын. Кайда ул чат?
Ир. Борылышта. Синең белән минем арадагы борылышта.
Хатын. Мин үзем дә әллә нинди бер борылышта торам бугай. (Чемоданга карап ала. Үзалдына.) Нишләргә?
Ир. Соң? (Үзалдына.) Нишләр икән?
Хатын. Кайсы якка да борылырга белмичә басып торам әле менә. Бер якта – ирем, икенче якта – син…
Ир. Кайсысын сайлыйсың?
Хатын. Синең онытмавыңны.
Ир. Килмисеңмени? Алайса, тыныч йокы, ханым!
Хатын. Сау бул, Монте Кристо!
Ир. Рәхмәт.
Хатын. Исәнме, Идрис!
Ир. Исәнме, Гөлсем! (Трубканы куя.)
Будкадан чыга, чиләккә карап торгач, өйгә ашыга. Хатын трубканы куя.
Чемоданны бикли. Тавышсыз гына көлә, аннары елый башлый.
Ир керә.
Хатын (аны күреп). Премьера!.. Авторны!.. Афәрин! (Елап кул чаба.) Уйдырмадан яшьләремне түгәм!.. (Утыра.)
Тынлык. Тәлинкә уйналып бетә. Тынлык.
(Тора, кискен.) Җитте болай яшәү! (Чемоданны ала.)
Ир (чемоданны күреп). Нәрсә бу? Кая җыендың?!
Хатын. Гомер буена чатта тормабыз бит инде? Репетицияң тәмам.
Ир. Тормыш пьеса түгел, акыллым. (Чемоданга тотына.)
Хатын (яшь аралаш). Ни дидең син? (Елмаеп.) Акыллым…
Ир (аны иркәләп). Телефоннан тавышымны ничек башта ук танымадың?
Хатын. Таныдым… Элек миңа «акыллым» дия торган кешене мин телефоннан таныдым… Тик җитте элеккечә яшәү! (Чемоданны алып читкә китә.) Туйдым!
Ир (салкын). Кая җыендың?
Хатын. Әниләргә.
Ир. Мин сине беркая да җибәрмим! Ишетәсеңме, акыллым?! Яңадан тапкач кына, мин сине беркая да җибәрмим! (Чемоданны тартып ала.) Нигә буш?
Хатын (гаҗәпсенеп). Анда ни булырга тиеш соң?
Ир. Гадәттә, ирен ташлап әниләренә киткән хатын чемоданына кием-салым тутыра бугай ич?
Хатын. Ир белән хатын арасы бушаса, чемодан тула шул.
Ир. Синеке буш. Алайса, безнең ара тулымы?
Хатын. Әниләргә шуны тутырыр өчен барам. Баланың киемнәрен алып кайтырга. Үзе белән бергә! Алты ел читтә яши. Ичмаса, бер ел булса да, балалар бакчасына йөреп калсын. Мин илтермен, син алып кайтырсың. Тик һичкайчан киресенчә түгел!
Ир. Мин соңга калып кайтмас өченме?
Хатын. Шуның өчен.
Ир. Ә ипине кем алып кайтыр соң?
Хатын. Үзем. Зуррак букча алам. Син бит ипине катымы-йомшакмы икәнен карап тормый алып кайтасың.
Ир. Сайларга күнекмәгәнгә ул, Гөлсем. Ипинең миңа ниндие дә ярый. Яратып ашарлык кына булсын… Син дә миңа шулай кирәк. Яратып кына яшәрлек булсын.
Икесен дә сискәндереп, телефон чылтырый. Бер-берсенә карашалар.
(Пышылдап.) Монте Кристо мәллә?
Хатын. Хәтерең… Ул син идең ич.
Ир маңгаена сугып ала. Трубканы күтәрә, тыңлый.
Ир (бераздан). Рәхмәт, әби. Хәзер! (Трубканы куя, Хатынга.) Безне улыбыз сагынган. Җыен, бергә барабыз.
Хатын (җыена башлый). Чүп чиләгең кайда?