Газазил груһы.
Без яшәрбез мәңге бергә, ирекле, ямьле хәят өчен.
Адәм.
Ялгызлыкның авырлыгын, боеклыгын белсәң иде,
Түзә алмыйча бу упкыннан качар идең, иркә ярым,
Мине монда ялгызымны калдырып, син китсәң
иде,
Сине эзләп табар өчен, корбан итәр идем барын.
Һава.
Мин аңламыйм, аңлый алмыйм, кемнәр уйный
тәкъдир белән?
Сине тоткын итеп, монда хөкем сөргән кем ул
тагын?
Адәм.
Тәңре.
Дәҗҗал.
Гали әмере.
Газазил.
«Көн фәякүн» уены белән уйнап шашкан,
Хәлдән тайган, карт фокусчы!..
Дәҗҗал груһы.
Мәлгунь!
Һава.
Кайда соң ул?
Дәҗҗал.
Ламәкәндә!
Һава.
Ламәкәндә?!
Дәҗҗал.
Әйе, анда…
Газазил.
Юк ул анда!..
Дәҗҗал груһы.
Мәлгунь!..
Газазил.
Фокусчының ихтыярын менә болар,
Менә болар корал итеп алганнан соң,
Ламәкәндә юкка чыкты. Ул юк хәзер.
Дәҗҗал.
Ул бар! Ул көчле!
Адәм.
Юк, юк миңа синнән башка Тәңре, Илаһ!..
Дәҗҗал.
Зур, зур гөнаһ…
Ирек.
Ирекле йөрәк яшәгәндә, юк ул гөнаһ!
Газазил.
Юк ул гөнаһ, йөрәкләрдә якты нурлар
Дулкынланып оча-оча уйнаганда.
Мәхәббәт.
Мәхәббәтнең көчле уты янган чакта,
Гасый канун, рия, гөнаһ юкка чыга!..
Һава.
Канун, гөнаһ нәрсә соң ул?
Газазил.
Саф вөҗданга киертелгән нәләт богау.
Дәҗҗал.
Җан иясен турылыкка өндәүче юл.
Газазил.
Күңелләрдә яктылыкны сүндерүче,
Караңгылык тудыручы зур афәт ул.
Дәҗҗал (Адәмгә килеп).
Син гөнаһкярга хәят бирүче изге гаршендә,
Ләүхелмәхфүздә кара утлардан тәкъдирең яза.
Вакыт үтмәгән: ваз кич болардан!
Адәм (Һавага күрсәтеп).
Менә ул, менә хәят бирүчем, минем илаһым!..
Минем илаһым, дәртле илаһым, күрекле илаһым!
Менә карагыз, аның алдында сәҗдә кыламын.
(Тезләнә.)
Җәбраил.
Шул сулыштан бу оҗмахлар хәрәм сезгә,
Мәңгелеккә Тәңре сөрде сезне җиргә.
Гaзaзил.
Без курыкмыйбыз ачу иткән утлы көчтән,
Без курыкмыйбыз ләүхелмәхфүз язуыннан.
Бездә гакыл, бездә ирек, алда хәят.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
Газазил груһы.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
VII күренеш
Әүвәлгеләр һәм Дәббәтеларз.
Дәббәтеларз.
Мин