Ничә кабат янылган да
Ничә кабат көелгән…
Беләм инде, сиңа авыр,
Сиңа кыенрак инде.
Еларга гына торасың…
Син бигрәк елак инде.
Үзәкләреңне үзем дә
Өзлексез өздем инде…
Ә син, җаным, ни булса да
Түздең шул, түздең инде…
Елак булсаң да, көчле син,
Миннән дә түзем инде…
Син бит минем Язым идең,
Ә хәзер Көзем инде.
Көзебезгә алып керде
Гомерләрнең юлы да…
Гомер буе түздең, җаным,
Түз инде бу юлы да!
Сандугачлар сайрар чак…
Көтеп алган идем җәйнең
Сандугачлы айларын,
Ишетеп кенә булмады
Сандугачлар сайравын…
Сандугачлар моңын тыңлар
Идек тә без гел генә,
Сандугачлар сайрар чаклар
Бер генә мизгел генә.
Сандугачлар күп сайрамый,
Сайрый ләкин өздереп.
Туктаусыз сайраса, күптән
Бетәр иде биздереп…
Алар быел минсез генә
Сайрый торгандыр инде.
Мин булмагач, аларның да
Күңле тулгандыр инде…
Аларның үз вакытлары…
Мине көтмәсләр инде.
Үз җырларын җырламыйча
Җәйдән китмәсләр инде…
Күрмәсәм дә быел җәйнең
Сандугач сайрар чагын,
Сайрарга тора, сайрарга…
Сандугач тулы җаным.
Шагыйрьлек
Шигырьне мин күптән язам…
Гомер буе диярлек.
Язганнарымны арбага
Бер йөк итеп төярлек.
Шагыйрьлек нидән гыйбарәт? –
Аңламыйм үз-үземне…
Нигә шигырь итеп язам
Әйтәсе үз сүземне?
Югыйсә беркем «яз» дими,
«Яз» дип беркем көчләми…
Өстәвенә бер шагыйрь дә
Шагыйрь булып эшләми.
Чөнки «шагыйрь» дигән һөнәр
Юк бер генә эштә дә…
Ә шагыйрь яза… өндә дә,
Яза хәтта төштә дә.
Шагыйрьлек ул әллә инде
Гади бер мавыгумы?
Шагыйрьлек ул әллә инде
Сәер бер авырумы?
Кемгәдер җан авазымы,
Кемгәдер шөгыль генә…
Шагыйрьдән берни көтмиләр,
Көтәләр шигырь генә…
Әкрен генә шигърияткә
Әйләнә шагыйрь җаны…
Ә шулай да кем ул Шагыйрь?
Кем белә инде аны…
Бар да исемдә…
Минем яшьтәгеләр ни өчендер
Үткәннәрен ныграк сагына.
Тартыла ул матур яшьлегенә
Һәм бәхетле балачагына.
Ә хатирәләрдә – гомереңнең
Һәр минуты, һәрбер сәгате,
Тормышыңның һәрбер вакыйгасы,
Күңелеңнең һәрбер халәте…
Гомереңнең һәрбер мизгелен син
Фәкать үзең, үзең кичергән.
Шуңа да ул синең хәтереңдә,
Шуңа да ул чыкмый исеңнән…
Истәлекләр кат-кат искә төшә,
Хатирәләр