Do dóbr kulturalnych (w ujęciu Decyzji Nr 250/MON z dnia 4 sierpnia 2005 roku w sprawie przestrzegania zasad ochrony dóbr kultury w działaniach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej: „dóbr kultury”, a także załącznika do Decyzji: Instrukcja w sprawie zasad ochrony dóbr kultury w działaniach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej) według art. 1 Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego wraz z Regulaminem wykonawczym do tej konwencji oraz Protokołem o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanych w Hadze dnia 14 maja 1954 roku (Dz.U.
z 1957 r., nr 46, poz. 212) – zalicza się trzy grupy dóbr:
• dobra ruchome lub nieruchome stanowiące: zabytki architektury, sztuki lub historii, zarówno religijne, jak i świeckie; stanowiska archeologiczne; zespoły budowlane posiadające znaczenie historyczne bądź artystyczne; dzieła sztuki, rękopisy, książki i inne przedmioty o znaczeniu artystycznym, historycznym lub archeologicznym, a także zbiory naukowe i poważne zbiory książek, archiwaliów lub reprodukcje wyżej określonych dóbr;
• gmachy, których zasadniczym i stosowanym w praktyce przeznaczeniem jest przechowywanie bądź wystawianie dóbr kulturalnych ruchomych, określonych w punkcie powyżej, np. muzea, wielkie biblioteki, składnice archiwalne, a także schrony mające na celu przechowywanie w razie konfliktu zbrojnego dóbr kulturalnych ruchomych określonych w punkcie powyżej;
• ośrodki obejmujące znaczną ilość dóbr kulturalnych wskazanych w punktach powyżej, zwane „ośrodkami zabytkowymi”.
Polskie prawo określa dobra kultury mianem „zabytków”, nazywając je bogactwem narodowym i nakładając obowiązek ich ochrony na wszystkich obywateli (zob. art. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r.
75
B. Michailiuk,
76
77
Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r.
78
Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku
79
Tamże, art. 137.
80
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r.
81
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 roku
82
G. Sobolewski, D. Majchrzak, J. Tocicka,
83
Diagnoza stanu przygotowań organów i formacji obrony cywilnej, innych podmiotów, a także ludności, do realizacji w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, wraz z wnioskami, opracowywana w Biurze ds. Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej.
84
Dz.U. z 2004 r., nr 152, poz. 1599 z późn. zm.
85
Szerzej:
86
Tamże, s. 4–5.
87
88
Tamże, s. 36.
89
Tj. działania dyplomatyczne, działania w sferze militarnej, działania służb specjalnych w sferze obronnej (służy specjalne), produkcję obronną.
90
Tj. działania wymiaru sprawiedliwości, osłonę kontrwywiadowczą, przeciwdziałanie i zwalczanie terroryzmu i ekstremizmu, zapewnienie bezpieczeństwa RP w cyberprzestrzeni, ochronę informacji niejawnych, ochronę infrastruktury krytycznej, utrzymanie bezpieczeństwa i porządku publicznego, zapewnienie bezpieczeństwa powszechnego (ochrona ludności i ratownictwo), ochronę granicy państwowej, ochronę zdrowia, ochronę najważniejszych organów państwowych (władzy i administracji publicznej), zadania z zakresu zarządzania kryzysowego, przeciwdziałanie i zwalczanie zjawisk o charakterze korupcyjnym i korupcjogennym.
91
92
Tamże, s. 40.
93
Ustawa
94
Komunikat Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 listopada 2014 r.
95
Uchwała Nr 59/14 Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 2014 r.
96
97
M. Flemming, J. Gołębiewski, S. Olbryś,
98
Pismo Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji Obrony Cywilnej z dnia 22 czerwca 1994 r. do Ministra Spraw Zagranicznych RP.
99
I Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r., dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych, Genewa, 8 czerwca 1977 r. (Dz.U. z 1992 r., nr 41, poz. 175, załącznik), art. 50, pkt 2.
100
B. Michailiuk,
101
Realizacja zadań z zakresu ochrony ludności winna obejmować trzy zasadnicze obszary zadań:
• monitorowanie, informowanie i ostrzeganie o zagrożeniach;
•