Blake Pierce is de USA Today bestseller-auteur van de RILEY PAGE-mysteriereeks, die uit zestien boeken bestaat (en daar komen nog meer bij). Blake Pierce is ook de auteur van de MACKENZIE WHITE-mysteriereeks, bestaande uit dertien boeken (en daar komen nog meer bij); van de AVERY BLACK-mysteriereeks, bestaande uit zes boeken; van de KERI LOCKE mysteriereeks, bestaande uit vijf boeken; van de HOE RILEY PAIGE BEGON mysteriereeks, bestaande uit vijf boeken (en daar komen nog meer bij); van de KATE WISE mysteriereeks, bestaande uit zes boeken (en daar komen nog meer bij); van de CHLOE FINE-psychologische suspense-mysterie, bestaande uit vijf boeken (en daar komen nog meer bij); van de JESSIE HUNT psychologische suspense thriller-reeks, bestaande uit vijf boeken (en daar komen nog meer bij); van de AU PAIR psychologische suspense thriller-reeks, bestaande uit twee boeken (en daar komen nog meer bij); van de ZOE PRIME mysteriereeks, bestaande uit twee boeken (en daar komen nog meer bij); en van de nieuwe ADELE SHARP mysteriereeks.
Blake is een fervent lezer en al haar hele leven fan van het mysterie- en thriller genre. Blake vind het heerlijk om van jou te horen, ga dus meteen naar www.blakepierceauthor.com om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes.
Auteursrecht © 2018 Blake Pierce. Alle rechten voorbehouden. Tenzij zoals het is toegestaan volgens de U.S. Copyright Act van 1976, mag geen enkel deel van deze publicatie gereproduceerd worden, verdeeld worden of verzonden worden in geen enkele vorm of op geen enkele manier, of bijgehouden worden in een database of bewaringssysteem, zonder de toestemming van de auteur. Dit e-book heeft enkel een licentie voor persoonlijk gebruik. Dit e-book mag niet doorverkocht worden of weggegeven worden aan andere personen. Indien u dit boek wil delen met andere personen, gelieve een bijkomende kopij te kopen voor elke ontvanger. Als u dit boek leest zonder het gekocht te hebben, of als het niet gekocht werd voor uw eigen gebruik, geef het dan terug en koop uw eigen kopij. Bedankt dat u het harde werk van de auteur respecteert. Dit is fictie. Namen, personages, handelszaken, organisaties, plaatsen, evenementen en gebeurtenissen zijn het product van het voorstellingsvermogen van de auteur of werden fictief gebruikt. Gelijkenissen met werkelijke personen, levend of dood, zijn geheel toevallig. Afbeelding op de omslag auteursrechten hurricanehank, gebruikt onder licentie van Shutterstock.com.
DOODGEBLOED (boek 1)
DE PERFECTE ECHTGENOTE (boek 1)
DE PERFECTE WIJK (boek 2)
HET PERFECTE HUIS (boek 3)
BIJNA WEG (boek 1)
BIJNA VERLOREN (boek 2)
BIJNA DOOD (boek 3)
DOODSGEZICHT (boek 1)
MOORDGEZICHT (boek 2)
ANGSTGEZICHT (boek 3)
DE PERFECTE ECHTGENOTE (boek 1)
DE PERFECTE WIJK (boek 2)
EENS WEG (boek 1)
EENS GEPAKT (boek 2)
EENS BEGEERD (boek 3)
EENS GELOKT (boek 4)
EENS GEJAAGD (boek 5)
EENS WEGGEKWIJND (boek 6)
EENS VERLATEN (boek 7)
IN DE GATEN (boek 1)
MOORD MET EEN HOGER DOEL (boek 1)
OP DE VLUCHT VOOR HOGERE KRACHTEN (boek 2)
SCHUILEN VOOR HOGE VLAMMEN (boek 3)
REDEN OM BANG TE ZIJN (boek 4)
REDEN OM TE REDDEN (boek 5)
VOORDAT HIJ DOODT (boek 1)
VOORDAT ZE ZIET (boek 2)
WIST ZE MAAR (boek 1)
HOOFDSTUK EEN
Eliza Longworth nam een grote slok koffie terwijl ze uitkeek over de Stille Oceaan, en het uitzicht bewonderde dat slechts op steenworp afstand van haar slaapkamer lag. Soms moest ze zichzelf eraan herinneren hoeveel geluk ze eigenlijk had.
Penelope Wooten, met wie ze al vijfentwintig jaar bevriend was, zat in de aangrenzende chaise longue op het terras met uitzicht op Los Liones Canyon. Het was een vrij onbewolkte dag in maart, en in de verte kon je Catalina Island zien. Eliza keek naar links en zag de glimmende torens van het centrum van Santa Monica.
Het was maandag, halverwege de ochtend. De kinderen zaten inmiddels op de kinderopvang en op school, en de spits was weer voorbij. Het enige dat de oude vriendinnen tot aan de lunch op het programma hadden staan, was rondhangen in het drie verdiepingen tellende herenhuis in Pacific Palisades, dat op een heuvel stond. Als ze op dit moment niet zo euforisch was geweest, zou ze zich misschien zelfs een beetje schuldig gaan voelen. Maar zodra dat idee in haar op kwam, dwong ze het onmiddelijk weer uit haar hoofd.
Later vandaag heb je ruimschoots de gelegenheid om je druk te maken. Gun jezelf dit moment gewoon.
"Moet je koffie bijgevuld?" vroeg Penny. "Ik moet toch even een plasje doen."
"Nee, bedankt. Ik hoef nog niet," zei Eliza, voordat ze er met een ondeugende grijns aan toevoegde: "Je weet trouwens dat je het gewoon plassen mag noemen als er alleen volwassenen in de buurt zijn, toch?"
Penny stak haar tong uit bij het opstaan. Ze ontvouwde haar onmogelijk lange benen van de stoel als een giraffe die opstond na een dutje. Haar lange, glanzende blonde haar, zoveel stijlvoller dan Eliza's schouderlange, lichtbruine variant, zat vastgebonden in een modieuze, stoere paardenstaart. Ze zag er nog steeds uit als het catwalkmodel dat ze tijdens haar twintiger jaren was geweest, voordat ze het opgegeven had voor een leven dat weliswaar een stuk minder opwindend, maar ook veel minder hectisch was.
Ze liep naar binnen en liet Eliza alleen achter met haar gedachten. Ondanks haar beste inspanningen keerden deze terug naar hun gesprek van een paar minuten daarvoor. Ze speelde het opnieuw af in haar hoofd, als een eindeloze herhaling die ze niet kon stopzetten.
"Gray lijkt de laatste tijd zo ver weg," had Eliza gezegd. “We zorgden er altijd voor dat we samen met de kinderen de avondmaaltijd gebruikten. Maar sinds hij senior partner is geworden, zit hij steeds bij al die dinerbijeenkomsten."
"Dat frustreert hem vast net zo erg als jou," had Penny haar verzekerd. "Zodra alles een beetje tot rust is gekomen, wordt het heus wel weer zoals het was."
"Ik kan er wel tegen dat hij meer weg is. Ik snap het. Hij draagt nu meer verantwoordelijkheid voor het succes van het bedrijf. Maar wat me irriteert, is dat hij het niet als een verlies lijkt te beschouwen. Hij heeft nooit gezegd dat hij het jammer vindt dat hij nu dingen moet missen. Ik weet niet eens zeker of hij het überhaupt opmerkt."
"Dat doet hij ongetwijfeld wel, Lizzie," had Penny gezegd. "Hij voelt zich er waarschijnlijk gewoon schuldig over. Als hij erkent wat hij mist wordt het nog erger. Ik wed dat hij het gewoon uit zijn hoofd probeert te zetten. Dat doe ik soms ook."
"Wat doe je precies?" vroeg Eliza.
"Dan doe ik alsof iets waar ik mee bezig ben, dat niet al te bewonderenswaardig is, eigenlijk helemaal niet zo erg is, want als ik zou toegeven dat het wel erg is voel ik me er nog rottiger onder."
"Wat doe je dan, dat zo erg is?" vroeg Eliza spottend.
"Vorige week heb ik bijvoorbeeld een half blikje Pringles in één keer gegeten. En toen schold ik de kinderen de huid vol omdat ze ijs wilden als middagsnack. Zoiets bijvoorbeeld."
"Je hebt helemaal gelijk. Wat een verschrikkelijk mens ben jij."
Penny