Учуна барып куш конот.
Уулдан эне айрылса,
Убайымдуу иш болот.
Керме-керме керме тоо,
Керме Тоого куш конот.
Кеткендерден айрылсак,
Кейиткен жаман иш болот.
Адырдагы текени,
Азгырып айдап келейин.
Армандуу кезде жок болгон,
Абалардан кабар берейин.
Каадалуу жазда жол кеткен,
Карачтан Кудайберген,
Кейишке салып туугандарын,
Кеткен бойдон келбеген.
Ачык айрым жайдары,
Аалынын Садыры,
А да келбей калдыбы?
Аралап туулган аймагын,
Ага-ини болуп бир өскөн,
Эшек минип жолдордо,
Ээрчишише бирге өткөн.
Балалыгын Көңдөйдө,
Баё чагын жөнөткөн.
Такиш менен Саякбай,
Кан күйгөн майдандан,
Келбей калды кудай ай!
Талканбайдан Кусейин,
Ыбыкенин Апили,
Бул тарапка келеби,
Көрбөй такыр калдык го,
Көркөм чачкан эрлерди.
Кайта айтамын арманды,
Агалар унут калабы,
Бу дүнөдө табылбас,
Кайра экинчи жаралбас.
Каадалуу Көңдөй уланы,
Кабыл менен Барыктабас,
Агарып таңдын атканы,
Кызарып күндүн батканы.
Кылымга татыр эрлерди,
Кыдырып чыксам табамбы?
Уулдардын атасы,
«Уландарым келет» деп,
Эки туйгун таптаган,
Элден окчун бактырган.
Кабар катты бере албай,
Карарып кара жол жатты.
Айдыңдуу уулдар келбеди,
Ата кушун агытты.
Кат кабарын бере албай,
Карарып кара жол жатты.
Жаратылыш ыр терметип,
Ушунчалык сырдуудай.
Туулган жерге кайтып келип,
Сыбызгытып чоор тартпайт.
Сырдыбай менен Абдырай.
Эстеп эки баланы,
Акмат чал такыр кайгырды.
Ак Эчкиде чуу барбы?
Ала Тоону күүгө салып,
Сайрап жаткан улары.
Турусбектен: Шейше, Темиркан,
Эки уулдан үн чыгабы?
Эки уул үнүн бербеди,
Энекесин күттүрүп,
Эңсеген жерге келбеди.
–Эй, иничек, иничек,
Кимди издеп жүрөсүң?
Айдың талаа, түзөңдү,
Аралап алып өтөсүң?
– Капам менин бир далай,
Эки агам бар эле,
Төлөн менен Карыбай,
Самен чалдын уулу эле,
Көрдү бекен ким бирөө?
–Эки агаңды көрбөдүк,
Андан башка не дейбиз.
Кайтпай калды согуштан,
Кара кагаз бергенбиз.
Касиеттүү жер делет,
Калдайган Көңдөй байыртан.
Көңдөйлүк болуп аталган.
Казак менен Кабакан.
Уулдары Сатынын.
Булар да келбей калышкан.
Эки агама эстелик деп,
Ушул ырды жараткам.
Токбайдан үч уул бар,
Үчөө үч ат минди эле,
Кара Колот