Бабалардын Урпагы. 3 китеп. Кадыр Абакиров. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Кадыр Абакиров
Издательство: ЛитРес: Самиздат
Серия:
Жанр произведения: Сказки
Год издания: 2018
isbn:
Скачать книгу
бузаар эр кайда?

      Кара жел согуп өткөндө,

      Каакымдарым кыбырап.

      Камыштарым шыбырап,

      Кайран эрлер кеткенде,

      Кара Көңдөй бу калды.

      Атыр жел согуп өткөндө,

      Аппак гүлдөр кыбырап,

      Арпаларым шыбырап,

      Азамат эрлер кеткенде,

      Арпа -Тектир жер калды.

      Белди карай аттанып,

      Беш агам сапар кетти эле,

      Кеткендерден дарек жок,

      Келген жок го алиге,

      Беш агаман дарек жок,

      Беш жол жатат созулуп,

      Берендер келбей калды го,

      Белди карайм томсоруп,

      Бейгам ойду ойлонуп.

      Токобай уулу Самүдүн,

      Толукшуган пенде эле.

      Тору атына камчы уруп,

      Тоо боорунан кетти эле.

      Токобай уулу кеткенде,

      «Элиңе аман келгин» деп,

      Энелер калды жаш төгүп,

      «Калкыңа аман келгин» деп,

      Карылар айткан ак тилек.

      Арман күчөп ташкындай,

      Айлына аман келе албай,

      Алымбайдын Чекири,

      Жалын өчүп окко учту,

      Жазмыштан көрүп буйрукту.

      Жолдошбайдын Тентиси,

      Шейшемби күнү кечинде,

      Шейит болуп ал кетти.

      Кут төгүлгөн абалтан,

      Курумшу эле атадан,

      Канча азамат жок болду,

      Кайгырып айтам ошону.

      Ат көтөргүс жүк болду,

      Арман күн мындай болобу,

      Дүйнөдөн учуп жок болду,

      Дүйшөнүн жаркын Зарлыгы,

      Келбей калды а дагы,

      Кейишке салып жандарды.

      Тоодой сөзгө бек турган,

      Токобайдын Бектурган,

      Кейиштүү кеп козголгон,

      Кеткен бойдон жок болгон…

      Айтбайдын Ачубакун,

      Ала барман пенде эле.

      Кара Көңдөй жерин көрбөй,

      Кайып болуп кетти ээ…

      Күңгөйдөгү өтөккө,

      Күкүк кушум конгон жок.

      Күлүстөндөр батыштан,

      Күн Тийбеске келген жок.

      Арпа Тектир жайлоого,

      Айланып куш конгон жок.

      Апаатка кеткен агалар,

      Ат Жайлоого өткөн жок.

      Жабыгып кетип баратат,

      Жалгыз атчан жолочу.

      Жатындашы кеп козгоп,

      Жашын төгөт шолоктоп…

      Баатырлардан соз козгоп,

      Башкача санаа, ой ойлоп.

      Элди-жерди коргогон,

      Эрендерди айтайын.

      Чепте туруп бек болгон

      Чеберден кеп баштайын.

      Алыска ат дүрбөтүп,

      Аттанышкан баатырлар.

      Кара Көңдөй жерине,

      Кайтпай калган канчалар.

      Шашыла ат дүрбөтүп,

      Шашып кеткен берендер.

      Кара Көл турат калдайып,

      Кара куш конбойт айланып.

      Каардуу шамал чайпалып,

      Кара Көл калды шалдайып.

      Каары келип толкуган,

      Кара Көл менин Көңдөйүм.

      Кара куш менин жөлөгүм,

      Кадырлаш биздин абалар.

      Кайра келбей калгандар.

      Кара Көлгө конбогон,

      Кайтыш болуп жоголон.

      Кайран гана баатырлар,

      Кара