Dalk is die vernaamste ooreenkoms tussen die groot Lydensverhaal en hierdie oerverhaal die gevolge wat Kain oor sy sonde moes dra: die Here se veelvuldige vloek wat nou op hom rus. Dit is so omvangryk dat hy tot sy sinne geruk word. Te laat vir sy boetie, helaas …
Maar toe nie te laat vir hom nie. Kain ontvang ’n vreemde, onverdiende vrypas: ’n teken, ’n sigbare bewys dat hy Goddelike beskerming geniet.
Ja, dalk lê die raakpunt hiér: die woorde “vreemd” en “onverdiend” en “teken” en “Goddelike beskerming”. En die feit dat dit alles die Here se handewerk is, sonder die verwagting van ’n teenprestasie. Dit is bloot die barmhartige reaksie op ’n sondaar se angs.
Só kry Kain, die “doellose swerwer”, tog ’n adres, iewers oos van Eden. En só word daar van altyd af voorsiening gemaak vir swerwende sondaars. Kry hulle vastigheid, nie te ver van die paradys nie.
____________________
Heer, u lyding bring bevryding. Halleluja!
Woensdag 4 MAART 2020 Lees Matteus 18:10-14
“Hierdie kleintjies”
“So is dit ook nie die wil van julle Vader in die hemel dat een van hierdie kleintjies verlore moet gaan nie” (v. 14).
Dit was ’n deurlopende tema in Jesus se bediening: sy bemoeienis met die kleintjies. Nee, nie bloot jong kindertjies nie. Bybellesers is geneig om Jesus se uitwys van ’n kind – daardie keer toe sy dissipels oor hul onderlinge status gestry het (vgl. Matt 18:1-5) – aan ouderdom of die een of ander kinderlike eienskap toe te skryf. Dan verklaar hulle vroom: Die Bybel sê mos ons moet net glo soos ’n kind …
Laasgenoemde staan nêrens in die Bybel nie. Jesus het dit beslis nie gesê nie. Hy het iets veel erger gesê. Lees maar Matteus 18:3: “Dit verseker ek julle: As julle nie verander en soos kindertjies word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemel kom nie.”
Klink dit nie ’n bietjie na die heel eerste sin uit sy Bergpreek nie? Daar sê Hy: “Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel” (Matt 5:3). En hoor Hom hiér: “Laat staan die kindertjies … want die koninkryk van die hemel is juis vir mense soos hulle” (Matt 19:14).
Die Evangelies is vol voorbeelde van kleintjies en mense soos hulle: blindes en kreupeles, arm weduwees, skelm tollenaars. Desperate vissers, vooraanstaande lede van die Joodse Raad. Twyfelaars, nagdissipels. Vroue met ’n twyfelagtige verlede, mans met ’n ellelange reputasie. Almal wat iewers vir Jesus gefluister het, of skaam-skaam gewys het: Here, ek is só afhanklik van U.
Omdat hulle dikwels wegraak of soms sommer wegloop, gaan soek die goeie Herder na hulle. Omdat Hy dit nie kan verduur dat een van hierdie kleintjies verlore gaan nie. Omdat Hy weet hulle weet hulle is afhanklik van Hom.
____________________
Ook ek, Here, ook ék is u kindjie klein …
Donderdag 5 MAART 2020 Lees Jesaja 51:1-3
Herkoms, toekoms
Dink aan die rots waaruit julle gekap is, aan die klipgroef waaruit julle gegrawe is (v. 1).
Onthou waar julle vandaan kom, sê die Here vir sy volk. Dink aan Abraham en Sara, onthou húl geskiedenis. Hoe hulle geword het wat hulle vir julle was. Hoe Ek hulle so gevorm het.
Want dit moet ons altyd weet as ons met waardering oor ons voorgeslagte praat: Dit wat hulle gedoen het wat reg en mooi was, is eintlik die Here se handewerk. Oftewel: Wat goed was aan die goeie ou dae, is God se goedheid.
Erkentlikheid teenoor ons herkoms is ’n voorvereiste vir planne maak. En dit is nie noodwendig ’n geswymel oor ’n goue verlede nie; veel eerder ’n nugter nadenke oor die pad waarmee ons tot hier gekom het, en die moeders en vaders se bydrae daartoe.
Paulus sou mos vir Timoteus wys hoe om die rol van ’n ma en ouma in sy geestelike opvoeding te erken. Ek is seker, skryf Paulus aan sy jong leerling, dat die opregte geloof wat in hulle was ook in jou leef (vgl. 2 Tim 1:5). Dit was hierdie soort geloof wat Timoteus voortaan baie nodig sou kry, vir al die ontberings wat voorlê (vgl. 2 Tim 1:8).
Daar is ’n duidelike band tussen herkoms en toekoms: dieselfde Here. Wat Hy vir ons voorouers was, is Hy ook vir ons. Hy wat hulle met swakhede en al geken het, ken ook ons blinde kolle. Hy ken die familietrekke en die oorgeërfde onvolmaakthede.
Hy weet uiteraard ook van al die gawes wat Hy geslagte lank reeds in ons familie laat voortplant. Dit is seker dié dat ek sy roepstem so knaend hoor …
____________________
Ek hoor u stem, ek weet van u planne vir my. En ek dank U vir hulle wat my geleer het om U te hoor én te gehoorsaam.
Vrydag 6 MAART 2020 Lees Miga 7:18-20
Die ou beloftes
U sal getrou wees … soos U in die voortyd aan ons voorvaders met ’n eed beloof het (v. 20).
Profete word nie in hul eie land geëer nie, veral nie as hulle ’n ongewilde boodskap bring nie. Juis nie as sonde by die naam genoem en oordeel in besonderhede voorspel word nie.
Miga sou dit alles sekerlik in sy tyd reeds agterkom. En as hy tot by vandag kon sien, sou hy weet dat sy oordeelsboodskappe aan die begin van sy prediking (soos opgeneem in die eerste drie hoofstukke van die boek wat sy naam dra) toe nooit gewilde preekonderwerpe of gesogte aanhalingsmateriaal geword het nie.
Dit is eers wanneer hy in die laaste helfte van dié profesie ’n nuwe begin verkondig (“Daar kom ’n tyd …” – Miga 4:1) dat die latere lesers hul ore begin spits. Dit is dan dat Bybellesers die eerste verse in hoofstuk 5 hoor (“Maar jy, Betlehem-Efrata … uit jou sal daar iemand kom …”) en dit, soos die priesterhoofde en skrifgeleerdes in Matteus 2:6, met Jesus se geboorte in verband bring. Deesdae se dominees verwys ook graag na Miga 6:8 (“Hy vra van jou …”) wanneer hulle oor offers in die Christelike kerk praat.
Voeg dan nou Miga se slotwoorde hierby, dié oor God se trou aan die nageslag aan wie se voorvaders Hy mooi beloftes gemaak het, en dit blyk dat hierdie sogenaamde klein profeet tóg met instemming aangehoor word.
Want wie wil nie hoor van ’n God wat getrou is nie? Wie wil nie by herhaling verseker word dat God se gerusstellings aan die voorgeslagte tot vandag toe geld nie? Dít wil ons hoor: Aan sy liefde is daar geen einde nie. Sy genade duur van geslag tot geslag.
____________________
Dit is waarvan ek ook lewe, Here: U wat beloftes gemaak het wat ek steeds koester.
Saterdag 7 MAART 2020 Lees Lukas 7:1-10
Groot geloof
“Ek sê vir julle: In Israel het Ek nie so ’n groot geloof teëgekom nie” (v. 9).
Nadat Jesus die Romeinse offisier se slaaf genees het, hoor ons weer een van sy interessante (om nie te sê “vreemde” nie) uitsprake oor geloof. Hy praat net twee keer in die hele Nuwe Testament oor ’n “groot geloof”: hier, en tydens ’n konfrontasie met ’n Kanaänitiese vrou (vgl. Matt 15:28).
Al twee heidene. En al twee se geloof is volgens Hom groot. Dit is so anders as ons, die Jesusvolgelinge, wat dit net oor “óns kerk se mense” sal sê. Dié na wie ons met ontsag verwys as ’n mens met ’n “ware” geloof, ’n “opregte” geloof.
Nou sê die Joodse familiehoofde Jesus moet die man help, want hy “is dit werd”, hy doen goeie dinge vir die Jode. Tipies, nè? Die Jode is goed geskool in genade as gevolg van verdienste.
Die Romeinse offisier dink egter anders oor dié dinge. Hy sien geen waarde in homself nie; hy sê trouens twee keer dat hy dit nie werd is dat Jesus aan hom aandag gee nie. Jesus moet