Apocrypha. M. M. WALTERS

as die winter in die Boland sif en sif,

      (O herinnering uit my kinderdae!)

      dan sal ek nie weet waar ek hoort:

      in bruin deurweekte wingerde onder Hawakwa se rif,

      of in die blink Karooveld met sy rooigras teen die hange

      wat nou so heg nog aan my hart behoort.

      APOCRYPHA XV

      Toen zeide hij: Wat pand is het dat ik u geven zal. –

      Genesis 38:18.

      In die skemer het ek haar by die poort gevind,

      en lafenis was sy vir een wat nie fonteine ken nie.

      Maar altyd was die oë skigtig agter skuilings,

      die vrouehart voortvlugtig soos die wind.

      In die donker het ons stil uiteen gegaan

      met alles nog verborge en elkeen onbekend –

      eers later in die dunner lug van dink en plig

      het ek die windsels en die wand verstaan.

      Maar ek’s ’n man van drome en ek kan

      haar langs die pad na Timna weer ontmoet,

      ’n pad met baie soet fonteine

      wat al die wrewel uit die werklikheid verban.

      Dan sien ek helder heen deur die gemis,

      en weet ek wie die vrou agter die sluier is.

      APOCRYPHA XVI

      De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels

      nesten . . . – Mattheüs 8:20.

      Dis nie in kamers dat die mens

      sy rus sal vind nie –

      al is die bed vibrasie

      en die lakens soet en sag;

      ook nie in die gunste van die gades

      wat eers gul gegun

      en dan terloops en sugtend aangebied word;

      of in die hoë huise,

      “warm en wit verlig” –

      wat maak dit saak

      waar die liefde tog uiteindelik misdryf word?

      As jy kastaiings uit die vuur moet haal,

      is dit beter as die misvloer kaal

      en die vuurherd wyd en oop is.

      Al is die uitsig skoon,

      wie keer graag terug

      as die opdraend swaar

      en daar ’n hoë bult in die hart is?

      Ook nie in stede of in streke –

      al bied die een soet vleis

      en die ander sag gegiste wyn –

      die bitter en die suur lê nie in die mond nie.

      En wat staan daar geskrywe

      van wat by die mens ingaan?

      Nee, die seun van die mens soek tevergeefs,

      tevergeefs na ’n rusplek vir sy hart:

      hiér sal hy dit nie vind nie.