Van sorg na liefde. Malene Breytenbach

“Nee, maar ek sal gou gewoond raak.”

      “Ek hoop dis nie vir jou te erg nie?”

      “Glad nie.” Dit kon veel erger gewees het.

      “Dankie, jy moet lekker slaap. Sal jy asseblief sewe-uur in die oggend na my toe kom? Dan help jy om my vir die dag reg te kry. Daarna gaan eet ons ontbyt. Ek hou van ’n vaste roetine. Dis hoe ek grootgeword het en hoe ons huis altyd was toe my man nog hier was.”

      “Doodreg, mevrou. Sewe-uur sal ek hier wees.”

      Toe sy terugloop na haar kamer wonder Mia of sy van Jean de Lisle met sy mooi dog hovaardige oë gaan droom. Nadat hy uit die vertrek geloop het, het dit gevoel asof die suurstof uitgesuig is. Daar was amper ’n lugleegte. Sy dinamiek vul ’n vertrek.

      Dis net jammer dat hy haar ooglopend wantrou. Hy het haar vanaand byna onder kruisverhoor geneem en nogal aanstoot gegee.

      Jean kyk na die ligbane wat sy motor voor in die pad gooi. Hy was so nuuskierig oor die versorger dat hy wragtig huis toe gegaan het. Sy ma het hom nie verwag nie en hy kon sien sy was verbaas. Hopelik kon sy nie aflei dat dit die versorger is wat hom gelok het nie.

      Mia de Villiers se gedrag teenoor hom het net weer bevestig dat sy uitdagend en parmantig is. Sy klink darem intelligent ook. Wakker oë. Onopgesmuk. ’n Natuurlike skoonheid. Veral as daardie kwaai blos op haar wange uitslaan … Hy grinnik.

      Regina is baie anders. Van haar pragtig gestileerde blonde hare tot by haar stiletto’s, lyk sy altyd uiters gesofistikeerd. Sy bloos beslis nie maklik nie.

      Waarom vergelyk hy die vroue enigsins? Hy stel tog nie in die versorger belang nie. Sy moet net goed wees vir sy ma, wat baie broos is na haar dubbele verlies en ongeluk. Daarom het hy Mia de Villiers vanaand behoorlik uitgevra. Sy klink darem bevoeg, moet hy toegee …

      Maar indien sy nie haar kant bring en sy ma na behore versorg nie, is daar moeilikheid.