Ultrasatyn 2. Elsa Winckler

      Seer gaan sy kry. Pyn gaan daar wees. Maar sy moet nou probeer fokus op die les wat sy vir hom moet leer. So, hy wil ’n stemmige girl hê? Ha. Sy kyk af na haar lyf waar sy met net ’n bra aan op die kas sit. Maar hy kan sy hande nie van hierdie baie “onstemmige” girl afhou nie.

      Sy glimlag. Hy het tog iets om te leer.

      Teen die tyd dat hy die Paarl inry, sing sy lyf nog steeds en het die paniekerige gevoel van vroeër nog nie heeltemal verdwyn nie.

      Wat vanaand met hom gebeur het, het nog nooit vantevore gebeur nie. Hy is altyd in beheer wanneer hy by ’n vrou is. Hy kan al die tekens lees en weet wanneer ’n date hom saam huis toe gaan nooi. En alles wat daarna volg, is ’n netjies uitgewerkte choreografie.

      Elke aanraking is vooraf beplan, hy weet wat werk, weet waarvan vroue hou. En wanneer alles verby is, trek hy aan, groet en ry huis toe, sy gedagtes lankal weer by die volgende dag.

      Maar vanaand … Geeneen van sy vooraf uitgewerkte moves het eens by hom opgekom nie. Hy het op iets baie meer primitief gereageer. Instink het sy hande gelei, sy lyf het by sy brein oorgeneem. En beheer? Gmf. Daar was nie sprake van so iets nie.

      Gelukkig het hy uiteindelik op die paniek in sy binneste gereageer en weggestap. Hy is veronderstel om op hete kole te sit oor ’n verskeping pruime wat op pad is na Londen. Hy ontspan nooit regtig voordat hulle gehoor het hul kliënte is tevrede met die toestand van die vrugte wanneer dit daar aankom nie.

      Maar met die vroumens op sy brein is daar nie plek vir enigiets anders nie. En dis belaglik. Hy het ’n hele dag om hom voor te berei voor hy haar weer môreaand sien. Die belangrikste is dat hy nie weer soos ’n verdomde skoolseun op sy eerste date reageer nie. Magtag, hy is darem al dertig.