Paartjies wat wil skei, onthou glad nie hoe gelukkig hulle in die begin was nie. Hulle moes tog in ’n stadium verlief gewees het, want hulle het uitgegaan, mekaar in ’n groep van ander mense uitgekies, besluit om te trou, kinders gekry, saam ’n huis gekoop. Ek bedoel, dit is alles dinge wat ’n mens nie net sommer met enigiemand doen nie. Nee, ons doen sulke dinge slegs met iemand van wie ons in daardie stadium glo ons kan saam in die paradys woon.
Die gevaar is natuurlik wanneer die paartjie nooit hul paradysprentjie verander het nie. Hulle klou steeds vas aan hul happily-ever-after-fantasie, maar doen nie regtig moeite om hul paradys-ontmoeting te beskerm nie.
As ek nie die goeie ou dae kan onthou nie, voel dit altyd soos ’n ongeluk wat wag om te gebeur.
Dit is soos ’n tweesnydende swaard. As ons gaan vasklou aan die idee dat ons vanselfsprekend altyd so verlief gaan voel, want ons is mos sielsgenote, wag daar ’n bitter groot ontnugtering op ons. Sonder hierdie “spontane” verliefdheid aan die begin, sou ons natuurlik baie langer enkellopend gebly het. Kom ons raak sommer nou ontslae van die idee dat hierdie paradys-ontmoeting, hierdie “spontane” verliefdheid wat vanself uit die niet gebeur, vir ewig gaan hou. Want nou, ’n paar jaar later in die loop van die ontnugtering, kom ons agter dat daar niks vanself en spontaan meer aan ons gevoelens vir mekaar is nie. Die dinge wat so maklik, vry en spontaan in die begin gekom het, is nou so ’n groot uitdaging; dit is nie eens die moeite werd om daarvoor te wens nie. Soveel paartjies het al vir my gesê in die begin van hul huwelik was die fisieke liefde en seks fantasties, volop en van albei kante, maar nou is hul maats kouer as die Suidpool.
In die begin het ons ure na mekaar geluister, mekaar diep in die oë gekyk en ongevraagde spesiale dingetjies vir mekaar gedoen, maar nou is dit elke persoon vir hom- of haarself.
Wat het gebeur? Waarheen het die paradysprentjie verdwyn, waar alles net maklik en volop en sonder moeite was? Waar het ons verliefdheid heen gegaan?
Nou sit ons met liefde vir mekaar, maar daar is niks spontaan, vanself of instinktief daaraan nie. Dit is ’n werkwoord, nie meer ’n gevoel nie. Dit is werk. Dit is ’n moet-doen en nie meer ’n plesier of wil-doen nie.
Enigeen wat al tuinwerk gedoen het, sal verstaan dat dit moeite, tyd, energie, geld en vuil hande en knieë kos om ’n mooi tuin te kweek. Kom ons kyk weer hoe het Adam en Eva begin. Hulle is in die tuin geplaas. Die tuin was reeds daar. Hulle het die vrugte gepluk van iets wat hulle nie self geplant het nie.
Wanneer jy nuut in iemand se lewe instap, of dit nou jou sielsgenoot was of skelmpie is, word jy ook in daardie persoon se paradys geplaas. Jy pluk ook die vrugte van iets wat jy nie geplant het nie. Jy stap in ’n vreemde persoon se lewe wat vooraf voorberei is deur lewensomstandighede en vriende, familie en vorige kêrels en meisies. Jy stap in en pluk die ryp vrugte van verliefdheid. Jy word binne daardie persoon se paradys geplaas, sonder dat jy enige werk daarin gesit het en die gevoel is dadelik daar. Die liefdesvlam brand hoog, die chemistry is reg. Die appels vlieg van die boom af en die vyeblare word afgeskud.
Dit is waar verliefdheid sy spontane geluk wat sommer net vanself kom, vandaan kry. Moenie onder die waan verkeer dat jy vir ewig “verniet” in die paradys mag leef nie. Jou taak is om dit te bewaar, te bewerk en te beskerm.
Dit is natuurlik ’n baie selfsugtige vorm van liefde, want dit is net een waar jy vat en vat, maar nooit bou, plant en bewerk nie. Onthou dit as jy daaraan dink om by ’n affair betrokke te raak. Dit is maklik om ’n beter persoon te wees as die aap wat haar seergemaak het of ’n beter lover te wees as die vrou wat seks vir hom geweier het. Jy verdien niks daarvan nie. Jy is soos ’n toeris in ’n ou stad. Jy neem foto’s, jy gebruik die openbare vervoer, maar jy het geen rol gespeel in die bou van daardie stad nie. Aan die einde van die vakansie verlaat die toeris weer die stad en los die stad leër en meer verwaarloos as wat hy hom gevind het. Staak dit.
Die liefde wat die moeite werd is om boeke oor te skryf is die liefde wat jy pluk danksy harde werk, aandag, vertroue en liefde wat jy in jou maat se lewe belê het. Moenie dat die vrugte van iemand anders se werk jou flous nie. Jy is nie ’n liefdesdief nie. Jy is meer werd as dit.
Daar is twee verskillende maniere hoe julle in mekaar se paradys geplaas kan word: ’n gesonde, ryp manier en ’n ongesonde, vrot manier. Daar is baie enkellopendes wat my boeke koop en aanlyn kursusse doen om hulle voor te berei en “ryp” te maak vir hul toekomsverhoudings. Dan is daar mense wat beskadig uit vorige verhoudings stap, wat kwesbaar is vir die rebound-verhouding.
Ons hoor baie hoe ons ons moet “uitspaar” vir die huwelik, maar nooit dat ons ons moet voorberei daarvoor nie. Hoekom moet ons? As ons ons sielsgenoot ontmoet, sal alles mos maklik, vanself en salig gelukkig wees. Dalk moet ons begin om mense voor te berei op die liefde en hulle nie net uit te daag om daarvoor te wag nie.
Die meeste affairs broei uit ’n vrot paradys uit. (Maar meer hieroor in die volgende hoofstuk.) En wanneer twee mense wat albei vrot paradyse het, mekaar ontmoet, is die potensiaal daar vir ’n witwarm affair wat verwoesting saai oral waar dit soos ’n veldbrand versprei.
Of jy nou met ’n ryp of vrot paradys in mekaar se lewe stap, die sparks, die connection, die aha!-oomblik, die hoop, die avontuur, die paradys is altyd oombliklik. Dit is wonderlik en goed wanneer twee enkellopendes mekaar so vind, maar dit word ’n heeltemal ander storie wanneer ’n getroude persoon ’n ander getroude persoon so ontmoet. Die love at first sight-ontmoeting is so belangrik om te verstaan, want dit is op presies dieselfde grondslag dat affairs begin. Die fokus was nog altyd op die prins op die perd, die sletterige sekretaresse, die breë “vriend”-skouer om op te huil, maar nooit op my en jou nie. Wat dan nou van die individu? Die ander persoon is maar net ’n karakter in jou lewensverhaal wat hom of haar en die nuwe storielyn vanself “uitspeel”.
Die kuns van ware geluk in die lewe en in jou huwelik en sekslewe, en die hoofdoel van hierdie boek is om ontslae te raak van hierdie “vanself-liefde” en illusie van verliefdheid, en beheer te begin neem oor jou lewe sodat jy dit met gesonde keuses meer doelgerig kan bestuur.
Dit begin altyd met die EK
Ek het julle vertel van my en Janet se paradys-ontmoeting en ek twyfel of daar meer sprake van liefde met die eerste oogopslag kan wees as in ons geval. Hoewel dit vir ons gevoel en vir almal rondom ons gelyk het asof alles spontaan en vanself tussen ons gebeur het, is dit nie heeltemal waar nie.
Ons is in mekaar se “reeds bestaande paradyse” geplaas. Die vrug, die gevoel, die verliefdheid was dadelik beskikbaar, maar slegs omdat sekere dinge vooraf gebeur het. Dit is belangrik om te verstaan, so ook wat affairs betref. Geen affair gebeur net vanself nie. Dit voel dalk vir jou asof hierdie gevoelens en emosies vir hierdie skelmpie van nêrens en vanself in jou lewe opgeduik het, maar dit is nie waar nie. Julle het in mekaar se reeds bestaande paradyse ingeloop.
Janet het van jongs af geweet wat sy in ’n man soek. Sy het nie haar tyd gemors met enigiemand wat nie aan haar hoë standaarde voldoen het nie. En dit was nie asof daar nie ander mans (in daardie stadium seker nog seuns, want ons het baie jonk getrou) was wat in haar belanggestel het nie. Maar vir hulle almal het sy haar neus opgetrek en gedink “ek gaan nie my paradys oopmaak vir hierdie slang nie”.
Ek, aan die ander kant, het my voelers oral probeer uitsteek waar ek kon (hoewel my probeerslae maar baie amateuragtig was). Dankie tog vir die feit dat ek maar ’n skamerige introvertseuntjie was, anders sou ék die slang in die verhaal gewees het. Net voordat ek Janet ontmoet het, het ek uit ’n verhouding gekom wat baie van my happily-ever-after-fantasie-illusies verbreek het. Ek het die idee van “die een” laat vaar. Ek was so moeg om verlief te raak op elke nuwe meisie wat ek ontmoet het dat ek besluit het, ek gaan nou maar net in die bondel vry en basta met die hele konsep van “wag vir jou sielsgenoot”.
Op pad na hierdie einste partytjie het ek dit my missie gemaak om daardie aand lekker te vry, sommer met die eerste gewillige