Hul het met lis my plaas van my gevat,
my adel weggeneem en in die stad
stink krotte en vuil werk aan my gegee:
fabrieke, klerewas en hardepad.
ROOIDAG
Nou is ek nog verkoper van koerante
maar eendag sal ek een woord skree na alle kante
om my ontnome erfenis te kry –
veel meer as goud en diamante.
MASSA
As enkelinge toon ons groot genade
aan die vyand, maar as massa op parade
stoot ongekende magte ons tesaam
tot wraak en gruweldade.
GEBED
Wat kan ons anders doen, o God,
want in ons is daar ook ’n stuwing tot
vrywees en ’n eergevoel? Wat anders
na die vernedering en spot?
Bloedrivier, 1938
Bo kleur en tyd
vlam hierdie môre
oop in ewigheid.
En teen ’n rooie daeraad
sing wit-gerokte kore
oor ’n volk
nou in herdenkingsdaad
opnuut gebore.
En eenkant teen ’n helling peins
’n Zoeloe
oor ’n ryk reeds lank verlore.
II
Môre-uur
Uit watter duisternis het ek ontwaak
nou dat die lig
my oë seermaak
en die eerste kier soos ’n late vuurvlieg
tussen verwarde brame loswieg?
nou dat die drome in my
sku teruggly
soos slange,
terug na die oop monde
van donkere gange?
Bede
My hart deur vele liefdes reeds verwarm
kom nou na jou so uiters arm
aan geloof, maar met die klein gebed
dat jy my van ’n voorgevoelde ondergang sal red,
dat jy na al die droom-vervreemde en verbroude,
aan my ’n skoner drif sal gee; en met die bloue
weerlig van jou liefde en jou toorn keer
my na die stilte van gedagte weer.
Naaldekoker
Ek is die grys skrik
wat soek tussen biesie en klip
na water, soek na my beeld in jou
met die trillende spel tussen vlug
en skielike self-aanskou.
Bouquet
Ek stuur aan jou
’n ruiker rose
in fyn papier gevou;
dit gee aan my ’n eindelose
kalm gevoel;
want na gisteraand voel ek miskien
sal jy my nie vandag wil sien.
Ek stuur aan jou
die vlekkelose
half-oop rose.
Rodar en Yrsa
Rodar, die trotse, het met elke lied,
of diertjie wat hy vang langs bos of bult,
Yrsa sy heidenhart ru aangebied
sonder ’n mededinger ooit te duld.
Maar tog het hierdie liefde haar gekwel . . .
tot sy een aand toe Thor deur takke ruis,
as ’n bekeerde skugter hom vertel
van Christus en Sy sterwe aan ’n kruis.
Vol agterdog het hy wild opgespring:
“Ek deel my liefde nie,” en met die spies
onmagtig teen dié vyand haar gedwing
om hom óf die Gekruisigde te kies.
Toe gaan hy eensaam weer sy eie gang
en snikkend het sy snags na hom verlang.
Voorwinter
Ek mis jou losgestorte hare teen
my hals in hierdie kwynende seisoen;
ek weet vereensaam in die nag alleen
hoeveel ek nog vertrouelik wou doen.
As strakgespanne palmvingers tril
en bome nie meer blad of bloeisel dra,
maar alles kaal word en die nagte kil
dan brand in my die rooi poinsettia.
Hooft
Sy verse het met swier en groot getal
maar ook kunsmatig soos ’n parkfontein
se waters oopgeruis tot skone val
van ewewig en klank en kleur en lyn.
Die druppels het geblink soos blou kristal
waarin die lig van Griek en die Romein
se nuut-herrese son uit verre dal
’n rooi deur die versproeide woorde skyn.
Veel woorde het hy so gestort – al was
dit soms met waan, weet ek dit moes gebeur
omdat my denke ook verskole hou
onder die vorm, deursigtig soms soos glas,
onder die wind-bewoë waters deur
altyd die sku gestalte van ’n vrou.
Verlange
Hoe langsaam is die aande sonder jou
as alles in die stiltes doelloos lyk
en ek uiteindelik ’n boek oopvou
maar ure na dieselfde woorde kyk,
totdat ek weet wanneer ek so alleen
verskeie beelde uit myself opwek,
voer siel en siel bo alle skeiding heen
tog soms ’n woordelose tweegesprek.
Van al my vriende in die stad verskuil
en hulle samekomste luid en leeg,
word ek ’n eensaam afgeslote kuil
wat net in dieptes van myself