Ek’s verskriklik dom, sê sy, Ek mind niks.
Jy’s ondankbaar, sê die dokter, Ons gee jou ’n tweede kans. Klim op jou trein en begin voor.
Ja, sê die meisie, Life’s an oyster. Sluk hom heel.
Ek sê, En my tattoo?
Jy’s nou uitsonderlik, sê die dokter, Dan maak ek my merk.
Ja, sê die beeldskone meisie, Is net ietsie vir keeps. O, hulle gaan freak oor jou!
Mooi loop, sê Dokter Seager.
Ou blompot, sê die meisie.
Toe’s ek op die trein. Ek begin voor. Ek ry langpad tot by anderdorp. Ek loop soek my ouerhuis. Eers moet ek regmaak wat verkeerd was, dan vat ek weer die lewe.
Ek klim af op Ma se dorp, eerste keer in tien jaar loop ek die ou pad, verby al die plekke van kleintyd, elke seer kol. Maar nou’s ek mooi, ek loop regop, trap trots soos ’n koetsperd. Tot by die voordeur, klop drie keer. Nou wag ek vir die oopmaak, die stilte van skok, en dan Ma wat skree.
Daar’s niks. Ek klop weer.
Dis tjoepstil.
Ek maak die deur oop. Alles lyk nog soos daai tyd. Ek loop af met die gang, die prins is terug.
In die kombuis staan Ma met ’n byl. Jy moet uitkom! skree sy, Die toiletpapier is op!
Ek sê, Ma, dis ek.
Dit ook nog, sê sy, Draai jou gat! skree sy, Ek kap die hele spul af!
Ek sê, Ma, ek was tien jaar weg!
Regtig? sê sy, En wie’t jou toe gekry? Willem! skree sy, My kop wil bars, ek waarsku jou!
Ek sê, Hoe lyk ek vir Ma?
Soos ’n pou met ’n perm, sê sy, Staan syntoe.
En toe kap sy met een hou die kombuiskas uit die muur uit. Hele vloer is vol breekgoed. Heel onder lê my pa.
Hello, Stevie, sê hy, Het jy sigarette?
Ek sê, Wat maak Pa in die kas?
Ek rus bietjie, sê hy, Sy maak my klaar.
My ma lig weer die byl. Dis tyd! skree sy, Gaan jy papier koop of nie?
Man, kak in die tuin, sê my pa, Die bure is met vakansie.
Wak! slaat my ma ’n gat in die vloer.
Ek gaan nou loop, sê ek.
Nee, bly vir die begrafnis, sê sy, Ek gaan hom vandag vermoor.
Onthou net, sê my pa, In die tronk moet jy saamstort.
Ma laat val die byl en gryp haar arms. Ek ontsnap weer, sê sy.
Ek sê, Wat praat julle? Waar was Ma?
Ag, Pappa, sê sy, Kry net papier, ek moet oes.
Raai wat eet ons vanaand? sê my pa, Gaan jy mash of maak jy tjips?
Ek sê, Ma, ek het kom vrede maak.
Jy lyk mooi, sug my ma, Ek het ook probeer, maar jou pa’t my nooit weer gevat nie. O, ek haat dit so met die kaalhand, ek soek papier.
Toe buk sy en druk haar hand onder haar rok in. Haar mou skuif op.
Op die boarm sit ’n blommetjie. Ek staan net daar.
Eina, sê sy en kom regop, In haar hand hou sy twee aartappels.
Kry die pot, sê sy, Ons eet mash.
The Party
It was a cold and windy night and I was back in town.
I was walking down the road, walking against the wind, bulging in my Levi’s, rippling in my sweat shirt.
I was on my way to the flat when I said to myself, Stop! Where are you going? The night is young, make it yours!
I turned at the corner. There was a party at Accommodation and Ladies’ Bar.
I could hear them, laughing, drinking, like the world was theirs.
I pushed the doors open. I walked up to the counter. I said, Howzit, man!
O fok, skree die barman, Dis papgesig!
I said, Hey buddy, no jokes. Gimme a Scotch.
On the rocks? he said.
I said, Cool.
It was time to make my move. I turned around. Two girls were sitting at a table. I walked up to them. I said, Yoh. Wanna feel my fan belt?
They looked at me. No thanks, they said, We’re gay.
Ek dink, OK, ek ook. Ander tafel.
Sit twee queens met kuiwe.
Hi, I said, I’m Stevie.
Hi, they said, We’re involved.
I turned around. I said to myself, Handsome, this is a test. Step outside, take a breath, come back and do what you have to.
Uit by die deur. Hier onder ’n straatlig staan die beeldskone meisie. Haar rok is so kort, lyk of sy twee keer smile.
Ek sê, Wat maak jy hier?
Skep lug, sê sy. Het al twee gehad.
Ek sê, Whiskeys?
Mans, man, sê sy, En dis nou eers nege-uur.
Ek sê, En waar’s die dokter?
Werk, sê sy, Dis mos al wat hy ken.
Ek sê, Nou wat maak jy met ander mans? Ek kon mos sien hoe kyk jy na hom.
Aan my sal hy nie vat nie, sê sy, Ek’s mooi gebore.
Sy gaan sit op ’n bankie teen die muur.
Maar vir jou’t hy darem goed bewerk, sê sy.
Ek sê, En nou’s ek hier en niks gebeur nie. En ek’s dan mooi.
As jy dit nie glo nie, glo niemand dit nie, sê sy, Jy was te lank verskrik. Die bang sit in jou oë. Mens ruik jou kop vir myle. Dis vol van daai watse goed.
Ek sê, Gedagtes.
Ja, sê sy, Dit maak jou desperate. Mense soek nie dit nie. Hulle’t lus vir pret en TV.
Ek gaan sit ook op die bankie.
Ek sê, En jy?
Hou my besig, sê sy, Kop is leeg.
Oop gaan die kroeg, uit kom ’n man. Hy wikkel sy sleutels.
O, smelt my ys, sê die meisie, Hy’t ’n Mazda.
En floep! val sy in sy arms.
Ek sê, Waar gaan jy nou?
Sy loer so oor sy arm.
Mooi met gevoelens, ore met blomkool, dis alles dieselfde, sê sy, Moet net nie dat die dokter hoor nie, hy sal uitfreak!
En daar sit ek langs die pad.
Ja, loop! skree ek, Loop soos al die ander! Ek bly net sit! En môre by die werk bly ek net sit en ek lek my seëls. En dan gaan sit ek by my flat! En dan kom sit ek teen die muur! Ek bly sit teen elke muur in die wêreld!
Iemand gaan my raaksien.
Epilogue
Last night the world witnessed something wonderful.
From different parts of the globe came reports of the sightings.
Some say it was a man, some say it was a woman. Many claimed they saw it in a dream.
It had an unusual face, said