Vaselinetjie. Anoeschka von Meck

huil en Vaselinetjie gril vir die donker taaierigheid in haar hare en tande.

      Mevrou Claerhout staan en kyk net met haar hande in haar sye. “As julle mekaar wil uitwis, doen dit. Julle poppies sal ondergaan voor julle mý tot ’n val bring. Ek is nie julle speelmaat nie en ek is ok nie gister gebore nie,” sê sy en dit voel vir Vaselinetjie of sy reguit na haar kyk. “Julle sien my nie weer voor môreoggend nie. As ek nou hierdie woonsteldeur agter my sluit, kom ek nie weer uit nie, al hoor ek ook wat. Dit kan ek julle ’n briefie voor gee, come hell or high water. En wanneer ek môre my woonsteldeur oopmaak, verwag ek dat hierdie hele storie uitgeklaar moet wees. Julle is nie die enigste skepsels met human rights nie. Het julle my?”

      Met dié slaan sy haar woonsteldeur agter haar toe en Vaselinetjie staan gevries en luister vir die tweede maal na die draai van ’n sleutel in ’n slot.

      Sy skuifel ongemerk agteruit na waar haar tas nog in die sitkamer staan. Wie slag vir wie? Sy gaan haar tas as skerm gebruik.

      Niks gebeur egter nie. Die kinders is al klaar weer uitgekuier met die drama. Almal raak met hulle eie goed besig. Die grotes skree oor en weer wie watter bad deps asof niks gebeur het nie. Niemand steur hulle aan Vaselinetjie nie. Sy sleep haar tas na kamer 2 en tot by die enigste oop bed.

      “Wat kyk jy, hè? Het jy ’n entjie?” Een van die groot meisies wat ’n voorbok in die geveg was, kom in met die broodmes in haar hand. Sy het shortie pajamas aan en is baie mooi, behalwe vir ’n lelike letsel wat van haar een mondhoek oor haar ken loop. Vaselinetjie hou haar oë op haar tas en skud net haar kop.

      Die meisie loop na die hoek van die kamer waar die oranjekop nog kreunend op haar bed uitgestrek lê. “Eat me, Pizzaface!” skree sy koggelend en druk die broodmes skuins deur haar panty se rek.

      Onder in die gang lag die mannetjieswyfie hard. Sy slaan in die verbyloop met haar belt teen die muur van elke kamer, want al die deure is afgeskroef.

      “Daai teef wat haar verbeel sy’s Miss Universe is Tara Papadopoulos,” fluister ’n stemmetjie. Vaselinetjie sien nou eers daar’s iemand wat tussen Pizzaface en die volgende bed op die vloer skuil.

      “Tara rek net haar bek as sy haar butch kamermaat by haar het, en Denise Toolo probeer gatkruip om by die wittes in te wees en ons almal weet presies op watter manier,” fluister die stemmetjie verder. “As jy in hierdie kamer ingedeel is, beter jy vannag nie in jou bed slaap nie. Netnou kom daai bitches terug vir Pizzaface en dan sal hulle vir ons ook kry.”

      In die skemer kan Vaselinetjie uitmaak die fluisterstemmetjie behoort aan ’n meisie met kort swart hare en lewendige swart oë. “My naam is Lolita, maar almal hier noem my Puck. Dis omdat ek in ’n Shakespeare-opvoering was. As ek eendag ’n seuntjie het, gaan ek hom ook so noem. Jy moes al oor die interkom by die skool gehoor het hulle roep my gedurig. Ek’s omtrent die enigste van die kinderhuiskinders wat gevra word om boodskappe oor te dra. Seker oor ek kan Engels praat. Do you speak English?”

      “Nee,” fluister Vaselinetjie. Sy’s te bang om die lig aan te skakel en probeer in die donker uitpak. Puck praat volstoom sonder om tussen haar sinne asem te haal, maar so sag dat Vaselinetjie moet konsentreer om te hoor.

      “Pizzaface, yo?” skud Puck aan die oranjekop. “Jy moet van hierdie bed afkom, hoor jy? Kom rol onder my bed in, dit sal veiliger wees, okay?”

      Pizzaface druk net haar gesig dieper in haar kussing in. Puck trek haar smal skouertjies op en wys vir Vaselinetjie dat hulle in die gang moet afsluip na die sitkamer, waar al die ligte reeds afgeskakel is.

      Sy sê die beste slaapplek vannag sal onder die studiebanke wees, naaste aan die gordyne waar dit die donkerste is. Puck laat Vaselinetjie dink aan ’n muis wat slim op stil voetjies sluip. Sy sien hoe Puck ’n blik Doom onder die kombuiswasbak uithaal en voor by haar hemp insteek.

      “Dis om hulle mee in die gesig te spuit as hulle kom skoorsoek. Dit kan jou blind maak. Vir altyd.”

      Lank ná Puck al vas aan die slaap is, lê Vaselinetjie nog na die pote van die stoele en kyk. Die sekuriteitsligte skyn in bane deur waar die gordyne nie dig genoeg toegetrek is nie. Sy luister na al die klanke in haar nuwe eenheid. Hoe iemand toilet toe gaan sonder om dit te spoel ná die tyd.

      Uit die laaste kamer, die enigste een wat nog ’n deur het en wat die Holiday Inn genoem word omdat dit die beste kamer in die huis is, kom musiek. Net die prefekte en die hoofmeisie mag elektrisiteit vir haardroërs en CD-spelers gebruik. Tara is die hoofmeisie, so sy mag. Denise Toolo is haar lyfwag.

      Iewers in die nag skrik Vaseline wakker en stamp haar kop teen die tafel se rand van vinnig regop sit. Eers weet sy glad nie waar sy is nie, tot sy Puck se blinkswart hare in die maanlig herken. Puck prewel in haar slaap. “No, please Mommy, no!”

      Twee dae later hoor Vaselinetjie in die TV-kamer die afkondiging dat daar telefoon vir Pizzaface is. Sy herken Tara Papadopoulos se stem. Prefekte mag ook die interkomstelsel gebruik as daar nie ’n huismoeder naby is om ’n afkondiging te maak nie.

      Vaselinetjie voel onmiddellik dat iets skort. Dis ’n lieg, een of ander tipe lokval. Mevrou Claerhout lig haar kop van die tydskrif wat sy besig is om te lees. Haar gesig wys dat sy presies dieselfde dink, maar dat sy niks daaraan gaan doen nie. Sy staan op en loop na haar woonstel, waar sy die deur agter haar toetrek.

      “Jeeha, dis vir my, dis my nefie!” storm Pizzaface by die agterdeur in en by Vaselinetjie verby soos ’n kameelperd op spoed sonder dat sy haar kan keer. Iemand het vir Vaselinetjie gefluister dat Pizzaface se nefie ook haar boyfriend is, maar sy glo dit darem nie. Jik!

      Vaselinetjie kyk benoud rond of sy nie iewers vir Puck gewaar nie, maar daar is niemand in die boonste gang wat sy kan vertrou nie. Sy spring by die trappe af en hardloop verby die sekretaresse na meneer Hefner se kantoor. Maar sy deur is toe.

      Nog voor Vaselinetjie by die maatskaplike werkers se kantore onder in die gang kom, hoor sy die dowwe paf-paf-geluide wat sy nou al so goed ken. Haar binneste ruk toe sy om die draai kom, al het sy die ergste verwag.

      Tara se makkers hou vir Pizzaface by die tiekieboks onder in die hoek vas terwyl Tara haar met die vuis bydam. Pizzaface hyg asof haar wind uit is en Tara stamp haar hard met ’n opgeligte knie tussen die bene. Denise Toolo se hand is oor Pizzaface se gesig en mond gedruk sodat sy net ’n hoeserige gesteun uitkry. Uitgeplukte bossies oranje hare lê oral op die vloer.

      Vaselinetjie se bloed kook oor haar brein en sy vergeet skoon van haar bang vir die groot meisies.

      “Hou op! Stoppit!” gil sy en bespring Tara van agter af. Sy kry haar aan die kop beet en die hoofmeisie steier vorentoe in die tiekieboks in. Vaselinetjie weet nie meer wat sy doen nie, sy weet net as sy nou ophou, gaan hulle háár bloed van die mure moet afwas. Sy voel haar hande om Tara se keel, maar sy wurg haar nie. Sy grawe in sagte vleis in om haar lugpyp uit te ruk.