Sewende somer. Helen de Kock

leun effens na regs om beter tussen die sambrele deur te kan sien. Die man staan met sy rug na haar toe en sy hande maak wye gebare soos wat hy beduie. Loekie lag oopmond, en net toe buig die man vooroor en die son vang sy blink blonde hare. Esther skrik so dat sy byna dadelik wegkyk. Haar gedagtes verlaat haar, swenk soos voëls in vlug en kom sit weer.

      Dis Zach! Kreet haar hart impulsief.

      Dis sy ewebeeld, sug haar verstand.