Skrapnel. Irma Venter

      Sarah skud haar kop. Sy maak die rekenaar toe en begin haar stewels losmaak.

      “Ons is al hierdeur. Hulle gee nie om nie. Hulle sou dit dalk vir geld gedoen het, maar hoeveel is genoeg? Tienduisend? Meer? Ek sou heeltyd moes wonder of hulle nie ’n beter deal by die Zama-Zamas sou soek nie. Daar is ’n groot verskil tussen hoe ver jy sal gaan vir geld en hoe ver jy sal gaan vir liefde.”

      “Soos jy – wat al die pad Lagos en Moembai toe vlieg om my te kom haal.”

      Sy sê niks, maar daar slaan rooi vlekke in haar nek uit. Is sy kwaad? Of uitgevang? Sy staan van die lessenaar af op, kaalvoet en selfs nog korter, en haal iets uit haar rekenaarsak.

      “Hierso. Dis dalk goed as jy dit vuilvat en deurblaai.” Sy sit ’n paspoort langs my neer.

      Ek maak die groen boekie halfvol visums oop en lees die naam op die laaste bladsy: Elizabeth Gouws. Nog ’n nuwe naam. Die hoeveelste is dit nou al?

      “Wat het ek in Hongkong gedoen?”

      “Jy besit ’n toerbesigheid. Jy reël eksklusiewe toere vir mense met baie geld.” Sy wys na die paspoort. “Jy reis baie.”

      “Elizabeth,” proe ek die naam in my mond.

      “Is dit okay?”

      “Elizabeth was my ouma se naam. My ma se ma.”

      “Is dit goed of sleg?”

      Sy wag nie vir ’n antwoord nie, loop badkamer toe en draai die stortkrane oop. Maak die deur toe.

      Ek staar na die blonde vrou op die paspoortfoto. “Dis ’n goeie naam,” sê ek, al weet ek Sarah kan my nie hoor nie.

      My ouma het vir my ma gesê Hendrik Kroon is slegte nuus die dag toe sy hom ontmoet het. Hoe anders sou my lewe nie gewees het as my ma vir haar geluister het nie.