In Deuteronomium is Moses nog steeds besig om die volk te vermaan om die Here alleen en voluit te dien. Vals profete en ander mense wat afgodediens bepleit, moet summier tereggestel word. Dalk sal dit die volk op die regte pad hou. Ongelukkig het dit toe nie gewerk nie. Miskien omdat dié wette nie noukeurig toegepas is nie, of miskien omdat die mens se sondigheid hom nie laat afskrik nie.
Wat is die beste manier om die misdaad in ons land te bestry? Meer tronke bou? Meer wette? Meer diefwering en meer veiligheidswagte? Sal ’n kragtige herlewing nie ’n beter oplossing wees nie? In die Transformations-video word vertel van streke in Suid-Amerika waar misdaad verdwyn het en tronke leeg staan omdat mense se harte verander het. Ook in die groot herlewing in Wallis het die polisie skielik sonder werk gesit, en het toe maar kore gevorm wat in die gemeentes kon gaan optree.
GEBED: “Here, ons bid U om weer ’n kragtige herlewing te stuur.”
Lees vanaand in Deuteronomium 14:1–21 hoe die volk van die heidense volke moes verskil, selfs in hulle dieet.
Dinsdag 24 Januarie
Lees Deuteronomium 14:22–29.
Die beste belegging
As jy dit doen, sal die Here jou God jou voorspoedig maak in alles wat jy aanpak (Deut 14:29).
“Waar is die beste plek om my pensioengeld vir my oudag te belê?” het ek gewonder toe die tyd vir aftrede naderkom. Mense het met allerhande voorstelle gekom, soos: “Vaste eiendom gee die beste sekuriteit, want niemand kan grond wegdra nie.” So gesê, so gedaan, en toe gaan die beleggingsmaatskappy bankrot en alles is daarmee heen, vaste eiendom of nie. Swak belegging!
In Moses se dae was daar geen pensioenskema nie. Elkeen moes maar vir homself voorsiening maak, want daar was geen banke nie. Dit het dus maar swaar gegaan met weduwees en wese wat nie eiendom besit het nie, en dus nie kos kon produseer nie. Die Leviete het ook nie plase gekry nie, maar moes lewe van die tiendes van die ander Israeliete, omdat hulle die volk moes onderrig in die wet van die Here (Num 18:24). Elke Israeliet moes dus ’n tiende van sy aanwas, diere en gewasse, aan die Leviete gee.
Ons lees egter ook van ’n tweede tiende wat hulle moes gee – hierdie keer net van die graanoes (Deut 14:22). As hulle ’n goeie oes gehad het, moes hulle dié tiende verkoop en die geld na die tempel neem, waar hulle weer kos kon koop, want hulle moes gaan feesvier voor die Here. Hulle moes ook die Leviete in hulle omgewing onthou, en hulle uit dié tiende help (v 27). Elke derde jaar moes hulle nie hierdie bydrae na die tempel neem nie, maar die fees by die huis hou, sodat hulle die weduwees en wese en vreemdelinge in die omgewing daarmee kon seën. Só kon hulle dan weer op hulle beurt staat maak op God se seën (v 29).
GEBED: “Here, help my om die behoeftiges in ons omgewing te seën uit alles waarmee U my geseën het.”
Lees vanaand in Deuteronomium 15:1–11 hoe die Here voorsiening maak vir die armes in die land.
Woensdag 25 Januarie
Lees Deuteronomium 15:12–23.
Goeie armesorg
Maar wanneer jy hom vrylaat, moet jy hom nie met leë hande laat gaan nie (Deut 15:13).
“Wat help dit dat ek geld aan die bedelaars gee – hulle sal dit tog net weer gaan uitsuip,” is die algemene gevoel onder dié van ons wat meer bevoorreg is. En daar is nogal goeie rede om so te voel, want iemand wat aan drank of dwelms verslaaf is, kan nie anders nie. Maar is daar nie dalk ’n beter manier om die armes te help nie? Hoe help jy iemand om homself te help?
Alle Israeliete sou grond kry in die beloofde land. In die jubeljaar (hersteljaar) sou elke gesin weer sy grond terugkry as hulle dit vroeër weens omstandighede moes verkoop (Lev 25:10). Maar hierdie grondhervorming sou niks beteken as daardie gesin nie ook saad en vee en ander benodigdhede gehad het om sinvol te kan boer nie. En dit is waarvoor die Here in vandag se gedeelte voorsiening wil maak. Dit kon wees dat ’n Israeliet homself weens omstandighede as slaaf moes verkoop. Maar hy mag nie ’n slaaf bly nie, tensy hy dit so verkies (Deut 15:16). Elke sewende jaar moes alle Israelitiese slawe weer vrygelaat word. En die volk moes dan behoorlik voorsiening maak deur hom te help om weer met waardigheid te kon voortgaan.
Feitlik alle gevalle van grondhervorming in Suid-Afrika het tot dusver misluk. Die mense wat die plase gekry het, het net eenvoudig nie die vermoë gehad om dit winsgewend te bedryf nie. Hulle het ook nie die tienduisende rande vir diesel en kunsmis wat nodig is om ’n oes in te sit nie. Groot en winsgewende plase hou dus op om te produseer. Miskien moet ons na Moses begin luister!
GEBED: “Here, dankie dat U vir ons voorsien. Help ons om ander mense ook op die regte manier te help.”
Lees vanaand in Deuteronomium 16:1–12 oor twee van die groot feeste wat die Jode moes vier.
Donderdag 26 Januarie
Lees Deuteronomium 16:13–20.
Erken die Gewer
Elkeen moet ’n geskenk bring in die mate waarin die Here jou God jou voorspoedig gemaak het (Deut 16:17).
“Dit klink asof elke dorp deesdae sy eie fees het, volgens sy produkte, en daarom is daar ’n Pampoenfees, ’n Biltongfees, ’n Vleisfees en selfs ’n Mampoerfees!” Dit is alles pogings om die dorp te bemark en soveel moontlik besoekers te lok. Min dorpe hou egter godsdienstige feeste, soos die Israeliete gedoen het.
Drie maal elke jaar het al die mans (Deut 16:16) by die tempel saamgetrek om voor die Here fees te vier. Die Paasfees (v 1–8) moes hulle herinner aan die dag toe hulle uit Egipte weggetrek het. Dit was ’n plegtige fees van geestelike verdieping. Dit stem ooreen met die Paasfees wat ons vandag nog vier.
Die Pinksterfees was sewe weke later (v 9). Dit is blykbaar getel van die dag waarop hulle ná die Paasfees weer begin werk het. Die naam beteken Vyftig en het die begin van oestyd aangedui. Daar was groot vreugde oor die oes wat die Here voorsien het. Die Pinksterfees (Hand 2:1–2) was ook vir die kerk die begin van die eerste groot oes, toe drie duisend mense tot bekering gekom het.
Die derde fees was die huttefees (Deut 16:13). Dit was aan die einde van die oes, en dus ’n vreugdevolle dankfees. Dit moes hulle ook herinner aan die woestynreis, toe hulle vir veertig jaar in tydelike skuilings gebly het. Vandag word dit die Sukkot genoem, en dit word nog steeds gevier.
Christene het nog baie meer om te vier. Laat ons dus nie die feeste misloop nie, maar met groot vreugde die Here dank vir alles wat Hy in ons lewe gedoen het.
GEBED: “Dankie vir die vreugde wat U alleen kan gee, Here.”
Lees vanaand in Deuteronomium 16:21–17:13 hoe respek en gehoorsaamheid afgedwing is.
Vrydag 27 Januarie
Lees Deuteronomium 17:14–20.
Die geheim van ’n goeie regeerder
Dan sal hy hom nie bo sy volksgenote verhef en ’n haarbreedte afwyk van hierdie gebod nie (Deut 17:20).
“Onthou, as jy die president se stoet sien aankom, moet jy dadelik van die pad af trek tot hulle verby is. Hulle sal sommer op jou skiet as jy nie vinnig genoeg reageer nie,” waarsku iemand my in ’n buurland. Ek het dit destyds amusant gevind, maar sulke manewales gebeur nou selfs in ons eie land ook. Dis heeltemal anders as wat ons vandag oor die koning se optrede geleer het.
As ons vandag se voorskrifte met Salomo se optrede vergelyk, dan lyk dit ook asof hy nie regtig so wys was nie. Sy ongehoorsaamheid het tot sy ondergang gelei. Hy het op die ou end twaalf duisend perde besit, uit Egipte en ander lande (2 Kron 1:14–16). Hy het sewe honderd