Кочагыңа тартып сеңдердең дә
Чәчләремә куйдың битеңне,
Илаһи көч салдың йөрәгемә –
Мин алышка кердем ул көнне.
Алыштым мин салкын үлем белән,
Җәрәхәттән канга батсам да,
Җиңелмәдем, кисеп авыртудан
Аңым җуеп шактый ятсам да.
Син иңдергән шушы илаһи көч
Яраларым минем бәйләде,
Аягыма кабат бастырды да
Синле дөньяларга әйдәде.
Алып китте җиде катка менеп
Галәмнәрне гизгән чагыма –
Йолдыз нурын җыйган күзләремдә
Синең утлы гыйшкың чагыла.
Казанда бар бик зур шәхес
Казанда бар бик зур шәхес,
Ә үзе җитез, уттыр.
Аны Рәсәй илендә дә
Белмәгән кеше юктыр.
Бер карыйсың, шактый кырыс,
Сүзләр җитди, таләпчән.
Икенче бер караганда,
Әйтерсең бөек чичән.
Сүз дөньясын гына түгел,
Сәнгатьне дә белә ул.
Әмма башка юлдан китә
Зур иҗатка илткән юл.
Безнең шул нык зур шәхескә
Ходай биргән зур талант.
Хәйранга калып торасың
Альбомнарына карап.
Һәр фотосюжеты аның
Картинадан ким түгел.
Сихри фотоларын күргәч,
Урыныннан куба күңел.
Шушы матур табигатькә
Кереп китәсе килә.
Кайдан таба бу хикмәтне? –
Тик үзе генә белә.
Хезмәте гаҗәп катлаулы –
Җиңел диеп уйлама:
Аның күк яшәп кара син
Бүгенгедәй дөньяда.
Кайчан килмә, йөзе көләч,
Ягымлы мөнәсәбәт.
Кырыслыкны читкә куеп
Сөйләшүенә рәхмәт!
Бүген дә килгән идем, тик
Күралмадым бу юлы –
Сессиягә чыгып чапкан
Кафил Фәхразый улы.
Яулап алдың бугай
Гыйшкыма
Тукта! Кемнең йомшак тавышы бу? –
Йөгереп килдем шушы тавышка.
Игътибарны алган син икәнсең:
Шундый якын, шундый таныш та.
Телләреңнән бары гөлләр тамды,
Әйтерсең лә назда тирбәлдең.
Сүзең соңда, каерылып китеп,
Гармуныңны сузып җибәрдең.
Күңелләрем тулды шул мизгелдә –
Син һаман да йөрәк ярасы,
Гармуныңа кушылып, синең көйгә
Килде шунда шәрран ярасы:
«Җитте, зинһар, туктат гармуныңны,
Бәгыремә төшеп уйнама.
Онытты да бетте, ятка китте,
Юксынмыйдыр диеп уйлама».
Тавышыңны ишетеп йөгереп килдем,
Тавышың әллә канга сеңдеме?
«Буең белән түгел, уең белән,
Өең белән түгел, көең белән»
Яулап алдың бугай син мине.
Бөек җырчы иде илендә
Хәйдәр Бигичев истәлегенә
Олы шәхесләрнең берсе иде,
Бөек җырчы иде илендә,
Кайнар алкышлардан дәрман алып,
Йөз