Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью. Тарханова Флёра. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Тарханова Флёра
Издательство: Татарское книжное издательство
Серия:
Жанр произведения: Зарубежные стихи
Год издания: 0
isbn: 978-529-803530-9
Скачать книгу
кисә кылычтан.

      Хәләле һич тә сүндерми,

      Салкын көлгә дә күмдерми

      Йөрәгендәге утны.

      Шуңа да ялкаулык тотмый,

      Хәтта кырык эш куркытмый

      Рәис абый Даутны.

      Кайберәүләр көтсәләр дә,

      Кайчакларда этсәләр дә,

      Буйсынмый явыз котка.

      Торсын дип бар да җаеннан,

      Зур бәйрәме уңаеннан

      Иң изге теләкләр бездән –

      Наис белән икебездән –

      Рәис абый Даутка!

2003

      Милләт моңын халкым онытмас!

      Сары сагыш били күңелемне,

      Сәйдәш көен, җырын ишетсәм –

      Милләт рухы иңгән һәммәбезгә

      Аның моңы сеңде бишектән.

      Ул көйләрне гасыр дәвамында

      Оркестр һәм баян гына түгел,

      Күңел кыллары да уйнады.

      Моңга сусау безнең йөрәкләрдә –

      Милләт җаны аңа туймады.

      Кызыл Байрак – җыр һәм моң чишмәсе,

      Сәйдәш моңын шунда табасы.

      Татар эзе яткан һәрбер җирдә

      Салих Сәйдәш, Сара моңнарында

      Үссен иде милләт баласы.

      Каннарына яшьтән сеңеп калса,

      Бу чишмәне алар корытмас.

      Бары шулчак милли сагышларны,

      Милли хисләр, милли язмышларны,

      Милләт моңын халкым онытмас!

2008

      Моңнарыңны синең татып үстем

      Мәшһүр композиторыбыз Сара апа Садыйковага

      Моңнарыңны синең татып үстем,

      Шуңа да мин артык моңлыдыр.

      Күңелемдә кояш балкыса да,

      Моңлы җырлар гына җырлыймдыр.

      Әти, мәрхүм, синең көйләреңне

      Уйный иде өзеп, сыздырып,

      Күңелләргә ялкын өсти-өсти,

      Җанда өермәләр туздырып.

      Кемнәр генә сиңа табынмаган,

      Кемнәр генә сине белмәгән?

      Җир йөзендә, бәлки, юктыр татар

      Синең җырдан ярдәм күрмәгән19,

      «Тугайларым» диеп юксынмаган,

      «Сагыш»лардан яшен түкмәгән,

      «Акбүз ат»ка менеп бер чапмаган,

      Урамаган чиксез күкләрдән,

      «Көтәм сине» диеп өзелмәгән,

      «Йөрәк сере»н дуска чишмәгән,

      «Идел кызы»н мактап җырлый-җырлый,

      Моң эчмәгән «Җидегән чишмә»дән…

      Синең гомер берәү генә түгел –

      Һәр буында кабат калкырсың.

      Моңы белән җанны иркәләүче

      Якты йолдыз булып балкырсың.

      Әле дә яши безнең күңелдә

(Фәридә Кудашевага 90 яшьлек юбилее алдыннан)

      Без үскәндә һәр көн радиода

      Ургып торды моңнар агышы.

      Барсыннан да аеры яңгыраш белән

      Җанга, бәгырьләргә үтеп керде

      Сез былбылның серле тавышы.

      Ә мин, аны һаман көйли-көйли,

      Килеп җиттем гомер көземә:

      Сезнең кабатланмас сихри моңнар

      Ияртеп йөртте һәр чак үзенә.

      «Тавышың бераз охшаш», – диләр иде,

      Охшатырга тырышып җырлагач,

      Былбыл моңын һәр көн кабат-кабат

      Мөкиббәннәр китеп тыңлагач.

      Елатты да ул моң, елмайтты да,

      Өзгәләде сагыш-уй


<p>19</p>

Минем үземә, «Беренче мәхәббәт» җырын ишеткәннән соң, аерылган ярларның кушылуы билгеле.