КҮНДЕ. Әзіл шындық. СтаВл Зосимов Данасөзжазады. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: СтаВл Зосимов Данасөзжазады
Издательство: Издательские решения
Серия:
Жанр произведения: Приключения: прочее
Год издания: 0
isbn: 9785005084828
Скачать книгу
мен бір рет қолданылатын әйнекті алып, оны көпшіліктің назарына ұсындым.

      – — Че, қақпа? Құйыңыз?! – деп күлдім. Үшеуі мені бір уақытта құйып жіберді де, маған тағы да мұқият қарады.

      – — Сіз не қарап отырсыз? Ішіңіз! Мен стакан ұсынып, ішіп қойдым. Тыныштықты түсініксіз жолдас бұзды.

      – — Бұл тіпті арал емес, бірақ бұл қалай?

      – — Асс. – Сығандар растады.

      – — Ия… жоқ, жақсы, түскі аста,..

      – — Жақсы?

      – — Р-түбегі, морон. – Дэнді мазақтаумен түзетті.

      – — Иә. Сыған сығаны, сен не істеп жатырсың? – Жолдас назарын аударды.

      – — Куз Джабере, Вишма.

      – -Ал орысша? – деп сұрадым.

      – — Орысшаға аударма.

      – — Қараңыз, минуттық тыныштықты жойып, бір қолыңыздың саусағын созып, Жолдас, ал екінші қолын киіп, жұдырығын киіммен жауып тұрды, сол кезде сығандар толқынның бәрін қоздырып, бәрін қозғалтып жіберді. Су жертөле бөлмесінің кіреберісіндегі бағанадан пайда болды, толық ымыртпен жарықтандырылды, содан кейін ессіз бас және бір әйелдің ісінген тұмсығы пайда болды. Мұның бәрі асығыс емес.

      – — Ой, тозаққа?! – таңданбай таң қалды Жолдас.

      – — Бұл жерден кет!! – Дэн шараптың көпіршігінен тұрды.

      – — Әй, мәйіт!! – Сыған секіріп, Ұлка үшін бөтелкесін лақтырып жіберді. – Ой, күрес! – одан да қорқып, көпіршікті көтерді.

      – — Иә, мәйіт. – Мен сабырлы түрде қолдадым.

      Бузды басқа жерде жалғастырдық.

      Бір апта өтті. «Александр Невский Лавра» метро станциясының жанындағы бір никте Коп бубо кіріп, бізден алыс жерде тоқтап қалды, содан екі күзетші шығып, бізге қарай өте баяу жүрді. Біз Мәскеу қонақ үйінің бағанасында іштік. Бізде таңдау болды: не Лавраның қасиетті сумен сұйылтылған алкогольді ішу, бірақ әділеттіліктің қолына түсу; немесе әр түрлі бағытта қозғалыңыз, бірақ толып кетпеңіз және олардың жағдайын қалпына келтірмеңіз. Мен және бірнеше жолдастар бір-бірімізге қарама-қарсы жаққа қарай бұрылып, жиналғандардың көзқарастарын шашыратып жібердік.

      Олар Үлкен Серёганы қара көзімен алды, оның төменгі қабақтары лабияға ұқсайды. Оның ішетін серіктері. Мұның себебі кейінірек белгілі болды: мәйітті біз бұрын жыртуға тырысқан жертөледен шығару. Біздің мәйіт біз кеткеннен кейін, өз кезегінде, апта сайын жарты шеңбер жасап, әрқайсысының диаметрі екі жүз миллиметрлік жылу магистралінің жұмысына, қатаң орамалармен, орамаларға оралған және шыны талшықпен…

      Студенттік жатақханадан қыдыру қарсаңында шығарылған жергілікті емес студент біреудің лақтырған тақтасындағы жертөленің тереңдігіне көтеріліп, аяқтарын сулап, құбырға секірді де, толқын басылды. Жігіт мылжың жарықпен еденге көнбеді, ол мас күйінде жылу станциясының жағына құлап, аңдып қалды. Қасында жүзіп бара жатқан мәйіт жүгіріп келіп, тығызға кетті. Баланың құйрығына, мұрнына тигізу. Мәйіт қатып қалды. Таңертең қалың сәуле жігіттің демалуына да кедергі болмады. Ол ұйқысыздықтың жоғалған күндерін қуып жетіп жатты.

      – — Міне? – деп айқайлады Үлкен Серёжа.

      – — Иә. – полиция полковнигі жауап берді –