– — Сен не, мал, бізді масқара қылдың?? ол бүкіл метрода айқайлады және Гуманоидты сілкіндіруді жалғастырды. Лёха шыдай алмады және «маймыл қоянды» итеріп жіберді, ол жазықсыз тұрған жолаушыларды қысып, құлап, есегіне құлады. Құлаған халықтың тарапынан наразылық пайда болды. Тарзанның кесірінен оң жақта, содан кейін сол жақта тұрғандардың бәрі құлай бастады. Эскалатор менеджерінің тоқтауы тек жарақаттан құтқарылды, бірақ құлау күшін арттырды. Төменде кішкентай үйінді пайда болды.
Метродан бізді мазақ етті, ал Тарзан саусағымен.
– — Ал, кушу-уушуың қайда? – деп сұрады Гуманоид. – не, шмук, не болды?
– — Доғар, айқай. – деп айқайлады Тарзан, көзіне қар жауып. – Порт алған дұрыс.
– — Ғашықтар, шіркеу алыс па? – деп сұрадым.
– — Шығу. Көк шағылысады, күмбезді көрдің бе? – деп Лёханы көрсетті.
– — Ал, тозаққа өзіңмен бірге, оны қию қанша?! – Бізден оның Пекинге дейінгі қашықтықты көргенде таң қалдым.
– — Ештеңе емес, сіз шананы баладан алуыңыз керек, ал сізді ермек алады. – деп Тарзан байлады.
– — Сіз өзіңіз ақылсызсыз!! – Лех пышақтап, осылайша Тарзанның толқуын тудырды.
– -Сен әлі осындасың ба? Сіз шарап сатып алдыңыз ба?
– — Ал не үшін?! – деп сұрады Гуманоид кішкентай егеуқұйрықтарымен.
– — Есегіңде! Иттің иісі кетіп қалды! – деп Тарзанға тапсырыс берді.
– — Неге айқайлайсың, бұл?! – ренжіді Лёха.
Шынымды айтсам, менің ақшам болса, мен оған берер едім, бірақ мұндай жағдай тек Гуманоидта байқалды. Оның әрқашан ақшасы болған. Тек ол біз білмейміз деп ойлады және біз оны білеміз деп ойладық, өйткені біз әрқашан оның артында болдық.
Порт бөтелкесін ішкеннен кейін, Лех мұздатып, артымыздан жүрді. Тікелей тротуарға шыққан кезде біз енді алаңдамадық.
– — Ұятсыз!! – біз қатты, ескі дауысты естідік. Артына бұрылып, тротуардың ортасында жай ғана жазып жатқан Лехтің тұрғанды көрді, ол өтіп бара жатқан адамдарға мән бермейді. Тек оған қарт әжелер ғана ескерту жасады. Ол басқаша әрекет етті. Ол кезекшілікте кеңестік ашқышты шығарып, ұятты жасырмай, оны босатуды да тоқтатпастан, оны жақасынан ұстап, ашуды қолмен сипады.
– — Дәл қазір, ескі, мен көзімді жұмамын.
– — Лёха, тежегіштер. Ақымақсың ба? – біз оны тоқтаттық.
– — Ал сен онымен бірге?! Түсіру керек!! – Гуманоидтің жалаң аяқтарынан қашып бара жатқан кемпір айқайлады, қашып кетті.
– — Сізді ату керек. – және біз Лёханы қолтықтан ұстап, бес метрдей жүрдік, суыту үшін оны қар құрсауына лақтырдық. Шылым шегіп болғаннан кейін, біз одан әрі қарай жүрдік
Шіркеудегі сығандар мен қарт әйелдерді таратып, біз Леханы шляпасымен кіреберістің кіреберісіне қойдық, және біз айтқандай, ғибадатханаға Құдайға