Mógł to uczynić?
MARCELLUS
O, ani ja pewnie!
HAMLET
Cóż wy powiecie na to? Któż by sądził?
Ale będziecie milczeć?
HORACY I MARCELLUS
Jak Bóg w niebie!
HAMLET
Nie ma na całą Danię nikczemnika,
Który by nie był kompletnym ladaco.
HORACY
Do objawienia nam tego nie trzeba,
Żeby aż duchy wychodziły z grobów.
HAMLET
W istocie, macie słuszność. Owóż tedy
Nie pozostaje nam teraz nic więcej,
Jeno bez żadnych dalszych korowodów
Uścisnąć sobie dłonie i pójść z Bogiem.
Wy idźcie, gdzie wam każe iść interes
Lub skłonność – każdy bowiem na tym świecie
Ma jakąś skłonność lub interes; ja zaś
W prostocie mojej pójdę się pomodlić.
HORACY
To są czcze tylko słowa, mości książę.
HAMLET
Przykro mi, żeście obrażeni; z serca
W istocie, z serca przykro.
HORACY
Mości książę,
Nie ma tu żadnej obrazy.
HAMLET
I owszem.
Zaprawdę mówię wam, jest tu obraza,
I wielka. Co się tyczy tego ducha,
Jest to duch dobry; poprzestańcie na tym;
Co zaś pomiędzy nim a mną tu zaszło,
Ciekawość swoją w tej mierze przytłumcie
Całą możliwą dozą rezygnacji.
A teraz, moi mili przyjaciele,
W imię przyjaźni, w imię koleżeństwa,
Zróbcie mi jedną grzeczność.
HORACY
Jaką, panie?
HAMLET
Nie mówcie, coście widzieli tej nocy.
HORACY I MARCELLUS
Nie powiem, panie.
HAMLET
Przysiążcie mi na to.
HORACY
Na honor, nic nie powiem.
MARCELLUS
I ja także,
Na honor.
HAMLET
Na ten miecz raczej przysiążcie.
MARCELLUS
Jużeśmy, panie, przysięgli.
HAMLET
Przysiążcie
Na ten miecz, na ten miecz, mówię.
DUCH
spod ziemi
Przysiążcie!
HAMLET
Ha, to ty! Stamtąd odzywasz się, stary?
Słyszycie tego kipra tam w piwnicy?
Przysiążcież!
HORACY
Na cóż mamy przysiąc, panie?
HAMLET
Że o tym, coście widzieli, nikomu
Nigdy a nigdy nie powiecie słowa.
Przysiążcież na ten miecz!
DUCH
spod ziemi
Przysiążcie!
HAMLET
Znowu?
Hic et ubique? Odmieńmy więc miejsce.
Pójdźcie tu, moi panowie, połóżcie
Na moim mieczu palce i przysiążcie,
Że o tym, coście słyszeli, nikomu
Nic nie powiecie.
DUCH
spod ziemi
Przysiążcie!
HAMLET
Ha, krecie!
Tak prędko umiesz szybować pod ziemią?
Wyborny z ciebie minier! No, panowie.
HORACY
Na Boga, to są rzeczy niepojęte!
HAMLET
Chciałżebyś wszystko pojąć? O Horacy,
Więcej jest rzeczy na ziemi i w niebie,
Niż się ich śniło waszym filozofom.
Pójdźcie tu, i jak pierwej w imię Boga,
Przysiążcie, że jakkolwiek bym się kiedy
Wydawał dzikim, dziwacznym w obejściu –
Być bowiem może, że mi się na przyszłość
Wyda stosownym przybrać taką postać –
Że, mówię, widząc mnie takim,
Żaden z was ani potrząsaniem głowy,
Ani wzruszeniem ramion, ani wreszcie
Jakimikolwiek wątpliwymi słowy,
Jako to: „Hm, hm, wiem ja”; albo: „Mógłbym,
Gdybym chciał”; albo: „Gdybym był gadułą”;
Albo: „Są tacy, co by mogli” – zgoła,
Niczym dwuznacznym nie da się domyślić,
Że wie coś o mnie. Poprzysiążcież na to,
Jeśli pragniecie, aby się nad wami
W nieszczęściu Pan Bóg zmiłował.
DUCH
spod ziemi
Przysiążcie!
HAMLET
Ukój się, ukój, rozdrażniony duchu!
Pomnijcież na wasz ślub, mili panowie,
A przez co tylko taki biedny człowiek
Jak Hamlet, będzie wam zdolny okazać
Swoją życzliwość, to was nie ominie.
Teraz rozejdźmy się. – Świat wyszedł z formy
I mnież to trzeba wracać go do normy!
Wychodzą.
Akt